گمان میکنم انتخابات مجلس در حوزه بویراحمد و دنا به آستانه ای رسیده است که لاجرم باید جایی که ایستاده ایم را مشخص کنیم. از این روی، به زعم حقیر دو موضع، ضرورت دارد که گفته و مشخص شود. ۱- سنتی که به ما رسیده افضل از این انتخابات است. هویت ها و سنت هایی که در تاریخ، بانیِ دوام و قوامِ ما بوده اند نباید به مسلخ این انتخابات بروند. سرمایه های ایلیِ خود را باید فرای مناسباتِ انتخابات حفظ کنیم و از آنها صیانت کنیم. هیچ چیزی ارزش آن را ندارد که دوگانه جعلی و نامیمونِ سفلی-علیا برساخته و پرداخته شود. همه ما به یک نسبت واجدِ یک سنت (با همه زیبایی ها و احیاناً زشتی هایش) هستیم. آرایی که با "سفلی هراسی" بدست می آید و نیز آرایی که با توهم "علیا کراسی" به صف می‌شود هر دو آرای پاکی نیست. ای کاش همه از خیرِ کسبِ این آرا به بهای ایجاد گسل های اجتماعی می‌گذشتند و آسیب های جبران ناپذیر آن را بر جامعه ما تحمیل نمی‌کردند. ۲- همه از وضعِ کنونی اصلاح طلبان آگاهیم. از میزان فشارها و محدودیت ها نیز مطلعیم. با این همه، امکانِ پارلمان نباید منتفی شود. اکنون نیز که قاطبه احزاب و شخصیت های اصلاح طلب، حمایت رسمی خود را از کاندیدای شاخصِ اصلاح طلبِ درصحنه انجام داده اند، بر همه ما اصلاح طلبان فرض است که به یاری این نامزد بشتابیم. بنابراین با احترام به سایر نامزدها، دکتر محمد بهرامی تنها کاندیدایی در این حوزه است که نشانِ اصلاح طلبی دارد. او سال هاست که لساناً و عملاً متعهد به اصلاح طلبی است. بهرامی کارنامه درخشان اجرایی دارد و توسعه را نیز در آکادمی تلمذ کرده و البته فرد متواضع و متخلقی نیز است. انگیزه‌‌ی برخاسته از جوانی اش، جد و جهد در کارش نهاده است. از همین روی، بر مدار و مرام اصلاح طلبی، او را باید برگزید و امیدوار بود که مقبولِ نظرِ مردمِ صاحب نظر نیز بیفتد.