مهرداد مصدق* سالهاست که بویراحمد و دنا از افراطی گری‌های قشری خاص که همواره در اقلیت مطلق به سر برده‌اند اما همواره با جار و جنجال و هیاهو توهم اکثریت را در سر داشته‌اند، فراوان آسیب به خود دیده است. افراطیونی که جز برای خود و هم کیشان بت پرست خود که مدینه فاضله خود را تنها در اشخاص و نام‌ها جستجو می‌کنند بر هیچ مرام و اندیشه دیگری حرمت قائل نیستند و با سلاح توهین، تهمت، تخریب و پرونده سازی همواره به جنگ دیگران رفته‌اند که جز سوزاندن اندیشه‌های ناب این سرزمین و پژمرده کردن گل‌های این باغ و پیر کردن جوانان این مهد و افسرده ساختن روح‌های این سمبل‌های آگاهی و دانایی دستاورد دیگری نداشته است، در این بین وقتی به روزگار چم چیت می‌نگریم جز بیابان خشک و خاک و خار، چشم هیچ اندیشه‌ای را نمی‌بیند و این حاصل افراطی گری‌های‌‌ همان سربازان صفر، و مدعیان هیچ گرایست که جز به زرد بودن سرنجلکل که زرد بودن و بی‌ریشگی علف‌هایش سالهاست زبان زد مردان نیک نام و زنان شریف این مهد بوده است؛ به هیچ چیز دیگری نیندیشیده‌اند. زین پس باید برای چم چیت حماسه خواند تا تاریخ دوباره شاهد باشد و گواهی دهد که چگونه بعد از سال‌ها تهدید و تهمت، سرو قامتان بویراحمدی و روشن ضمیران دنای استوار چگونه به پا خواستند و متحد شدند و برای همیشه ریشه افراطیون بد اخلاق را که همانا شعار میزان رای ملت است را سال‌ها زمزمه می‌کردند را با رای‌های تاریخی خود از این دشت با فرهنگ کندند تا در این گلستان سبز، دیگر هیچ علف هرز و زردی رشد نکند تا جلوی رشد جوانه‌های سبز امید را بگیرند؛ افراطیونی که به لخند مردم خشم می‌کنند و از رشد و سعادت جوانان این تاریخ، حسادت می‌ورزند و از موفقیت دانشجویانش، محرومیت و ستاره دار شدن را عرضه می‌دارند و بر چشمان بیدارشان، چشم بند و بر گام‌های استوارشان، پابند و بر دستان مهر آفرینشان دستبند می‌زنند را چگونه با حضور بیشمار و تاریخی خود در چم چیت بر این بدعت سیاه، پرچم صلح و زندگی برافراشتند.

چم چیت؛ گذر‌گاه جدید تاریخ سیاسی استان کهگیلویه و بویراحمد؛

چم چیت را باید گذر‌گاه جدید تاریخ سیاسی استان کهگیلویه و بویراحمد خطاب کرد؛ زیرا این مردم شریف از افراطیون شکست خورده که سالهاست از آنان گذر کرده‌اند و شناسنامه سیاسی آنان را با رای خود ابطال نمودنده‌اند؛ در آن جمعه با شکوه، زیر آفتاب پیروزی، در آن دشت آزاده شده از حصر تاریخی افراطیون که در حقیقت جشن پایان حیات سیاسی افراطیون خشن و بی‌منطق بود در حالی که در آخرین تپش قلب‌های سنگی خود، ۴۰ روز را بر این مردم سخت گرفتند تا حق آنان را ناحق، سهم زندگیشان را سیاه، رایشان را باطل، شهد پیروزیشان را تلخ، آسمان آبیشان را تار و زندگی شیرینشان را تا ابد به کامشان تلخ کنند، اما زهی خیال باطل؛ چرا که دست خدا بالا‌تر از هر دستیست که این حماسه سازان تاریخی چگونه صبر و استقامت کردند و پرچم یا زهرا (س) را تا ابد بر قله افتخار و به اهتزاز در آوردند تا چم چیت، برگ زرین تاریخ سیاسی این سامان شود.

چم چیت؛ مبدا پیروزی تفکر بر تحجر

آنان که حماسه سازان جشن بزرگ اعتدال-اصلاحات از بلوار بویراحمد تا چم چیت شدند در حقیقت متفکرانی بودند که سال‌ها به جرم اندیشه در بیدادگاهای مخفوف متحجرین آسیب‌های روحی و روانی زیادی را به خود و خانواده‌های معصوم خویش دیدند تا به جرم آنکه حاضر نشدند در قمار سیاه افراطیون نفش آفرینی کنند و به عنوان عروسک‌های خیمه شب بازی وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف پلید افراطیون شوند، تاوان سختی را بپردازند؛ متحجرینی که شایستگان را از مسند کار اخراج کردند و نور چشمی‌های که با ..گرفتند و اینک در تهران با کلاهی به سر با کت شلوار‌هایشان با الگو برداری از کلاه انگیسی نمادی از .و .را جلوه می‌دهند تا فردا به عنوان مدیرانِ مُریدی سربازان این میدان شطرنجی شوند که شاه‌شان شکست خورده، هیچ، منزوی و ذلیل شده است اینک باید بر این خواب آشفته خود و این رویای پوچ، شب تا صبح و صبح تا شب خون گریه کنند تا اندکی زجر‌های که بر دل این مردم به ناحق روا داشتند را شاید شاید شاید اگر وجدانی در وجودشان بیدار باشد را درک کنند.

چم چیت، پیوند واژگاه عزت و اقتدار

ساده انگارانه است که چم چیت را فقط یک جشن هیجانی بخوانند که البته این گفتار تنها تسکین دل‌های زخم خورده و چشم‌های نابینا و قلب‌های سنگی و دست‌های تاول زده، افراطیون است تا خود را با چنین داستان‌های به خواب بزنند تا از لبخند نگاه پر امید ملت رنج نبرند؛ اما در حقیقت چم چیت، مهد اثبات عزتمندی همیشگی، تاریخی و جاودانه مردم بویراحمد و دنا بوده است که بی‌خردانی که به خاطر آنکه سهمی در تاریخ، فرهنگ و تمدن نداشته‌اند به آنچه که خود و اندیشیشان شایسته یشان بوده است، این نیک نامان بویراحمدی را با توهین بی‌عزتی خطاب کردند تا با توهین به این مردم فهیم، مردم سواری کنند؛ اما رای و حضور این مردم، پیر و جوان، کوچک و بزرگ، خرد و درشت در چم چیت نشان داد که عزت دست بت پرستان بی‌دین نبوده و نخواهد بود و عزت تنها و تنها سهم خدایست که بصیرت را در پیشانی پینه بسته و دیانت را در محاسن بزرگ نمی‌داند بلکه عزت سهم کسانیست که به انسانیت رنگ واقعیت می‌بخشانند، مردم را ولی نعمتان می‌دانند، خدمت را نه منت بلکه حق مردم می‌شمارد و از هم نشینی و همراهی در بین مردم افتخار می‌ورزد.

چم چیت؛ مظهر ظهور اقتدار یک نفر «زارعی» در برابر یک جریان «اصولگران افراطی، پایداری، سنتی و اصلاح طلب نماهای پایداری»

چم چیت، مظهر ظهور و غرش اقتدار بویراحمد و دناست؛ تا آهنگ شور و شعورش کوک شود که چگونه اعتدال به تنهای در برابر کل افراطیون با تمام معجزاتی که در عصای چوبی خود داشتند سرافرازانه و عزتمندانه ایستاد تا ۴ سال و ۴۰ روز به تنهایی مقابل توپخانه تیر و ترکش، تهمت و تخریب آنان مردانه بایستد و در برابر اهرم‌های سازمان‌ها و نهاد‌های خاص و نورچشمی‌های مقاومت و ایستادگی کند تا ثابت شود که اقتدارِ اعتدال، به خاطر فهم، ادب، مردم داری و محبوبیت بی‌مثالش است و این قدرت و مشروعیت مردمی، اعتدال-اصلاحات است که ریشه زرد همه افراطیون و اصلاح طلب نماهای پایداری را با تمام سیاست‌های کلاه انگلیسی با قامتی استوار، دلی بزرگ و اراده‌ای سترگ و زانوانی قومی و دستانی قدرتمند و قلبی محکم کنار می‌زند تا چم چیت، در دل تاریخ با مرد کلاه نمدی اعتدال-اصلاحاتیش، مظهر ظهور و غرش اقتدار سپر سیاسی جدید استان شود.

چم چیت؛ تشییع افراط، تولد اعتدال اصلاحات

چم چیت، درس بزرگی را برای تاریخ به یادگار گذاشت تا از امروز تا همیشه دشت با فرهنگ چم چیت گذرگاه تشییع افراطیونی باشد که برای انتقام از مردمی که آنان را برنگزیدند و برایشان نقشه‌های کشیده بودند که چگونه بر جان و روح این مردم حاکم شوند و این بار آنان را علنا در سرنجلکل به محاکمه صحرایی بکشانند و با احکام ظالمانه، قلب سنگ و سیاه خود را شاد کنند، اما به لطف خدای مهربان و ملت جریان ساز اعتدال اصلاحات بویر احمد و دنا، قلب افراط برای همیشه ایستاد و فرزند مشروع اصلاحات در دامن پاک پم چیت به نام اعتدال متولد شد تا این نوزاد محبوب و مقتدر سیاسی، اینک نور چشمی کل استان خصوصا بویراحمد و دنا شود.

چم چیت؛ پایان عصر سرنجلکل، آغاز حیات چم چیت

اگر در گذشته سرنجلکل، دشت بدرقه و استقبال افراطیون بود؛ اگر دشت زرد و خشم آن، تصویر تصمیمات سیاسی یک استان بود، و اگر تصمیمات یک شبه آن، سیاست منطقه را بار‌ها به فراز و فرود کشاند تا سال‌ها اشک، رنج و عذاب را بر این مردم تحمیل کنند، اما رای نهایی ۷ اسفند پایانی بر این دشت زرد و بی‌ریشه سرنجلکل با پستی بلندی‌های بی‌پایانش بود تا مشخص شود مردم دیگر دل به سرنجلکل نداشته و ندارند؛ زیرا این مردم دست به انتخاب سرنوشت خویش برده‌اند و با رای به اعتدال اصلاحات و برگزیدن این جریان اصیل و مردمی در دشت هم سطح و هموار اثبات نمودند که چم چیت، قلب پر مهر دنای استوار و بشاز زلال تا ابد جاوادان و عزتمند است.