مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین افتونیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید. زندگی کمدی است برای کسی که فکر می کند و تراژدی است برای کسی که احساس می کند. ویلیام شکسپیر بسیاری ادعا میکنند که محمدموحد محصول دموکراسی بوده است.در حالیکه باید گفت علاوه بر اینکه مولفه های دموکراسی مدرن به معنای عام تاکنون در سطح ملی در کشور ما اجرا نشده،در سطح محلی و بومی ،جوامع سنتی نیز فاقد شناخت درستی از این اصول هستند.انتخاب شخصیتهائی مثل محمد موحد تا چه اندازه محصول خردورزی در عرصه دموکراسی اند؟این نوشتار، در پی نقد عملکرد سید محمد موحد نیست.به اما و اگرها و ابهاماتی که پیرامون چگونگی انتخاب ایشان بر سر زبانهاست هم نمیپردازد.بلکه پاسخی است به سوال فوق با رویکردی جامعه شناسانه و به زبانی ساده. ۱:فردیناند تونیس جامعه شناس آلمانی، دو نوع اراده را مطرح میکند: اراده ارگانیک یا آلی و اراده اندیشمندانه یا انتخاب. ایشان،دسته های بزرگ انسانی را هم به دو دسته تقسیم بندی کرده است: الف:اجتماع ب:جامعه تونیس معتقد است که در گروه انسانی اجتماع،پیوندهای افراد بصورت خویشاوندی و نسبی است.اراده در اینجا ارگانیک و آلی است.تصمیمات هم بر اساس احساسات و عواطف و پیوندهای خونی و خویشاوندی است.در اینجا،شور و احساس است که روی انتخاب افراد تاثیر میگذارد. اما در دسته دوم گروههای انسانی،که ایشان آن را جامعه مینامد،اراده افراد،سنجیده و حساب شده است.در اینجا، فردیت و منافع فردی کاملا بارز است و هر شخص بر اساس منافع خود،دست به انتخابی عقلانی میزند. ۲:با توضیح ساده بالا به نظر میرسد در تمامی ادوار انتخابات پیشین مجلس در حوزه های مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد و نقاط مشابه،در قالب الگوی اول رفتار کرده اند. انتخابها بر اساس اراده آلی و غریزی و بر اساس قومیت و هم خونی بوده است. شور و احساس بوده است که تاثیر گذاشته است. انتخابها،آگاهانه و مبتنی بر سنجش نبوده است. ۳:سید حاجی محمد موحد، کسی که توانست در یک گروه انسانی با مشخصات بارز اجتماع (از دیدگاه فردیناند تونیس) به مدت چهار دوره از یک حوزه انتخابیه به مجلس راه یابد. هسته های قومیتی متعددی که دارای ارتباطات عاطفی و نسبی بودند،پایگاه اصلی رای ایشان را تشکیل میدادند.به نظر میرسد در همه این چهار دوره،آنچه تعیین کننده بوده است،اراده های آلی اند. عواطف و احساسات اند. در اینجا نقش شور به مراتب از نقش شعور پر رنگ تر بوده است. بررسی آماری صندوقهای نقاط مختلف این حوزه انتخابیه ما را به شگفتی وامیدارد.گوئی دد برخی نقاط قومیتی مشخص، افراد بصورت کاملا خودانگیخته و غریزی به وظایف خود عمل میکرده اند.اراده ها در این نقاط، عمدتا ارگانیک و آلی بوده است. یک رفتار کاملا احساسی در فقدان عنصری بنام سنجش. تونیس معتقد است که با گسترش شهرنشینی،روند تبدیل اجتماع به جامعه شدت میگیرد. ایشان نقطه آغاز این تغییر را اواخر قرون وسطی میداند. جائی که آرام آرام،عقلانیت جای احساس را گرفت و اراده های اندیشمندانه بر اراده های آلی یا ارگانیک غلبه کردند.شعور بر جای شور نشست و دموکراسی شکل گرفت. به راستی امروزه در کجای تاریخ ایستاده ایم؟در اواخر قرون وسطی هستیم؟ عملکردمان مبتنی بر اراد های معطوف به احساسات قومیتی است یا انتخابهای آگاهانه؟ باید صبر کنیم.خروجی انتخابات اسفند ۹۸(فارغ از حضور یا عدم حضور آقای موحد)میتواند بیانگر جایگاه ما در دنیای امروز یا دیروز باشد. انتخابات ۹۸ میتواند محک خوبی باشد مبنی بر اینکه ما گروهی انسانی هستیم بنام اجتماع و دارای پیوندهای نسبی و متاثر از اراده های آلی،یا نه گام در راه جامعه شدن گذاشته ایم و اراده هایی عقلانی، ما را به یک انتخاب عقلانی رهنمون میکند؟ اما هر چه باشد،آقای موحد و شخصیتهای مشابه را نمیتوان محصول دموکراسی دانست. ایشان محصول اراده های ارگانیک و آلی بوده است در حالیکه دموکراسی متاثر از انتخاب های عقلانی و آگاهانه است.دموکراسی،محصول برجسته شدن نقش عقل در مناسبات اجتماعی است. دموکراسی متاثر از فربه شدن نقش عقلانیت در مناسبات اجتماعی است. کاش،در مناسبات سیاسی ما،شعور بر جای شور نشیند و عقل بر جای احساس نشیند.