هفته گذشته خبر استعفای دکتر ظریف، در صدر اخبار جهان قرار گرفت. واکنش‌ها به این خبر، چه در سطوح مقامات کشورهای جهان و چه در سطح واکنش مردم، خیره‌کننده بود. واکنش‌ها به این استعفا، عمق تاثیرگذاری دکتر ظریف را نشان می‌دهد. او بدون شک، یکی از سرشناس‌ترین و مهم‌ترین دیپلمات‌های فعلی جهان است. این سطح از تاثیرگذاری، مایه مباهات است و نشان می‌دهد اگر ژنرالی مانند سردار سلیمانی داریم که چشم جهان را به خود خیره کرده، همزمان نیز دیپلماتی داریم که برخی روسای‌جمهوری کشورها برای گرفتن عکس با او به صف می‌ایستند. این دو سرمایه‌های ملّی ما هستند. همه می‌دانیم اخیراً در اثر پاره‌ای از رفتارها، دکتر ظریف رنجیده بود و با یک استعفا جهان را شوکه کرد. این استعفا با ورود بزرگان نظام ختم به خیر شد و دکتر ظریف به وزارتخانه بازگشت. رفتار کریمانه سردار سلیمانی نیز بر شکوه این بازگشت افزود.

باید دانست که تنها‌ کسی را که خود عزیز می‌داریم، می‌تواند از عزت ما دفاع کند. اگر می‌خواهیم نماینده ما مقابل دشمن نشکند نباید او را بشکنیم. بسیار جای تاسف دارد که برخی از داخلی‌ها کاری با او کرده‌اند که او می‌گوید فشار در داخل بیشتر از فشار خارجی‌ها است! همه نیک می‌دانیم که تاکنون دیپلماتی در تراز او نداشته‌ایم که در جهان این‌سان تاثیرگذار باشد.او اسرائیل و آمریکا را کلافه کرده و به همین سبب حجم توهین‌ها و هجمه‌هایی که مقامات این دو کشور علیه ظریف راه انداخته‌اند، بی‌وصف است.

وقتی او استعفا داد نتانیاهو صراحتاً گفت که «از دستش راحت شدیم!» با این همه، مطابق گفته خودش، این سطح از فشار و جنگ با دشمنان او را به اندازه فشار اقلیتی در داخل اذیت نکرده است. من نمی‌دانم دوست‌کُشی چه لذتی دارد که عده‌ای از آن سیر نمی‌شوند؟ نمی‌دانم خنجر به پهلوی سردارِ صفِ مقدم کردن، در زمان جنگ‌ چه افتخاری دارد‌؟ نمی‌دانم این چه هوس و طمعی است که عقل و دل آدمی را کور می‌کند. حقیقتاً به جز دو گروه کسی از رفتن ظریف خوشحال نشد؛ آمریکا و اسرائیل از یک طرف و دلواپسان هم‌وطن نیز از طرف دیگر، برای این رفتن پایکوبی کردند. ایرادی ندارد کسی مخالف ظریف باشد. هیچ‌کس هم نگفته که بر امثال ظریف هیچ نقدی وارد نیست. اما عده‌ای فقط سر او را می‌شکنند. وقتی او در صف مقدم مبارزه است نباید سمت او سنگ پرتاب کرد. ما نیز منتقد امثال دکتر جلیلی بودیم اما هیچ‌گاه در دوران مذاکره او را نقد یا تخریب نکردیم. حال سطح مبارزه ظریف کجا و نشست و برخاست‌های جلیلی کجا؟! می‌خواهد کسی خوشش بیاید یا نیاید، ظریف یک‌تنه حریف بزرگ‌ترین دیپلمات‌های جهان است. به قدری تاثیرگذار است که دشمنان ایران‌ بیشترین کینه را از او دارند. با این حال، نمی‌توان توقع داشت که طاقت او سقف نداشته باشد. وقتی در اوج مبارزه با دشمنان، از طرف خودی‌ها به او خنجر می‌زنند او شاید بشکند. ظریف هم ظرفیتی دارد. هر کس دیگری هم باشد ظریفیتش بی‌نهایت نیست. عده‌ای اگر دلِ همراهی ندارند، در این وانفسا دست‌کم پشت پا نزنند. سوپر‌ژنرالی مانند سلیمانی و سوپر‌دیپلماتی مانند ظریف، بال‌های امنیت این نظامند؛ هر‌کدام آسیب ببینند قطعاً امنیت ما به خطر می‌افتد. این دو را باید در جای خودشان عزیز شمرد. از کسی که در داخل عزیز باشد می‌توان توقع داشت که از عزت ما در بیرون نیز پاسداری کند و کسی که در داخل نشکند می‌تواند در بیرون نیز نشکننده ظاهر شود. اعتبار ظریف، اعتبار دستگاه دیپلماسی کشور است؛ در صورتی دیپلماسی می‌تواند امنیت تولید کند که اعتبار داشته باشد. باید این نکته را دانست که تنها زمانی دو بال ظریف و سلیمانی امنیت تولید می‌کنند که به هم نخورند. هیچ پرنده‌ای که بال‌هایش سد راه ‌هم شوند نمی‌تواند پرواز کند. هیچ پرنده‌ای با یک بال هم پرواز نمی‌کند. نه ظریف و نه سلیمانی هیچ‌کدام نمی‌توانند به‌تنهایی امنیت تولید کنند‌. امنیت زمانی تولید می‌شود که هرکدام از این دو (به عنوان نمادهای دستگاه‌های نظامی و دیپلماسی کشور) در جای خود باشند و بر جای خود عزیز شمرده شوند.