بیست و دومین نمایشگاه مطبوعات با شعار « شفافیت و صداقت» آغاز شد. ابتدای هفته نیز ریاست محترم جمهوری در آیین افتتاح این نمایشگاه، سخنرانی کردند. در این میان چند نکته به نظر می رسد؛ ١- این بار بر خلاف سال پیش همه رسانه های اصولگرا در نمایشگاه حضور فعال دارند. سال گذشته، پاره ای از آنان نمایشگاه مطبوعات را تحریم کرده بودند. امسال اما خوشبختانه گویا از اقدام سال پیش خود پشیمان شده اند و تحریم خود را شکسته اند. سال گذشته درست در همین زمان نوشتم که در کنار این تحریم تلخ، باید نکته ای شیرین را نیز دید. اینکه آنان مخالفت خود را تنها با عمل مدنی تحریم ابراز می دارند. امسال اما با حضور اینان اتفاق شیرین تری هم افتاده است. آنان دریافته اند هر چند حق تحریم را دارند اما حضور فرهنگی بهتر از تحریم مدنی است. ٢- سخنرانی ریاست جمهوری در آیین افتتاح این نمایشگاه نیز حاوی نکاتی تامل برانگیز بود. ایشان نقش عنصر رسانه در ایجاد امنیت را انگشت نهادند و تاکید کردند که رسانه چگونه می تواند امنیت آفرین باشد. حتی پا را فراتر نهادند؛ ایشان دیپلماسی خارجی و قدرت نیروهای مسلح را تنها در سایه رسانه صادق و شفاف و امیدآفرین، امنیت زا دانستند. اینکه یک مسئول در طراز آقای روحانی به پدیده رسانه اینگونه می نگرد جای خوشبختی است و نوید آغاز نگاه جدیدی را می دهد. سال ها بود که در کشور ما به رسانه ها به عنوان یک چالش امنیتی نگاه می شد. در دکترین امنیتی، تا پیش از این، مطبوعات همواره مطعون بود. این نگاه به رسانه، و دکترین جدید دکتر روحانی، برای جامعه رسانه، امید بخش است. در دکترین پیشین، رسانه ی شناسنامه دار و "برند" یک تهدید امنیتی بود اما در نگاه جدید شناسنامه و اصالت داشتن، ریشه دواندن و برند شدن، فریضه محسوب می شود و در واقع اینگونه رسانه ها به کار امنیت نیز می آیند. اینکه عمر رسانه های مستقل به زحمت یک دهه را رد می کنند، خود از نفوذ نگاه پیشین حکایت می کند. ٣- دکتر روحانی البته به درستی در ادامه تاکید می کند که رسانه ای می تواند امنیت بیاورد که خود امنیت داشته باشد. می توان به آن اضافه کرد که تنها وقتی وحدت جامعه به عنوان عامل دفاعی امنیتی محقق می شود که احساس تبعیض در جامعه نباشد. رسانه ای که حس کند به طور تبعیض آمیزی به آن ظلم می شود قطعا نمی تواند پیام آور وحدت باشد؛ چرا که وحدت، محصول برابری است. در واقع حس وحدت با حس برابری بدست می آید. وقتی ماموران قانون میان رسانه ها تبعیض قائل شوند، حس برابری و یکسانی در برابر قانون از میان می رود. به همین سبب می توان گفت که در دکترین جدید امنیتی، مصونیت های پولادین، تبعیض ها و حکمیت توقیف محور میان رسانه ها، همه اقداماتی ضد امنیتی است. هر عملی که به تبعیض منجر شود امنیت سوز است. واتیکان سازی، چون شمولیت قانون و برابری قانونی را مخدوش می سازد، با امنیت نمی سازد. در این نگاه هیچ چیز، مانند احساس یکسان بودن در برابر قانون، وحدت آفرین و لذا امنیت ساز نیست. ۴- سخنان امسال آقای روحانی نکته ای نیز در برداشت. ایشان سال گذشته در همین آیین، نیمی از آسیب ها و انتقاداتی را که امسال مطرح کردند را هم گفته بودند! ایشان سال گذشته نیز به تعریف انقلابی بودن، نابرابری رسانه ای، عدم رعایت وحدت راهبردی در امنیت ملی میان برخی رسانه ها و ...اشاره کردند. وقتی ایشان امسال نیز به همان غلظت و شاید بیشتر همان تاکیدات را دارند، نشانه خوبی نیست. این نشان می دهد که حداقل در این مسائل همچنان درب بر همان پاشنه می چرخد. امید داریم که سخنان سال آینده دکتر روحانی در این آیین باز حاوی همه این مسائل نباشد...ان شاالله.

منبع:روزنامه ابتکار