افتونیوز _ روستا روزی برای همه ما نماد سرسبزی ،صفا و صمیمیت  بود. این روزها در حومه غربی  شهر دهدشت روستا ها به سبب مسائلی چون کمبود آب، مناسب نبودن اشتغال، بالا رفتن هزینه‌ها، فقدان برنامه‌ریزی‌های متناسب و... زیستگاه بی رمقی از اجتماعات انسانی را تشکیل داده اند. روستاهای حومه غربی شهر دهدشت  به دلیل نزدیکی و  دسترسی به شهر چندان بعنوان  روستایی که نماد محرومیت باشند مطرح نیستند.نماد های محرومیت روستاها در طی سال های اخیر معطوف به روستاهای مناطقی مانند زیلایی، دیشموک و یا توگبری چرام بوده است و از این میان روستاهای چسبیده به مناطق شهری باوجود خدمات رسانی آسان تر و سهل تر، چندان مورد توجه نیستند. روستای بی منجگان با جمعیتی نزدیک به ۶۰۰ نفر از توابع بخش مرکزی شهرستان کهگیلویه می باشد. این روستا که در فاصله ۱۰ کیلومتری دهدشت، مرکز شهرستان کهگیلویه قرار دارد، دارای مشکلات زیادی است؛ از جمله کم عرض بودن جاده منتهی به روستا در سالهای اخیر همواره برای اهالی ،حادثه آفرین بوده است. غلام پاسبان پور از اهالی روستای بی منجگان می گوید: 《جاده قدیمی و مال رو بعد از افتتاح دهدشت_ بهبهان راه اندازی شد. فاصله روستا تا جاده اصلی ۱یک کیلومتر است. این جاده دارای عرض کمی است که برای اهالی بسیار خطر آفرین بوده است. وی در ادامه عنوان می کند : یک کیلومتر از جاده در دوره ی اصلاحات جاده ،اصلاح شد و عبور و مرور انجام می پذیرفت. اما در سالهای اخیر به دلیل تعدد عبور و مرور وسایل نقلیه بیشتر خطر آفرین شده است. وی در ادامه عنوان می کند: در این سال ها پیگیری های متعددی انجام شده؛ ولی هر بار متاسفانه توسط مسولین ذیربط ،سهل انگاری و بی مهری صورت گرفته است. سال ۹۱ با پیگیری نماینده وقت  و خیرین جاده بصورت زیر سازی عریض شد؛ اما متاسفانه علیرغم پیگیری ها، هیچ گونه ترتیب اثری در  این سالها داده نشده است. حال باید از بخشدار منطقه، اداره راه و فرمانداری شهرستان پرسید جاده پرترددی که طول آن بیش از یک کیلومتر نیست و بارها حادثه آفریده است ،چرا برای مرمت و عریض کردن آن اقدامی صورت نمی گیرد و قریب ۱۵ تا ۲۰ سال است نیمه کاره و غیراستاندارد باقی مانده است؟! یکی دیگر از اهالی ضمن گلایه از مسولین و نمایندگان گذشته و کنونی می گوید : 《متاسفانه از همه مسولین فقط وعده وعید می شنویم.در مناطق صعب العبور همه خدمات رسانی ها صورت می گیرد؛ اما به روستای ما که نزدیکی شهر قرار دارد هیچگونه توجهی نمی شود .از طرفی ما جزء محدوده شهری محسوب نمی شویم که از خدمات آنها بهرمند شویم و از سویی به سبب نزدیکی به شهر، هیچ گاه جزء اولویت های مسولین در امور روستاها نیستیم.》 سرعت پایین اینترنت اهالی روستا از پایین بودن سرعت اینترنت، معترض و ناراضی اند . یکی ار اهالی می گوید:《 شرایط جامعه عوض شده  و بسیار از اهالی تحصیل کرده و دانشجو هستند و اینترنت جزء الزامات روزمره آنها محسوب می شود؛ به دلیل نبود اینترنت مناسب، امور  روزمره آنها مختل شده است. وی در ادامه می گوید : حتی با نصف مودم و اینترنت خانگی باز کیفیت اینترنت مطلوب نیست و مسولین مخابرات رسیدگی چندانی نمی کنند. دکل اینترنت در سال ۹۴ در روستا احداث شده است ؛ ولی تاکنون بهره برداری از آن صورت نگرفته است. گزارشگر : صیاد خردمند