سالها مدیریت بحران برای کهگیلویه و بویراحمد تبدیل شده بود به بحران مدیریت ؛ مدیریت هایی منفعل ، راکد و بی اثر تصویر آشنا اما تلخ سالهایی نه چندان دور در استان کهگیلویه و بویراحمد بود ، آتش هایی که بیشتر دل ِ مردمان را آتش میزد تا زمین لرزه هایی که لرزه بر تن ِ  مدیریتی استان می انداخت . این ها تصویری کوچک از  مدیریت بحران های بزرگ بود اما در طول چند سال اخیر ورق برگشت . خونی تازه به رگهای مدیریت بحران تزریق شد و در اولین پست های اینستاگرامی عزم جزم خود را با این شعر یادآور شد ( اگرچه راه دشوار است ، اما نه از سختی راه ....) برنوی تلاش و کوشش را بر دوش نهاد و تا ساعت ۳ نیمه شب در ارتفاعات دنای شرقی هم کمک به خاموش کردن آتش کرد هم همت والای خود را نشان داد. در ادامه الگوی مدیریتی شهید باکری را به خودش یاآوری کرد تا با تکیه بر قدرت ایمانی و اراده بتواند در مسیر این مرد بزرگ قدم برداریم . در همه ی بحران ها تا حد امکان حضور میدانی و مستقیم دارند . همگام با محیط بانان و مردم کمک به اطفا حریق میکند و انگیزه اش زمانی بیشتر می شود که امثال امام جمعه کبکیان گیوه ها را بالا میکشد و دوشادوش مردم در ارتفاعات بالا می رود. روحش زخمی می شود از بستر خشکیده ی بشار و به وجد می آید از خروش رودها... در میانه ی این همه بحران از مدیریت علمی غافل نمی شود و  وضعیت بهره برداری و سرچشمه های رودخانه های استان را مورد بررسی میدانی قرار می دهد. تلاش هایش در مسیر مدیریت علمی بحران را این بار با پیگیری راه اندازی شبکه لرزه نگاری در استان ادامه می دهد. قدم های محکمی گذاشت اگر چه صدها قدم مانده ...  بغضش میترکد از قطع درخت با اره و آتش کبریت یک نفر که صدها نفر با کمبود امکانات و سختی زیاد خاموشش میکنند. پل دانشگاه و مدیریت بحران استان را ساخت تا گره ی از هزار توی گره ها باز شود... سردسیر تا گرمسیر ، بحران های در  ارتفاعات دنا تا دشت های کهگیلویه  حضور میدانی دارد و تلاش مضاعف خود را صدچندان می کند تا یار ِ خاطر باشد . شب و روز ، زمستان و تابستان ؛ گرما و سرما ساعات کاری برایش محدود نیست . همه ی اینها و دیگر ناگفته ها روایتگر تلاش های مردی است که دغدغه مدیریتش معطوف به پیشگیری ، کنترل و درمان بحران هاست ، در این مسیر سختی هایی کشیده و میکشد ؛ نامهربانی هایی دید و می بیند اما در میان این همه سختی ها و صعبی ها سفیر صلح و امید در دل ِ بحران هاست ؛ درود مرد ِ بزرگ....