انجمن دانشجویان پیروان خط امام (ره) دانشگاه یاسوج در نقد بیانیه ۷۷۷ نفر از اساتید کشور به ویژه (۲۵ نفر از اساتید دانشگاه یاسوج) بیانیه صادر کرد.

به گزارش افتونیوز، متن کامل این بیانیه در پی می آید:

دانشگاه برای زیست اثرگذار، نیازمند معلمانی دلسوز و اساتیدی همصدا و همقدم با مردم است. بی شک هر گاه صدای اساتید دانشگاه، صدای طبقات فرودست و نابرخوردار نباشند، نقطه آغاز یک فروپاشی اجتماعی است. از آغاز شکل گیری جنبش دانشجویی، همواره نقد و آرمانگرایی معطوف به واقعیت، در برنامه و عمل این جنبش بوده است؛ نقدی که ضرورت و وجود آن در همه مقاطع بر کسی پوشیده نیست. در دوره کنونی، رخوت اجتماعی و مسولیت ناپذیری جمعی، امری معمول و متداول شده است. در چنین وضعیتی انتظار می‌رود که دانشگاه به عنوان نهادی که همواره نسبت به نیازها و منافع ملی، متعهد و ملتزم است، میدان داری کند. در هفته اخیر بیانیه‌ای با نام ۷۷۷ تن از اساتید دانشگاه‌های کشور صادر گردید که ۲۵ تن از آنان، از دانشگاه یاسوج بوده‌اند که برخی از آن‌ها دارای مناصب دانشگاهی‌اند. مشاهده برخی از اسامی مسبوق به تعلقات صنفی و سیاسی خود به برخی گروه‌های ذینفع چندان عجیب نیست اما این اقدام از سوی اساتیدی که مناصب دانشگاهی را با حمایت دولت کنونی در اختیار دارند، شگفت آور است!! در شرایطی که تورم مهارناپذیر، شکاف عمیق طبقاتی، تبعیض، رانتخواری، حاشیه نشینی و آمار بالای بیکاری و سایر بحران‌ها و آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی در جامعه بیداد می‌کند و حقوق و آزادی‌های طبقات نابرخوردار جامعه را پایمال می‌کند، انتظار می‌رود که نهاد دانشگاه، نسبت به ترمیم شکاف‌های موجود اجتماعی، مسئولانه کنشگری کند؛ اراده سیاسی را نقد و در برابر سیاست‌ها و تصمیمات اقتدار گرایانه، ناعادلانه و غیرعلمی، از کیان و حیات جامعه دفاع کند. شوربختانه برخی اساتید دانشگاه‌های کشور، از سر بی دردی، سودجویی و برخلاف مصلحت عموم و منافع ملی، در برابر بیانیه ۷۷ نفری - که هشداری دلسوزانه و واقع گرایانه به مدیران و حاکمان جامعه بوده است - خام اندیشانه و عجولانه برآشفتند و برخلاف فریاد استغاثه ملت، هیاهو به پا کردند. به نظر می‌رسد بیانیه ۷۷۷ نفری با نگاهی تنگ نظرانه، آمال و آلام مردمان ناراضی را نادیده انگاشته و در چنبر آمال و اغراض خودخواهانه، هیاهو به پا کرده است. اینان آشکارا منافع و مصالح ملی را تا حد حفظ منافع و مناصب فردی و گروهی خود تنزل داده‌اند. در بخشی از بیانیه ۷۷۷ نفری، معترضان ستمدیده و به تنگ آمده از نابرابری و سختی، آشوب گر و اغتشاشگر خطاب شده‌اند بی آن که مرهمی بر زخم‌های آنان و دارویی بر رنج‌های آنان گذاشته شود. اکنون از ۷۷۷ نفر باید پرسید آیا شما و همقطاران تان تاکنون در دهه‌های اخیر، حقوق و آزادی‌های مسلم مدنی همگانی را حتی برای اعتراضات مسالمت آمیز به رسمیت شناخته‌اید؟ آیا این حجم عظیم نارضایتی، پیامد انباشت مطالبات و نیازهای مردمی در طول دهه‌های اخیر و بی توجهی به آن نیست؟ آیا تاکنون به حقوق شهروندی و حقوق مسلم ملت در قانون اساسی توجه لازم شده است؟ بی شک انجمن اسلامی پیروان خط امام آگاه است که همچنان اساتیدی هستند که نسبت به منافع ملی، مصالح عمومی، نیازها و مطالبات عمومی شهروندان متعهدند و دل در گرو تحرکات آزادی بخش اجتماعی دارند. امروزه بار مسولیت اخلاقی، اجتماعی و سیاسی بر دوش جنبش دانشجویی بیش از پیش آشکار شده است. همگان مسلم بدانند اگر جنبش‌های دانشجویی خلأ این نهادها را به وسیله نقد همراه با پشتوانه مطالعاتی پر نکنند از حیات و پویایی گفتمان انقلاب اسلامی اثری نخواهد ماند. چنانچه فعالان دانشجویی مسیر خودکامگی و وابستگی به گروه‌های سیاسی و منابع قدرت را در پیش گیرند، از جنبش دانشجویی پوسته‌ای بیش باقی نخواهد ماند، چراکه نه تنها جامعه دانشجویی را از وظیفه اصلی خویش یعنی پیش قراولی در پیگیری مطالبات مردمی و برآوردن نیازهایشان دور ساخته حتی آنها را تحت هژمونی گروه‌های سیاسی و به ابزار دستی در راستای منافع آنان بدل کرده است.

انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) دانشگاه یاسوج

۱ دی ماه ۱۳۹۸