طي سالهاي اخير جريانات دانشجويي دستخوش تغييرات اساسي شده است. جريانات و افرادي با وجود كمترين ميزان آگاهي و شناخت از مطالبات و كاركرد هاي جريانات دانشجويي سعي داشته اند حوزه هاي فرهنگي،سياسي،اجتماعي و حتي اعتقادي اين جريانات را به افول ببرند و هيچكدام از گوشه هاي اين نهاد اصيل تاكنون از گزندشان در امان نبوده است. عده اي كه باقي ماندن منافع شان را در ماندگاري شرايط موجود مي دانند و در مقابل آگاهي دانشجو مقاومت فراوان نشان مي دهند. تلاش براي استحاله فكري و عقيدتي دروني تشكل هاي دانشجويي بوده است. از قالب كردن افراد ناتوان و بيسواد تا ايجاد تشكل هاي مصنوعي و جعلي و علم كردن مطالباتي!!! كه اساسا هيچ نقشي در زندگي و دوام جريانات اصيل دانشجويي ندارد و علي الظاهر مطالبه گري عنوان ميشوند. طيف هاي متفاوت فكري بين دانشجويان وجود دارد اما آنقدر دلهره و ترس در دل بعضي دانشجويان ايجاد شده كه حداكثر واحد ها و تشكل هاي دانشجويي حتي جرأت بروز ساده ترين انتقادات و يا مطالبات بر حق شان وجود ندارد. حضور گروهي از محافظه كاران كه عمده حضورشان در فضاي دانشگاهي صرفا پرونده سازي و ايجاد انواع و اقسام حاشيه براي فعالین دانشجويي است. اين فضا ، شرايطي را ايجاد كرده كه روز به روز شاهد از بين رفتن تشكل هايي هستيم كه زماني محل گرد آمدن فعال ترين و پويا ترين چهره هاي مطالبه گر بوده است. امنيتي شدن فضاي دانشجويي خصوصا اكثر تشكل هاي اسلامي سياسي باعث شده تا فعالين اين حوزه چرتكه به دست در پي سود و زيان حضور در تشكلها باشند و در پي محاسبه سود و زيان حضور شان در اين فضا باشند. در برخي واحد ها هيات نطارت بر تشكلها همزمان نقش يكي از نهادهاي امنيتي را بازي ميكند و در پي تفتيش عقايد اند و با عملكرد سخيف شان همواره باعث سرخوردگي و نا اميدي در بين خيل عظيم دانشجويان شده اند و تغيرات فله اي روساي دانشگاه ها باعث دو چندان شدن معضلات و مشكلات بيشتر اين جريان شده است. يكي ديگر از آفت هاي جريانات دانشجويي وابستگي فعالين دانشجويي به سياسيون و احزاب سياسي خارج از دانشگاه است. به گونه اي كه رنگ و قالب اكثر بيانيه ها و موضع گيري هاي بعضي تشكل هاي سياسي كپي بيانيه هاي احزاب شده است و در واقع تشكل هاي سياسي تبديل به خانه دوم احزاب بيرون از دانشگاه شده است و نقش فعالين دانشجويي بازي گري صحنه گردانان احزاب بيروني شده است و اين فضا عملا كاركرد تشكل ها را به زير صفر رسانده است و این خطر روز به روز گريبان گير ساير تشكلها مي‌شود. نسل جديد دانشجويي حاضر نيست تحت هيچ شرايط وارد فضاي انديشه اي شود چه رسد به آنكه بخواهد فعاليت هاي ميداني و فيزيكي انجام دهد و به دفعات ديده ايم كه بعضي تشكلها حتي به تعداد شوراي مركزي تشكل توانايي بهره گيري از افراد را ندارند. اين بي رغبتي و بي توجهي ميتواند چالش مهم پيش روي فعالين و مديران سابق و فعلي اين جريان باشد. انتهاي اين عريضه سه پرسش وجود دارد كه اميدواريم فعالين فعلي و سابق به خوبي به اين پرسش پاسخ دهند.

١- تفاوت هاي ميان نسل اول جريانات دانشجويي با نسل فعلي چيست؟ و اينكه مواجهه نسل اول دانشجويي با مطالبات و شيوه دنبال كردن و به نتيجه رساندن اين مهم چگونه بوده و اساسا نسل جديد با چه انگيزه اي مي‌خواهد ادامه دهد و در آينده شاهد چه رويكرد هايي خواهيم بود؟

٢- آيا هنوز تشكلهاي دانشجويي تحول زا هستند؟ نگاهي اجمالي به نسل هاي گذشته جريانات دانشجويي نشان مي دهد كه اكثر اتفاقات و تحولات مهم جمهوري اسلامي خصوصا در سالهاي اول پس از انقلاب توسط جريانات دانشجويي اتفاق افتاده است. و بايد ديد آيا هنوز چنين انگيزه و روحيه اي بين دانشجويان وجود دارد كه منشاء تحولات مهم در جمهوري اسلامي باشند؟

٣- نكته پرسش مهم تر اين است كه آينده ي اين جريان مهم و مطالبه گر چه خواهد شد؟ آيا اين مسير رو به افول كماكان ادامه خواهد داشت؟ به زعم بنده با توجه به شرايط موجود قطعا روز به روز شاهد تنگ تر شدن حلقه جريانات اصيل دانشجويي خواهيم بود و كم كم بايد فاتحه اين جريانات را خواند. پرسشي اساسي در انتها كلام وجود دارد و آنهم اينكه " چه بايد كرد ؟! " پشنهادات نسل قديم و فعال تر جريانات دانشجويي براي برون رفت از اين مسير هولناك چه خواهد بود؟ با استفاده از كدام ابزار و ظرفيت ها ميتوان هم باعث ايجاد انگيزه در دانشجويان شد و هم ميتوان به اين جسم ضعيف و رنجور جان دوباره بخشيد.