سپیده مردانی روزهای تعطیلی که گذشت و باشگاه ها و گروههای کوهنوردی استان برنامه های پرباری چون گلگشت و صعود داشتند. گلگشت های مفرح با هلهله و شادی دوستداران طبیعت و کوه صعود به قله های هزار بار فتح شده که هر بار با هر قدم اندکی کوتاهتر می شوند. و صعودهای سرعتی و افتخارات و توهینها و دلزدگی ها.... و همه ی اینها انجام شد و تمام. برنامه ها را زیر و رو کردیم و گشتیم و گشتیم تا یک فراخوان از طرف یک باشگاه یا گروه کوهنوردی که در میان خطوط پر گل و بلبل اعلامیه هایشان اعضا را برای خاموش کردن آتشی که به جان طبیعت استان افتاده بببینیم ولی دریغ از حتی اشاره ای! همین گروههایی که از لحظه لحظه و ذره ذره ی وجود این کوهها لذت بردند و نعره شادیشان دل جوجه کبکها را لرزاند و بز و میش کوهی را فراری داد به سمت بالا دستها و بالاتر و بالاتر تا جایی که دیگر پایانی و مامنی نبود.

همان باشگاههای پر کبکبه و با شکوهی که با لشکر کشیهایشان ریشه اویشن و خاری را ریشه کن کردند؛ و لوح تقدیر و گواهی پایان دوره های کوهپیمایی و ... را گردن آویز افتخاراتشان نمودند. امروز که شعله بی رحم آتش به جان جوجه کبکها و ریشه آویشن افتاده نه خبری از مدعیان هست نه لشکرکشی می بینیم و جالبتر اینکه همه مسیرشان را به سمت خنکای کوهها و چشمه ها و ابشارها و رودخانه ها تغییر دادند! و یادشان رفت که خومی و خاییز دل زمستانشان را طراوت میداد و بهارشان را به هزار گل و سبزه و بوته آذین میبخشید و باز هم زمستان می آید باز هم بهار از راه میرسد و باز هم پای ما از سردی برف به آنجا پناه خواهد برد. بگذریم از دلگویه های از سر درد تلاش یک نفر و دعوت به همکاری یک شخص مشکلی از این فاجعه حل نمی کند. کارهای این چنینی نیاز به سازمان دهی و برنامه ریزی دارد. که آن هم از عهده یک گروه بر می آید تا از بی نظمی ها و گاهی سو استفاده ها و حتی اخلالگری ها جلوگیری شود چه بسا در سایه این همیاری هستند کسانی که بیش از پیش به طبیعت آسیب برسانند و از آب گل آلود ماهی بگیرند. بهانه ها را کنار بگذاریم و بپذیریم که هیچ حمایتی نیست تجهیزاتی نیست و تنها یک دیوار انسانی توانمند و کوه رفته با شاخه های درخت می توانند در یک زمان واحد از هجوم آتش جلوگیری کنند. به هر حال این واکنش از سوی جامعه کوهنوردی زیاد خوشایند نبوده و نیست. مطمنا حقی که کوه به گردن این جامعه دارد بیشتر از دیگران است. امیدوار بودیم که باشگاهها و گروههای کوهنوردی در خط مقدم مبارزه و دعوت برای خاموش کردن زبانه های آتشی باشند که به جان خاییز و خومی افتاده است که به احتمال زیاد ادامه خواهد داشت و چنین نبود....