روحانی؛ رئیس‌دولت فداکار!

روحانی؛ رئیس‌دولت فداکار!

حسن روحانی نشان داده که رئیس‌ دولت فداکاری است، البته برای کسانی که او احساس می‌کند رئیس دولت‌شان است. او پس از پیروزی در دور دوم ریاست جمهوری و درست از روزی که می‌دانست دیگر به رای مردم نیازی ندارد، بیعت‌اش با آنها را برداشت و تصمیم گرفت رئیس دولت حاکمیت باشد،نه جمهور. در این میان حاکمیت، فقط ساختار حاکمیتی مشخصِ کشور نیست، که ائمه جمعه، مراجع تقلید، روحانیون قم‌نشین و مداحان پرنفوذ نیز در این مفهوم جای دارند.

روحانی به عنوان‌ رئیس دولت مطلوب این گروه‌ها، اتفاقا رئیس فداکاری است. او خواسته‌های آنها را نمایندگی می‌کند و کم و‌کاستی‌ها و انتقادات حاصل از درخواست‌های آنها را به جان می‌خرد و خم به ابرو نمی‌آورد.

علی مطهری به عنوان نماینده‌ای که معمولا تلاش می‌کرد، پشت پرده تصمیمات را با مردم درمیان بگذارد در هنگام اعتراضات پس از گرانی بنزین گفته بود که روحانی با گرانی این کالای استراتژیک مخالف بود، اما در منظر عمومی همه تبعات آن را پذیرفته و برایش اهمیتی ندارد که مردم درباره‌اش چه قضاوتی می‌کنند.

این روزها که به عنوان رئیس دولت، متولی سلامت مردم هم هست و هر روزه با اصرار خواستار تعطیلی عروسی و عزا و اجتماعات دیگر است، به ناگهان با تاکیدی که با تاکیدات دیگر او همخوانی ندارد، می‌گوید: "مراسم سوگواری امام حسین (ع) باید برگزار شود."

او نمی‌گوید که این هم تجمعی است و بهتر است برگزار نشود. نمی‌گوید که برگزاری مراسم محرم بلامانع است. بلکه با ادبیاتی دستوری می‌گوید که ‌"باید" برگزار شود. این فداکاری اوست برای محافل و گروه‌هایی که خود را رئیس دولت‌شان می‌داند. هم او و هم آنها می‌دانند که او نباید در این فقره کم بگذارد و مثلا بگوید "اشکال ندارد" یا "بهتر است." او باید بگوید"باید!"

وگرنه کیست که نداند، شرکت در هر تجمعی در این ایام مصداق بارز موقعیتی است که در آیه (۱۹۵) سوره بقره از آن به "خود را به مهلکه انداختن" یادشده و به تاکید منع می‌شود؟ کیست که نداند همین روزها هم برخی از علمای دین شرکت در هر تجمعی را منع کرده‌اند، حتی مجلس عزای اهل بیت را با روالی که قرن‌هاست در کشور ما برگزار می‌شود‌؟ چهره به چهره، نفس در نفس.

کیست که نداند در همین چندماه آیین‌های مهم‌تر از عزاداری محرم نیز برای سلامت مردم تعطیل شد؟

روحانی اگر اندکی از این فداکاری را در حق رای‌دهندگان‌اش به‌جا می‌آورد، نام‌اش از میان فهرست چاپی روسای دولت‌ها فراتر می‌رفت و در جایی از کتیبه سنگی تاریخ حک می‌شد؛جایی دور از گزند تحولاتی چون عدم کفایت، برکناری و ردصلاحیت. او به نفع رئیس دولت، از ریاست جمهور عقب‌نشینی کرد.

کلمات کلیدی



نظرات پس از تایید انتشار خواهند یافت
کاربر گرامی نظراتی که حاوی ناساز، افترا و هر گونه بی حرمتی باشند منتشر نخواهند شد.

ارسال نظر




نظرات ارسالی 0 نظر

شما اولین نظر دهنده باشید!

سایر اخبار
برگزدیدها