علیرضا دمساز از مدرسان دانشگاه در رشته زبان و ادبیات فارسی، عضو انجمن اهل قلم و از فعالان فرهنگی در گفتگو با افتوخبر در خصوص حذف آثار برخی از شاعران و نویسندگان از کتابهای درسی گفت: نگاه حذفی به حوزه فرهنگ آسیب زاست و حذف آثار شاعران و نویسندگان از کتب درسی در بلند مدت نتیجه عکس دارد.

دمساز می گوید حذف اشعار و متون نثر از کتب درسی از دهه ۸۰ به تدریج آغاز شده و همچنان ادامه دارد.

مشروح گفتگوی این معلم و مدرس کتب و ادبیات فارسی در پی می آید:

علیرضا دمساز در خصوص حذف آثار شاعران و نویسندگان از کتب درسی به افتوخبر گفت: تیغ تیز حذف علاوه بر سیاسیون، متاسفانه شامل کتابهای درسی نیز شده است. زبان فارسی و شخصیتهای ادبی و فرهنگی کشور، هویت بخش بوده و قوام اجتماعی و وحدت همه ایرانی ها را به دنبال دارد.

وی ادامه داد: در عرصه بین الملل ما را با فرهنگ و زبان فارسی می شناسند.با خیام و فردوسی و سعدی و حافظ و دیگر بزرگان می شناسند.

دمساز بیان داشت: شخصیتها و شاعران برجسته ای در حوزه زبان و ادبیات فارسی در قرنهای مختلف در زمینه زنده نگه داشتن و گسترش این زبان تلاش کرده‌اند. فصل مشترک همه اقوام و ادیان در کشور ایران زبان فارسی است. در هر نقطه ای از ایران دانش آموزان به راحتی زبان فارسی را می توانند صحبت کنند و برقراری ارتباط بسیار راحت و آسان است.

وی تصریح کرد: هرگاه حکومتی مقتدر باشد زبان این کشور نیز مقتدر است. نظام سیاسی ایران در دوران معاصر در گسترش زبان فارسی موثر بوده اما اینکه بخشی از هویت خود را در داخل کشور حذف کنیم در دراز مدت آسیب زاست و اثرات معکوسی خواهد داشت.

دمساز با ذکر چند نمونه از حذف متون و اشعار ادبی در کتب درسی گفت: نمایشنامه سلمان فارسی که اساس آن بر محور عدالتخواهی بود از کتاب اول دبیرستان حذف شد. این نمایشنامه نحوه برخورد با سختی ها، شیوه رفتار با حاکمیت و نقدآن، ساده زیستی و ... را به دانش آموزان یاد می داد که استقبال از آن نیز بین دانش آموزان زیاد بود ولی متاسفانه حذف شد. و یا داستان قیام کاوه در دوره پیش دانشگاهی که سر وته آن حذف شده و مشخص نیست چه چیزی به دانش آموز یاد می دهد.

وی می گوید: وقتی متون قوی و اثرگذار تاریخی و ادبی از کتب حذف می شود متاسفانه عبارتها و اشعار سخیف و سست جایگزین آن می شود.

فعال فرهنگی و اجتماعی با بیان اینکه حذف شاعران و نویسندگان مختص کتب درسی نبوده و در صدا وسیما گسترده‌تر است اظهار داشت: آمار بسیاری از نویسندگان و شعرای دوران معاصر وجود دارد که طبق بخشنامه‌ها و دستورالعملهای این سازمان عریض و طویل، نباید هیچ نامی از این شاعران و نویسندگان در برنامه های صدا وسیما برده شود!

دمساز افزود: همین نگاههای حذفی و سلیقه‌ای باعث می شود که دیگر کشورها بزرگان ما را به نام خود مصادره کنند. فردوسی را تاجیکستان به نام خود ثبت کرده و مولانا را نیز ترکیه به نام خود در مجامع بین المللی مصادره کرده است.

عضو انجمن اهل قلم استان گفت: گلستان تفسیر ادبی قرآن است و مثنوی را قرآن عجم می دانند. اینها انگاره های ایرانی اسلامی هستند که باید در گسترش آنها تلاش کنیم نه اینکه نگاه حذفی داشته باشیم.

دمساز با طرح سوالی گفت: وقتی شعر حافظ و سعدی و یا معاصران مثل اخوان از کتب درسی حذف می شود دانش آموز باید از کجا هویت ملی و دینی خود را جستجو کند؟ از چه کسی و از کجا باید مبارزه با ظلم و ستم را یاد بگیرد؟ چگونه عشق و محبت به همنوع را یاد بگیرد؟

وی اظهار داشت: برخی مواقع که در کلاس درس از رستم و سهراب و شاهنامه حرف می زنم دانش آموز با دهنی باز و حالت تعجب به من نگاه می کند؟ واقعا بسیاری از دانش آموزان و نسل جدید با رستم و سهراب و اسفندیار بیگانه اند. دلیل آن نیز عدم توجه به شاهنامه در کتب درسی و حذف همین تعداد اندک شعرهایی است که در کتب درسی آمده بود.

دمساز تصریح کرد: یکی از وظایف دانشگاه، صداوسیما و دیگر دستگاههای فرهنگی جمع آوری و گسترش گویشهای و لهجه های محلی است که زیرمجموعه های زبان فارسی را تشکیل می دهند.

این فعال فرهنگی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: اولین کتاب دستور زبان فارسی را یک افسر انگلیسی نوشته است که همان کتاب منبع همه کتابهایی است که در زمینه دستور زبان فارسی تا کنون منتشر شده است. با توجه به زبان مردم شبه قاره هند که فارسی بود انگلیسی ها برای ارتباط با مردم مجبور به یادگیری زبان فارسی شدند و این افسر دستور زبان فارسی تهیه و توانستند با یادگیری آن با مردم ارتباط برقرار کنند.

دمساز با بیان اینکه برخی از کشورها از شاهنامه الهام گرفته اند گفت: سریالهای کره ای که در ایران نیز بسیار محبوب هستند متاثر از شاهنامه می باشند. حدود ۳۰۰ سال پیش شاهنامه ای به زبان کره ای ترجمه شد و همین کتاب هویت تاریخی کشور کره شده و سریالهای و فیلمهای نیز بر اساس این کتاب ارزشمند فارسی تهیه و تولید می شوند.

وی در پایان گفت: اقتدار ملی در تقویت فرهنگ و هویت ادبی و زبان فارسی است و هر چقدر در تقویت و توسعه آن کوشش شود اقتدار ملی نیز بیشتر و بیشتر می شود.