توده ها و مردم عادی کهگیلویه، بهمئی، چرام و لنده در کشاکش کدامین چالش ها فرسوده می شوند و شب و روز می گذرانند؟ شکاف های اجتماعی و طبقاتی عامل اصلی تنوع دغدغه ها در میان مردم است، تقسیم شدن مردم به طبقات فرودست، متوسط و فرادست ذائقه ها را به کلی متمایز کرده است، عده ای در نیازهای زیستی خود مانده اند و طبقه ای پی خود شکوفایی و رسیدن به آزادی و تمدن است، عده ای مدرنیسم را می پسندند و عده ای سنتی و پایبند به باور های سنتی خود هستند. محل بحث نیست مطرح کردن عوامل ایجاد این طبقات و گسل های عمیق، یا اینکه حق و باطل کدام است و چه کسی درست می گوید و چه کسی غلط، اما باید از خود بپرسیم چگونه می شود این دغدغه های متکثر و این خواسته ها و باورهای متنوع را حول گفتمانی واحد سامان بخشید درحالی که تعالی، توسعه و رشد منطقه ماحصل آن باشد؟ بحران های بزرگ برابری و آزادی را چگونه می شود سامان بخشید؟ نقش نمایندگان سال های گذشته منطقه در بن بست آفرینی ها چیست؟ مسئولین، نامزدهای انتخاباتی و... چه فهمی از عدالت، برابری و کرامت انسانی دارند؟ پول، ثروت، قدرت، قوم گرایی و مناسک سنتی در تعیین معادلات منطقه ای ما چه نقشی دارند؟ کسانی که سالها از جانب این منطقه بر کرسی مجلس شورای اسلامی تکیه زده اند قطعا خود بخشی از این نابسامانی ها هستند، انتخابات را با پول و پیمانکار و کاریزما های کاذب به میدان حذف اندیشمندان و دانشمندان تبدیل کرده اند، مردم را به تعرفه نویس های بی اثر که نقشی در تصمیمات حیاتی ندارند بدل کردند و زندگی و رشد و طراوت و بالندگی را از منطقه ما ربوده اند، به اعتماد ملت صدمه زده اند و سبب کدورت ها شده اند. هر دو جریان سنتی موجود در منطقه نقشی بزرگ در موجودیت بخشی به شرایط فعلی داشته و دارند. اما همچنان می شود به بهبود شرایط امیدوار بود اگر کمی باورها بست پیدا کنند و کوته بین های خود وکیل پندار کنار بروند، آنهایی که درکی از جامعه ندارند و تنها حلقه های یک و دوی طرفداران خود را می بینند. امروز جامعه ما به روشنفکر چند زبان نیاز دارد، کسی که بتواند نیازهای مختلف منطقه و طبقات مردمی را بشناسد و فهم کند، فرد و شخصیتی که نه افراط به او بچسبد و نه تفریط در وجودش ظهور کند، کسی که هم مردم را عمیقا بشناسد و مردمی باشد و هم توان مدیریت شرایط در سطح کلان را به معنای واقعی داشته باشد. بی شک دکتر محسن آرمین چهره ی مطرح این روزهای حوزه انتخابی کهگیلویه، بهمئی، چرام و لنده صاحب چنین شخصیتی است، او که هم عمیقا زیستی مردمی داشته و دارد و هم اهل ایستادگی است، هم انسانی معتقد و باورمند است و جایگاه مستضعفین را می شناسد و هم نگاهی کاملا علمی به بحران های منطقه دارد، کسی که هم زبان سنت را می فهمد و هم زبان مدرنیته را. بی شک شخصیت الهام بخش دکتر محسن آرمین هم برای امروز و هم برای فردای منطقه ما می تواند نقطه شروعی برای کلید زدن تغییرات اساسی با رسیدن به باوری مشترک و مردمی باشد.

(مطلب منتشر شده نظر نویسنده است و انتشار آن در سایت افتونیوز به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نمی‌باشد)