افتونیوز ؛ کیان نیکبخت _ کباب شدن کبک ها، کبوتر، سار، سنجاب های زیبایی که طعمه حریق شدند، آواره شدن بزهای کوهی، کل، گرازهایی که حتی زبانه های آتش به لانه های آنها در زیر زمین رحم نکرد، پلنگ کمیاب و سایر جانوران و گیاهان این منطقه حفاظت شده بار دیگر بی تفاوتی و ناآگاهی ذاتی مسئولان استانی را نسبت به محیط زیست و منابع طبیعی برملا کرد. عمق این بی تفاوتی و ناآگاهی در سطحی پایین تر از درک عمومی جامعه است و در آتش سوزی ها اخیر و سایر رخدادهای مرتبط با محیط زیست این مردم هستند که پای کار و با مساعدت های خود به یاری محیط زیست می شتابند و یا فراخوان های مردمی، فریاد و فغان از نبود امکانات و مقاومت در مقابل تخریب یا احیانا بلوط ها و محیط زیست را قربانی جهل و پروژه های مخرب محیط زیست نکنید، عاقبت حتی اگر اقدامی از جانب مسئولین صورت می گیرد ناقص و با فشار و درخواست عموم مردم هست و گرنه بخودی خود تا بحال کاری انجام نداده اند که اگر به حال خود رها شوند چیزی از محیط زیست نخواهد ماند. این نوع نگاه صرفا مختص استان نیست و بصورت ملی وجود دارد، در عملکرد و بودجه ای که برای محیط زیست در نظر گرفته می شود عیان هست. حفاظت از محیط زیست تنها به معنای محافظت و مراقبت اندک محیط بانان فداکار و فاقد تجهیزات لازم در مقابل عوامل انسانی و یا کوششی نافرجام در ممانعت از کوهخواری و سایر عوامل انسانی که در همین زمینه هم پای متولیان محیط زیست می لنگد نیست، مراقبت از محیط زیست در ابتدا نیاز به مدیران متخصص و دلسوز و آگاهی دارد که دغدغه و حتی عاشق محیط زیست و مشهور به این کار باشند و برای حفاظت از طبیعت برنامه ریزی و در تهیه امکانات جسور و پای کار باشند. متاسفانه رفتار و عملکرد مسئولین به وضوح نشان می دهد که کمترین دغدغه و درک را از محیط زیست و منابع طبیعی و جنگل های آن دارند. به جرات می توان گفت که در استان کهگیلویه و بویراحمد با این گستره وسیع از منابع طبیعی و محیط زیست غنی مجموعه عملکرد مسئولان نه تنها در جهت حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی نبوده که بلکه خسارت بار و غیرقابل جبران بوده است. نابودی بلوط ها به بهانه های مختلف نظیر عوامل انسانی، طرح های عمرانی، بیماری، غارت گونه گیاهی و جانوری دنا، نور، خومی و خاییز... در فصل های مختلف سال، بی توجهی به بشار زیبا و رها شدن فاضلاب شهری در آن که چنین رودخانه ای در هر کجای جهان و یا شهرهای دیگر کشور با افراد صاحب نفوذ و قدرتمند بود زیباترین سواحل را به خود اختصاص میداد، اجرای طرح های مخرب عمرانی نظیر کوهخواری، جاده یاسوج به سی سخت، سیمان سقاوه و پتروشیمی دهدشت در دل بکرترین مناطق طبیعی و حتی پتروشیمی سقاوه که با مقاومت مردم روبر شد نشان می دهد که کمترین درک و آگاهی نسبت به این نعمت خدادی وجود دارد. تاکنون ماحصل عملکرد مسئولین در حد حرف و شعار و استفاده از اسامی آنها برای رسانه های خود و هر کجا که منفعتی برای آنها داشته بوده است. باید از مسئولان استانی پرسید که چرا به رغم تجربه چهار سال گذشته و موج آتش سوزی هایی که در تمامی فصل گرما شروع به وزیدن می نمود هیچگونه امکانات و تدبیری برای اطفا حریق و جلوگیری از حادثه تلخ خاییز مهیا نکرده اید؟ چه کسی یا کسانی باید پاسخگوی این حجم از ویرانی محیط زیست و منابع طبیعی خاییز و سایر مناطق استان و گونه های نادر جانواران و گیاهان آن باشد؟ آیا با متخلفین و کسانی که مسئول تهیه امکانات و تجهیزات لازم برای حفاظت از محیط زیست بوده اند برخوردی صورت می گیرد؟