ستاره لطفی افتونیوز _ در تازه‌ترین طرح برای سانسور اینترنت در ایران، نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرحی را در دست بررسی دارند که به دنبال مسدود کردن همه پیام‌رسان‌های خارجی در ایران است. این طرح با عنوان «ساماندهی پیام‌رسان‌های اجتماعی» از سوی ‌هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شده که در صورت تصویب در صحن مجلس، نه تنها می‌تواند موجب بسته شدن تمام شبکه‌های اجتماعی خارجی در ایران شود، بلکه محدودیت‌های دیگری از جمله احراز هویت کاربران شبکه‌های اجتماعی را در خود جای داده است. همچنین در این طرح استفاده‌ از فیلترشکن جرم تلقی شده و برای آن مجازات حبس و جزای نقدی درنظر گرفته شده است. در حالی که ۴۰نماینده مجلس برای جرم‌انگاری استفاده از فیلترشکن آستین بالا زده‌‌اند که برخی از آنان در توئیتر که فیلتر است حساب کاربری دارند و خود در این شبکه اجتماعی فعال هستند و در همان شبکه‌های فیلتر شده با فیلترشکن وارد می‌شوند، ولی از مجازات برای استفاده از فیلترشکن سخن می‌گویند. این اقدام ‌نمایندگان ضمن این که مصداق خودتحریمی است، نشان‌دهنده ناآگاهی آنان از تاثیر تکنولوژی روز بر دنیای امروز است. ناگفته پیداست که ظهور اینترنت و تکنولوژی‌های روز تمام ابعاد زندگی انسان‌ها از ارتباطات گرفته تا تجارت، آموزش، سیاست و... را تحت‌الشعاع قرار داده است. در دنیای امروز بدون اینترنت و ارتباط با مرزهای بیرون توفیقی حاصل نمی‌شود، به‌ویژه در مورد ایران که قلب تپنده خاورمیانه است. قلب خاورمیانه باید همیشه سرزنده و تپنده باشد نه با فرمان ایست آن را از تپش بیندازیم. ایران، کره شمالی نیست، یک کشور کوچک در گوشه‌ای از دورترین نقطه دنیا با سیستم سیاسی عجیب و غریب، که بخواهیم‌ سیاست‌های اشتباه آنان را تقلید کنیم. بدیهی است که با محدودیت‌هایی که‌ مدنظر نمایندگان انقلابی مجلس است، نمی‌توانیم با جهانیان ارتباط برقرار کنیم و کشور را از انزوا دربیاوریم. در این شرایط مردم، دانشجویان، محققان، تاجرها، خبرگزاری‌ها و بسیاری دیگر، چگونه با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند؟ چگونه می‌خواهیم پا به پای جهان متمدن پیش برویم؟ آیا این طرح‌ها ‌بیشتر از این‌که سود برساند برای کشور و مردم هزینه‌بر نیست؟ در برخورد با اینترنت نباید خطای برخورد با ویدیو و ماهواره را تکرار کرد، نباید آن محدودیت‌ها را اعمال کرد، چرا که ‌نمی‌توان با تکنولوژی در افتاد، تکنولوژی مثل آب راهش را‌ پیدا می‌کند، باید به جای ستیز با تکنولوژی روز از آن در جهت منافع کشور بهره برد. کشور ما در آبان سال گذشته تجربه یک هفته دسترسی نداشتن به اینترنت را در کارنامه دارد. در آن ایام اغلب تجار که با کشورهای خارجی ‌معامله می‌کردند، حتی نمی‌دانستند بارشان به مقصد رسیده است یا نه؟ خانواده‌هایی که اقوام و فرزندان‌شان خارج از کشور زندگی می‌کردند و همیشه از طریق همین پیام‌رسان‌ها با عزیزان‌شان در ارتباط بودند، در آن ایام از آنها بی‌خبر بودند. بسیاری که در فضای تلگرام و اینستاگرام کار و کاسبی داشتند، درآمدشان قطع شد و معیشت‌شان به خطر افتاد. باید پذیرفت در دنیای امروز نمی‌شود دور کشور را دیوار کشید، برای داشتن کشوری پویا نیاز به داشتن ارتباطات اقتصادی، تجاری، سیاسی با تمام دنیاست و برای این ارتباط از تکنولوژی‌های روز باید بهره برد. دیگر هیچ کشوری برای ارتباطات با خارج از مرزهای خود مانند گذشته از نامه یا تلفن استفاده نمی‌کند. تلاش برخی از نمایندگان برای مسدود ساختن شبکه‌های اجتماعی سوال‌های زیادی را در ذهن ایجاد می‌کند، این که:انسداد همه شبکه اجتماعی با چه هدفی؟ آیا با این کار موجب رشد اقتصادی می‌شود؟ آیا این کار موجب رفع تحریم‌ها می‌شود؟ آیا موجب رشد بورس و ارزش ریال می‌شود؟ آیا موجب اشتغال‌زایی می‌شود؟ آیا موجب کنترل آسیب‌های اجتماعی در جامعه می‌شود؟ هدف از این کار چیست ؟ جز خودتحریمی و از دست رفتن برخی از مشاغل!