فرهنگ زیر بنای همه ی مناسبات اجتماعی است ، چه حوزه سیاست وچه حوزه دینی ، وچه حوزه اجتماعی ، همه بلا استثناء باید از زیر بنای فرهنگی غنی برخوردار باشند تا بتوانند به عمر خویش در روح وجسم انسان ادامه دهند ، غفلت از فرهنگ می تواند هر کشوری با هر مقدار پیشینه غنی فرهنگی به اضمحلال ونابودی بکشاند وبی دلیل نیست که تئوریسین های فرهنگی در جوامع از جایگاه ویژه ایی برخوردارند و همین افراد با وجود دنیای ارتباطات سلاح قدرت مندی بنام فضای رسانه ایی در اختیار دارند و هر کجای دنیا با هر مرام و مسلک را وقتی مورد هجوم قرار می دهند اگر تدابیر اندیشمندانه فرهنگی ایجاد نگردد شک نکنید در کارشان موفق خواهند شد. تبلیغات مخرب و حساب شده یکی از سلاح های بسیار قوی در دستان تئوریسین های فرهنگی است که با برنامه ریزی مدون به سفارش کشور های استعمارگر به سراغ کشور هایی می روند که برای استعمارگران ایجاد زحمت کرده اند و به نوعی سد راه منافع استعماری آنها شده اند ، این هجوم های برنامه ریزی شده همیشه از یک مجرا وارد کشور ها نمی شوند بلکه ضمن کنکاش در تمامی امور جوامع روزنه ایی را که مناسب دیدند از همان روزنه کوچک وارد شده و با دمیدن در آتش آن موضوع آنرا به معضلی بزرگ تبدیل کرده و مردم را ترغیب نموده تا اسباب زحمت برای کشور خود شوند و حکومت شان بجای پرداختن به رفع حوائج واقعی در گیر مشکل ایجاد شده گردد. متاسفانه کشور اسلامی ایران از همان گام های اول کم کم از مقوله فرهنگ وزیر ساخت های فرهنگی فاصله گرفت و این فاصله گرفتن بقدری ادامه پیدا کرد که امروزه دولت هیچ بهایی برای مقوله فرهنگ قائل نیست و آنرا به امان خدا رها کرده است. معضل های جور واجور در کوچکترین زوایای زندگي مردم بوجود آمده و هیچ راهکاری هم برای زدودن معضل ایجاد شده تدارک دیده نشده است و دشمن از همین خاطر جمعی مسئولان ما کمال استفاده را برده و می برد و به هر شکلی که بخواهد مناسبات فرهنگی مارا دچار تغییر کرده و فرهنگی ناشناخته را به خورد مردم ما می دهد و عوام که در صف اول فریب خوردن ها هستند شروع به باز تکثیر فرهنگ وارداتی می کنند بدون اینکه اطلاع داشته باشند قبل از دیگران طومار زندگی خودو خانوادهٔ خودرا بر باد داده اند . با کمی دقت در مناسبات کنونی جامعه پی خواهیم برد که چگونه فرهنگ هایی به درون جامعه ایرانی اسلامی وارد شده و بدون کمترین عکس العملی از جانب سردمداران فرهنگی مان به رشد و نمو خود ادامه می دهند و تاکیدات مقام عظمای ولایت هم این آقایان بخواب رفته را بیدار نکرده است تا بلکه چاره ایی هر چند مقطعی اندیشیده شود که شاید جلوی روند رشد این معضل را حداقل در کوتاه مدت گرفته تا با چاره اندیشی بنیادین اقدام به قطع این هجوم ورفع معضل گردد. بارها وبارها دلسوزان هشدار های لازم را در فضای رسانه ایی بگوش مسئولان رساندند و تلاش نمودند که این بخواب رفته هارا بیدار کنند تا حداقل جلوی اضمحلال خانواده خودشان گرفته شود ، اما این خواب متاسفانه تاکنون بیداری نداشته است و همچنان تصمیم گیران ارشد حکومت نسبت به فرهنگ وقدرت بلامنازع آن با دیده تردید نگریسته واز تخصیص اعتبارات لازم برای زیر ساخت های فرهنگی امتناع می کنند. در دنباله این بحث بیشتر سخن خواهیم راند شاید بتوان از فروپاشی کامل فرهنگی جلوگیری بعمل آید ، انشاله