تاریخ، دفتری ست که از عملکرد یک سیاستمدار به حیات انسان های دیگر گره خورده است؛ به میزانی که سیاستمدار،  بزرگ و فرهمند آفریده شده باشد و در زمان مناسبی به مدیریت و هدایت موضوعات تعیین‌کننده پرداخته باشد، نقطه و کانون تاریخی برجسته‌ای را برای دیگر انسان ها  به جای می‌گذارد.

عرصه سیاست، ورطه ای نیست که  هرکس درآن به قدم‌زدن و اظهار‌نظر مشغول باشد. تاریخ کشورهای قدرتمند و موفق به وضوح نشانگر این اصل است که سرنوشت ملتها در دست سیاستمدارانی است که هر تصمیم شان، جهت‌‌گیری ‌و ‌آینده آنها را تعیین می‌کند.

تنها دلخوشی و دلگرمی سیاست گذار دلسوز  پیشرفت  است. اما به محض اینکه نظام رفتاری سیاستمداران در مسیر حفظ مقام موقعیت شخصی باشد، نقطه آغاز زوال وطن را فراهم می آورد. سید محمد موحد را می‌توان سیاست مداری دانست که از  نقطه شروع حیات سیاسی تا به امروز که در انتها و پایان کنشگری خود  را تجربه می کند همواره سیاست مدار زوال قلمداد کرد.

شهرستان کهگیلویه در طلایی‌ترین سالهای نفوذ  موحد که میتوانست نقطه پایانی باشد بر حجم فرودستی  تاریخی اش؛  اما پافشاری بر سیاست‌های تاریخ مصرف گذشته نتیجه جز شکست نخواهد داشت و موحد در محور اصلی این شکست تاریخی جبران ناپذیر قرار دارد.

شاید تصور و برداشت بسیاری جوانان امروز و کودکان دیروز از محمد موحد  (به پرتاب کفش و قطع سخنرانی‌اش در حضور رئیس جمهور  اسبق در استادیوم ورزشی دهدشت برگردد)؛  مساله ای که چنان برایشان سخت آمد  که  سبب شد رئیس جمهور وقت و همراهان ایشان وی را از ادامه سخنرانی منع کردند، حتی در انتخابات بعد به خوزستان و شهربهبهان کوچ کند، موضوعی که علیرغم پیروزی  هیچ گاه برایش خوش یمن و میمون  نبود! و شاید این تلخ ترین و تراژدیک ترین پایان برای سیاست‌مداری بود که هیچ گاه نتوانست نوا و ندای مردم خود باشد. موحد همواره  ترجیحات فردمدارانه را بر منافع جمعی و گروهی  ارجحیت داد  تا در نتیجه آن  کهگلویه بزرگ  دچار یک شکست و زوال تاریخی شود .

موحد را علاوه بر صفت (زوال)  باید سیاست مدار (غیر دلسوز) نامید.

سیاست مدار دلسوز کسی است که به طور دائمی، همه را متوجه "آینده" و "تحقق افق ها" نماید و  برنامه ریزی و مدیریت او، با واقعیت ها و مقدورات سنخیت داشته باشد. سیاست مدار دلسوز کسی ست که شفاف ست و با مردم خود صادقانه برخوردمیکند.

سیاست مدار دلسوز فهم عمیقی از تحولات و تغییرات امروز جامعه  دارد، با رسانه و جهان مدرن در ارتباط مداوم است، منافع عمومی و جمعی را در همه شرایط فصل الخطاب خود قرار دهد، سیاست مدار دلسوز همیشه اولین فرصت را آخرین فرصت برای ارتقای جامعه و مردم خود میداند و از آن بهره کافی را میبرد. بنابراین، بنظر میرسد موحد حتی اگر فرصتی و مجالی برای کنشگری و ارتقای سیاسی و اجتماعی کهگیلویه بزرگ داشته، امروزه دیگر آن را از دست داده است و حضور و پافشاری بیش از حد وی برای حضور در انتخابات  نشانه و نماد غیر دلسوزی است که ایشان به جامعه و مردم روا میدارد.

موحد در این روزها به جای شفاف سازی در باب عملکرد خود،  شبیه  سیاستمداری  تازه واردی که به دنبال تحقق هیچ هدف خاصی نیستند و صرفا قدرت را برای خود قدرت می‌خواهند به جای آن‌که قدرت را برای تحقق هدف و موضوعی بخواهند، بدون اینکه روشن باشد دقیقا هدف‌شان از قرار گرفتن در یک جایگاه و برخورداری از قدرت حاصل از قرار گرفتن در آن جایگاه چیست!؟  ایده و نظر و نظریه وی در باب شرایط موجود چیست!؟  چگونه فهمی از مناسبات و ساختار موجود دارند!؟  و  با چه مکانیزمی سعی در تغییر شرایط دارند!؟

این ها بخشی از سوال هایی ست که موحد و دیگر کسانی که در پی تصدی مجلس شورای اسلامی هستند باید به آنها پاسخ دهند.

بنظر می‌رسد فصل سیاست‌مدارانی از جنس موحد به سرآمده است و باید نقش خود را بصورت نمادین و سمبلیک ایفا نماید.

(مطلب منتشر شده نظر نویسنده است و انتشار آن در سایت افتونیوز به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نمی‌باشد)