حسن غفاری عکاس مستند مردم نگار با بررسی فضای فرهنگی و هنری کشور و فعالیت عکاسان در دوران کرونا گفت: کرونا در کشور ما یک بهانه بزرگی است که تحریم، تورم، بیکاری، گرانی، بی اعتمادی و ناامیدی را پشت آن پنهان کنند. هر روز از سوی سازمان بهداشت جهانی پروتکل بهداشتی جدیدی برای جلوگیری از گسترش بیماری تا زمان کشف واکسن و دارو اعلام می‌شود ,ودر آخرین راه حل و نتیجه‌گیری تحقیقاتی گفتند اگر فاصله اجتماعی و پوشیدن ماسک رعایت شود مشکل تا حد زیادی حل خواهد شد اما همچنان ما در حوزه فرهنگ و هنر تعطیل هستیم و از دولتمردان می‌شنویم احتمال دارد تا دوسال آینده با کرونا همنشین و هم زیست باشیم، شاید باید با این روند تعطیلی فضای کسب و کار هنرمندان و ناتوانی در معیشت باید خودمان را برای حیات فتوسنتزی آماده کنیم. او افزود: همه می دانند که اولین قشر و گروهی که از این بیماری آسیب دیدند، کارشان تعطیل شد و بدون هیچ انتظاری کمر همت را برای آموزش و اطلاع رسانی عمومی در پیشگیری و گسترش آن بستند، هنرمندان و فرهنگیان بودند اما احساس می شود که به فراموشی سپرده شده اند. سایت‌های متعددی اطلاعات شخصی افراد هنرمند را برای حمایت جمع آوری کردند و خبری نشد تنها در مورد بیمه سه ماهه تأمین اجتماعی و تکمیلی اقدام شد و از سبد حمایتی و یا ایجاد فضای کار فرهنگی و هنری هم خبری نیست. البته وقتی که کمترین استقبال در میان کمیسیون های مجلس شورای اسلامی را در فرهنگ شاهد هستیم و یا موازی کاری فرهنگی در دستگاه های دولتی رایج است انتظار کار و سیاست کلان فرهنگی کار بیهوده‌ای است. این عکاس بیان کرد: ما دچار تورم، گرانی، بی ارتباطی با دنیا و در کل جامعه بسته ای شده ایم و کرونا هم به آن اضافه شده است و همانطور که گفتم بار تمام گرفتاری ها و مشکلات اجتماعی امروز ما را این بیماری سوغات چین به دوش می کشد و بهترین بهانه برای گریز از شرایط موجود جامعه امروز ما شده است. جامعه عکاسی هم به تبع با مشکلات فراوانی روبرو است و اگر هم در این برهه از زمان پروژه عکاسی در جایی از کشور وجود داشته باشد غالبا شخصی و در حریم شخصی پیش می رود به عنوان نمونه به شخصه چون در روستایی به سر می برم و پشت بام خانه ای که در آن هستم دورنمایی خوب و ۳۶۰ درجه دارد می‌توانم با یک لنز تله از همه اتفاقات اطرافم شامل فعالیت‌های روستایی و کشاورزی عکس بگیرم هر چند برخی از روزها مردم خسته شده روستا از کرونا خود را به ساز و دهل های عروسی می سپارند و به اشتباه برای ساعاتی کرونا را نادیده می گیرند اما من کمتر از خانه بیرون می روم چون ما به عنوان افراد فرهنگی باید برای انجام کارهای صحیح و اصولی پیشگام باشیم و زمینه عادی سازی را بوجود نیاوریم. به گفته وی، البته عکاسی درحریم شخصی بیشتر یک نوع خودرضایتی و مشغله روزانه است که جایگزین رو در روشدن و گفتگو کردن با سوژه ها شده است. وی با بیان اینکه هیچ سبد حمایتی دریافت نکرده است، ادامه داد: به شخصه هیچ سبد حمایتی از مجموعه فرهنگ و هنر ارشاد دریافت نکردم و می دانم بسیاری از دوستان ما اینگونه هستند در صورتی که برای سایر گروه ها مانند سیاسیون، نظامی ها، دولتی ها و… اینگونه نبوده است. جریان ها و احزاب سیاسی کشور سه یا چهار سال یکبار با غوغای انتخاباتی شکل می گیرد اما فعالیت فرهنگی و هنری همیشه جاری است و هرگز بازنشسته نمی شوند و همیشه جریان ساز هستند ولی باز هم نادیده گرفته می شوند. غفاری با اشاره به اثرگذاری نیروهای فرهنگی در جامعه گفت: در جریان کرونا و آتش سوزی های اخیر که به هر دلیلی اتفاق افتاده باز می بینیم بیشترین نیروهای درگیر بچه‌های حوزه هنر، فرهنگ و رسانه هستند که کمتر مورد توجه قرار می گیرند. کم نیستند کسانی که اگر در فاصله دومتری از یک فاجعه مانند آتش سوزی، زلزله و … باشند واکنشی نشان ندهند اما هنرمندان و فرهنگیان با احترام به محیط زیست وطن دوستانی هستند که با واکنش‌های مؤثر، شرایط را تغییر می دهند و انرژی آن‌ها در این مورد تمام نشدنی است. این عکاس مردم نگار در پایان اظهار کرد: از آنجایی که تلاش اغلب هنرمندان، کار و تولید و اثرگذاری به دور از حاشیه و عام المنفعه اجتماعی است نباید مهجور واقع شوند و از آن ها روی برگرداند. در این شرایط خاص که جامعه به آموزش پیوسته و ایجاد نشاط و سرگرمی احتیاج دارد هنرمندان آثارشان را بدون منت در فضای مجازی به رایگان برای عموم توزیع می کنند که کار شایسته ای است.