تنها یک سال و دو ماه از انتشار یادداشت مشترک تاجگردون و وکیلی که در آن آمده بود “ جهت اطلاع هم استانی‌های عزیز باید عرض کنیم بین ما نه فقط اختلاف وجود ندارد که هرروز بر صمیمیت و دوستی‌مان افزوده و همفکری‌مان برای استفاده از فرصت موجود برای کمک به توسعه استان روزافزون می‌شود.” زمان لازم بود تا نشان دهد آن یادداشت مصلحتی صرفا تاکتیکی مقطعی برای دستیابی به مقاصدی خاص بر اساس تحلیل های کوتاه مدت بوده،تا تاکیدی بر آنچه نگرانی از قضاوت آیندگان و دغدغه مشترک توسعه استان آنگونه که نوشته بودند “همان‌طور که همه می‌دانیم در این چند سال، فرصتی تاریخی برای استان به‌دست‌آمده است. این دو فرزند شما از خادمین ملت در مجلس به‌واسطه رأی ملت فرصت خدمتگزاری در عرصه‌های خاص پیدا کنند. دولتی نسبتاً همراه و همدل با فرزندانتان بر سرِ کار است و این فرصتی تاریخی است.اگر قدر این فرصت را ندانیم قطعاً آیندگان ما را نخواهند بخشید”. درست در زمانی که شایسته بود این دو نماینده در یادداشتی مشترک به ارائه اولین گزارش از اقدامات مشترک خود و نتایج آن به آنانکه “ ولیعهدهای خود “ یعنی مردم استان خوانده بودند بپردازند به ناگاه در روزهای گذشته شاهد جدال رسانه ای غلام رضا تاجگردون و محمد علی وکیلی بودیم، جدالی که اگر چه به بهانه بودجه شروع شد ولی در ادامه به نظر می رسد این بهانه تایید ضرب المثل(گل نم دیده به آبی تمام است) می باشد . حمله تاجگردون به منتقدین و مخالفین بودجه و اطلاق برچسب سیاسی به آنها آغاز کننده این دوئل بود ولی در ادامه واکنش های دو طرف نشان داد که طرفین اهداف دیگری از درگیری دارند و احتمالا تاجگردون دنبال تثبیت قدرت خود در استان و وکیلی دنبال عرض اندام و شکستن این اقتدار و مطرح کردن خود و در ادامه زمینه سازی برای حضور در انتخابات بویراحمد و دنا است. فارغ از پرداختن به ادبیات حامیان رسانه ای دو طرف در دمیدین به آتش این موضوع، پشت این ماجرا هرچه باشد نشان از بی اعتباری چنین یادداشت هایی و بی اعتقادی به چنین عباراتی است. همانطور که تاجگردون و وکیلی در آن یادداشت مشترک آورده بودند: “قطعاً نه خداوند و نه تاریخ، ما را نخواهند بخشید اگر این فرصت را با نزاع‌های بی‌حاصل و بلاجهت به باد دهیم. این دو فرزند شما کاملاً آگاهند که اگر این فرصت از دست رفت، بانی فرصت‌سوزی در پیشگاه شما تا ابد شرمگین خواهد بود.