کرامت انسانی مساله ایست که باید هر اداره و نهادی آن را در اولویت کاری خود قرار دهد.

شیوه گرفتن نوبت برای مراجعه به کلینک‌های درمانی دهدشت به حدی برای مردم بیمار زجر آور و طاقت فرساست که صدای آن‌ها را درآورده است.

تماس‌های مردمی، ما را به محوطه کلینیک امام سجاد یک و دو دهدشت کشاند.

زجری که مردم برای گرفتن یک نوبت پزشکی می‌کشند با هیچ قلمی و هیچ گزارشی قابل لمس نیست.

رعایت نکردن خود مردم از یک طرف و عدم توجه، بی‌تدبیری و بی‌مسئولیتی مسئولان امر از طرف دیگر باعث شد که دید مردم نسبت به مدیران روز بروز بد‌تر شود.

بر پایه این گزارش کلینک‌های دهدشت درتمام روز‌ها به حدی شلوغ است و برای همسایگان مزاحمت صوتی ایجاد می‌کند که اگر فرد غریبه‌ای از اطراف این محدوده‌ها بگذرد با خود فکر می‌کند همایشی و یا تشییع جنازه‌ای در کار است.

با توجه به نبود پزشکان مورد نیاز در مطب خصوصی و نیاز مبرم برای مداوای درد خود، مردم از ساعت‌ها قبل پشت درب کلینیک تجمع می‌کنند تا درب باز شود و بعد از اینکه مسئولان امر درب را باز کردند، آنگاه است که اصل ماجرا شروع می‌شود و بیماران برای رسیدن به مقصد اصلی برای قرار گرفتن در صفوف نوبت با ‌‌نهایت سرعت می‌دوند.

و اما داستان به پایان نمی‌رسد. مردم زجر دیده و خسته مجددا باید چیزی حدود سه ساعت در حالت سر پا بایستند تا منشی کلینیک برای در جریان قرار گرفتن نوبت‌ها پنجره کلینیک را باز کند.

و اما اوج تاسف‌ها و بی‌فرهنگی‌ها اینجا نمایان است که هر فردی برای اینکه اعلام کند زود‌تر به این مکان مراجعه کرد انواع و اقسام توهین‌ها را به بیمار بغل دستی خود روانه می‌کند که در این بین افرادی که اهل حاشیه و داد وفریاد نیستند و صداقت بیشتری دارند دست خالی بر می‌گردند.

یکی از بیماران کلینیک امام سجاد در گفتگو با خبرنگار ریواس جنوب گفت: من مادرم را خیلی دوست دارم ولی اگر حتی به قیمت از دست دادن مادرم باشد دیگر به این کلینیک نمی‌آیم. (واقعا مدیران چه جوابی به احساسات این فرزند دارند؟ چقدر می‌توانند با این وضع اسفباری که در حوزه‌ی تحت مدیریتشان است راحت بخندند؟)

بیمار دیگری که از بخش‌های اطراف و دور دهدشت بود گفت: من از ساعت ۱۲ اومدم اینجا و الان ساعت ۱۷ عصر است، هنوز دکتر نیامد و منم پنجاه و چهارمین نفر هستم که قطعا وسیله نقلیه برای برگشتن به خانه‌ام گیرم نمی‌آید و بیش از آنکه به فکر مداوای خودم باشم دنبال سرپناهی برای امشب خودم در دهدشت هستم.

حال بنظر می‌رسد افرادی که به این مراکز درمانی مراجعه می‌کنند نه تنها سلامتی خود را بدست نمی‌آورند بکه بر مشکلات روحی_روانی و جسمی آن‌ها نیز افزوده می‌شود.

حال یک سوال تاسف برانگیز باقی می‌ماند!

آیا واقعا مسئولان شبکه بهداشت کهگیلویه، در این روزگار که عصر پیشرفت علم، ارتباطات، ابتکار و خلاقیت است، روشی برای پایان دادن به این شیوه سنتی، تاسف آور، خسته کننده، ناامیدکننده و بی‌تدبیرانه خود، برای مردم زجر دیده این شهر‌ها پیدا نمی‌کنند؟ در مراحل بعد گزارشات تصویری این کلینک‌ها که خود گواهی بر همه‌ی بی‌تفاوتی مسئولان و البته رعایت نکردن خود مردم است را به تصویر می‌کشد ومنتظر عمل مسئولان در این زمینه می‌ماند.

-منبع:ریواس جنوب