استعفای  شبانه آقای ظریف؛ اعلام پایان روند دیپلماتیک و یا لااقل یکی از رویکردهای  صلح طلبانه در حل و فصل اختلافات بین المللی با جمهوری اسلامی است، سخن از  «ناتوانی برای ادامه خدمت» و عذر تقصیر از «کاستی ها و کوتاهی ها در دوران  خدمت» فقط ادبیات است و تعارف، او تواناترین وزیری بود که با وجود کارشکنی  ها و سنگ اندازی های داخلی و موانع خارجی با آگاهی در میدان دیپلماسی عمل  کرد و موفق بود. آقای ظریف در پاسخ به پیامک خبرنگاری گفت: «  بعد از عکسهای ملاقاتهای امروز، دیگر جواد ظریف بعنوان وزیر خارجه در جهان  اعتباری ندارد» شاید منظور وی عکس های ملاقات بشار اسد با رهبری در حالی  که آقای ولایتی و سردار سلیمانی حضور داشتند و همچنین ملاقات رئیس جمهور با  اسد در حضور قاسم سلیمانی باشد. در هر حال چه ظریف را متقاعد کنند که  بماند و یا اینکه برای دلخوشی تندروها که بطور گسترده از استعفای او  استقبال کردند، رفتن ظریف را بپذیرند، سخن همانست که «دیگر جواد ظریف  بعنوان وزیر خارجه در جهان اعتباری ندارد». ظاهراً اختیار از  آقای ظریف سلب شده، هر چند پیش از این هم مشخص بود که وزیر خارجه اختیار  چندانی ندارد و عملکرد منفعلانه آقای روحانی و وادادن در برابر بخشی از  افراطیون موجب آشفتگی در مجموعه دولت شده است و نتیجه آن آشفته  بازاری است که در متن جامعه شاهد آن هستیم، چندی پیش هم آقای جهانگیری می  گفت که اختیار تغییر منشی خودش را هم ندارد، اما همه اینها و بیشتر از این  هم نمی تواند علت اصلی استعفای وزیر امور خارجه باشد. آقای  ظریف کاملاً واقف است و متعهد به نظام و آگاه به مسائل ملی و بین المللی،  بخوبی می داند که بعنوان وزیر و آنهم وزیری که پیشانی اعمال سیاست خارجی و  در میان سایر دول و ملل شناخته شده و مورد احترام و تکریم است، هر حرکت و  گفته او بازتاب گسترده خواهد داشت که به شخص او بر نمی گردد بلکه کلیت نظام  را در بر می گیرد، لذا تحلیل این رفتار بر اساس توجیهات کارشناسان بیست و  سی و توضیحات آشنا و واعظی و مانند اینان قابل قبول نیست؛ ضمن اینکه تحلیل  رسانه های خارجی نیز نمی تواند دقیق باشد، خارجی ها می خواهند ماهی خود را  از آب بگیرند و داخلی ها می خواهند در مقابل آنها موضعگیری دیگری داشته  باشند. شاید یکی از مسائلی که آقای ظریف به آن توجه داشته،  رویکرد و دیدگاه متفاوت وی با دیگران در مورد نحوه ارتباط و  تعامل با دیگر کشورها و پرداختن غیر ضرور بیش از حد به برخی موضوعات باشد که  آقای ظریف در قامت وزیر امور خارجه و بعنوان مسئول بخشی از اعمال  به این نتیجه رسیده که در شرایط کنونی ناتوان از ادامه است و با سبک و  سنگین کردن همه شرایط زمانی را برای استعفا انتخاب کرده که بشار اسد در  ایران حضور دارد و البته بدون هماهنگی با وی؛ تا از شخصیت حقوقی و بین  الملل وزارت خارجه برای آینده دفاع کرده باشد. آقای ظریف  در موقعیتی قرار دارد که باید پاسخگوی اعمال دیگران باشد، اگر موفق بودند  بنام خود سکه می زنند و اگر با شکست مواجه شدند تقصیر را بر گردن دولت و  وزارت خارجه می اندازند و از ظریف حساب کشی می کنند و عملاً آقای ظریف کیسه  بوکس داخل و خارج است بدون آنکه توان کنشی داشته باشد و در هر صورت او  بازنده است و ظریف به ظرافت! این را دریافته و با صعوبت! از صحنه خارج شد. همنوایی  افراطیون داخلی خصوصاً پایداری ها با اسرائیل و بن سلمان و تندروهای  آمریکایی و خوشحالی این مثلث شوم از استعفای آقای ظریف قابل تامل است و در روزهای آتی متوجه خواهند شد  که ظریف چگونه ظرافتمندانه و سیاسی و آگاهانه این مثلث افراط گرای جنگ طلب را در هم شکسته ، که اگر با همین استعفا کنار برود و یا با تمهیداتی بماند، در هر دو صورت  تندروها مفتضح شده اند که اگر  برود آنها جز فحاشی و تهمت زدن که پیشه همیشگی آنهاست در چنته نخواهند داشت  و اگر بماند نشان از اعتماد و اطمینان کامل راس نظام و کلیت حاکمیت است. ورای این نوع تحلیلها آنچه بیشتر در افکار عمومی و در جامعه انعکاس می  یابد حکایت از آشفتگی سیاسی در ایران دارد و متاسفانه این نوع آشفتگی از  اقتصاد و تحریم نشأت گرفته و خطرناک است به دلیل آنکه هم ایمان مردم را  خدشه دار می کند و هم انزوای بیشتر ایران را در جهان در پی دارد و آنچه در  حال حاضر مهمتر به نظر می رسد همین افکار عمومی و این آشفتگی هاست که آرامش  مردم را در هم ریخته و در همه بخشهای جامعه منتشر و در حال گسترده تر شدن  است. از این آشفتگی باید ترسید و هوشیار باشیم.!