سمغان را به خاطر صندوق رای انتخاباتی نخواهید بلکه کرامت انسانی و حقوق شهروندانش را نیز رعایت کنید. قطعی مکرر وطولانی مدت آب درروستای سمغان؛ به درگیری و نزاع شدید در اداره ی آب وفاضلاب روستایی کهگیلویه انجامید. سالهاست که روستای سمغان در فاصله ی دوکیلومتری شهرستان کهگیلویه؛ همچون غده ای لاعلاج در چارت ادارات شهردهدشت قرارگرفته است و متاسفانه تاکنون هیچ راهی جهت حل معضلات این روستا و برون رفت اهالی و ادارات از مشکلات این روستا اندیشیده نشده است. روستای سمغان درفاصله ی دوکیلومتری شرق دهدشت قرار دارد که در سال های اخیر خصوصا از اوایل دهه ی نود مورد توجه مهاجران و حاشیه نشینان قرار گرفته است به گونه ای که در دهه ی گذشته به طرز نامطلوبی شاهد رشد جمعیتی ناموزون وعدم ارائه ی خدمات همسو با این رشدسرسام آور بوده وهستیم. روستای سمغان به دلیل نزدیکی به شهر و یدک کشیدن نام روستا و فراوانی زمین های ارزان قیمت جهت ساخت و ساز؛ مورد توجه اقوام مختلف قرار گرفت و به صورت ناگهانی دریک دهه ی گذشته به رشد جغرافیایی و جمعیتی بالایی رسید که متاسفانه عدم مدیریت صحیح در اداره این بافت جمعیتی شاهد مشکلات فراوانی در این محل بوده و هستیم. نام روستارا یدک میکشد ولی از خدمات روستاها محروم میباشد وباداشتن جمعیت بالای ۱۵۰۰ نفر فاقدشوراودهیاری میباشد. در هنگام انتخابات پاره ای از شهر محسوب میشود و رای اهالی به صندوق شورای شهر میرود ولی در هنگام مطالبه ی خدمات هیچ ارگانی به این مردم توجهی نمیکند. نه شهراست و نه روستا. عوارض و مالیات ساخت وسازهای فراوانش گاهی به حساب بخشداری میرود وگاهی به حساب بنیادمسکن. خروجی فاضلاب ندارد و جداول جمع آوری فاضلاب در بن بست جاده ی چرام به دهدشت شرایط غیر بهداشتی و نامطلوبی ایجادمیکند. زباله هایش را شهرداری یک روز درهفته و گاهی دو روز در هفته جمع آوری میکندکه این موضوع پاسخگوی حجم زباله های تولیدی اهالی نمیباشد وگاها در ورودی دهدشت روبروی سه راهی زندان با منظره بسیارزشت و زننده ی انبوه زباله های تلنبارشده در حاشیه ی ورودی چرام به دهدشت میباشیم. ازفضای سبز و مبلمان روستایی بی بهره هستند و روشنایی نامناسبی دارند. سرانه ی فضای ورزشی کاملاصفر و به دلیل تعدد اقوام و حضورمهاجرین به انبار کالاهای قاچاق کهگیلویه تبدیل شده و امنیت مناسبی نداردهرچند خوشبختانه با حضور و تنوع قومیتی شاهدنزاع ها و درگیری نبوده ایم. خیابانهای خاکی و غیر استاندارد که تابستان باگرد وخاک و زمستان با گل و آب انبارهای بعدازبارندگی باعث آزار اهالی میشود. اینها بخش اندکی از مشکلات این روستاهستند و عذاب آورتراینکه در طول ایام گرم سال شاهد قطعی مکرر و بی آبی مداوم در این روستا میباشیم حال آنکه خط اصلی انتقال آب شرب کهگیلویه از چرام به مخازن دهدشت در کنار این روستا و از فاصله ی دویست متری روستا گذر میکند. درسال گذشته جهت مرتفع کردن این مشکل آبفای روستایی طرحی را آغاز کردتا از چاه های تنگ پیرزال و کلایه آب شرب این روستا و حومه ی شرقی دهدشت شامل روستاهای آدرکان؛ امامزاده پهلوان؛ دم مهد؛ دهنو تل مَرغ و تل زری را تامین نماید و علیرغم مخارج هنگفت و خط انتقال طرحی ناتمام وبی سرانجام راشاهدبودیم که اگرانجامی هم داشت در جبران کم آبی های دهدشت شرقی موثر واقع نگردید. در روزهای اخیر ودر ادامه ی سریال مکرر قطعی آب در روستای سمغان ؛ مراجعات مکرر اهالی به آب فاضلاب روستایی و فرمانداری و شورای شهر و بخشداری بی نتیجه ماند. شورای شهر که از سمغان فقط صندوق آرایش را میشناسد. آبفای روستایی گاهی مدعی بود تابلو برق پمپاژ مشکل دارد وروز دیگر مدعی بود که پمپ آب سوخته واز مدارخارج شده و گاهی هم شکستگی خط انتقال را بهانه قرار میداد. مراجعات مکرر و بی نتیجه و عدم پاسخگویی مدیرو مسولان آبفای روستایی باعث شد تا اهالی به اداره ی مذبور مراجعه کنند و آنچه اتفاق افتاد زد خورد شدید بین جوانان واهالی سمغان با کارمندان آبفای روستایی بود که درنهایت به چاقوکشی و ضرب وشتم طرفین انجامید. علیرغم پیگیری مکرر از طرف خبرنگارفانوس زاگرس؛ هیچ مسولی حاضر به پاسخگویی نشد ولی به گفته ی یکی از شاهدان عینی که درهنگام نزاع در آن اداره حضورداشته اند دو جوان به اداره مراجعه کرده و پیگیروضعیت قطعی آب شده اند که ناگهان درگیری لفظی با برخی ازکارمندان به نزاع کشیده شده که یکی از مراجعان باچاقوبه کارمندان حمله ورشده و زخم هایی به دونفرازکارمندان وارد میکند و در ادامه ی درگیری با سنگ پرانی و پرتاب سنگ از حیاط اداره و محیط بیرونی خساراتی به اموال وصدماتی به کارمندان وارد شده است. درحالی که اداره ی آبفا درمرکزشهروروبروی فرمانداری واقع میباشدمهاجمان بعدازدرگیری متواری شده اند. حال سوال اینجاست که چرا بعدازسالها آبفای روستایی هیچ اقدامی جهت رفع این مشکل دیرینه انجام نداده است؟؟ چگونه مدیران حاضرند هزاران انسان روزه دار در این فصل گرم از داشتن نعمت آب بی بهره باشند و کک شان نگزد و در نهایت چه کسی پاسخگوی این خشونت وهنجارشکنی اجتماعی میباشد؟ آیا بهتر نبود از زمان دکتر تخشاتاکنون وعلیرغم نامه نگاری های دکتر پوزش و پیگیری های مهندس هاشمی پور در استانداری و وزارت کشور؛ سمغان در تقسیمات کشوری بخش یا محله ای از دهدشت باشد تا این رنج و درد این مردمان اصیل و بزرگوار را آزرده خاطر نکند. آیا جناب برخه نباید به معاهده و تفاهم نامه اش با فرمانداری عمل کند و خدمات بهتر وباکیفیت تری به سمغان ارائه نماید؟ آیا وقت آن نرسیده تا کل مسوولان متولی و نماینده ی محترم کهگیلویه دست به جراحی بزنندو غده ی بدخیم سمغان را مرهمی ببخشند؟ سمغان ماکت کوچکی از کهگیلویه ی بزرگ است و تمام قومیت ها درآنجا سکونت دارند پس لازم است تا مدیران و فرماندار و نماینده ی کهگیلویه مشکلات سمغان را دریابند و از تکرار حوادث هنجارشکن ودل آزار جلوگیری کنند شاید دفعه ی بعد چاقوی مهاجمی یا سنگ شروری خدای نکرده خانواده ای را سوگواریاسیاهپوش نمایدوازسوی دیگر مدیران ناتوان اگر نمیتوانند مشکلات مردم را حل کنند صندلی شان را واگذار کنند تا حالا که نانی برسفره ی مردم نیست آبی برای طهارت و وضویشان داشته باشند. جنس و نوع و وابستگی سیاسی و قومیتی مدیران تفاوتی ندارد ؛ مدیران بی لیاقت بروند و مردم را نسبت به نظام بدبین نکنند و برای نظام هزینه نتراشند. فرماندار پای کار بیاید و در طرح تقسیمات کشوری از وزارت کشور وضعیت سمغان را تعیین و تکلیف کنند. پایان کلام: سمغان را به خاطر صندوق رای بالا نخواهید کرامت انسانی و حقوق شهروندانش را نیز ارج بنهید.