افتونیوز _ به دنبال بریده سخنی ازهنرپیشه نام آشنا،بهاره رهنما که اشاره ای به قوم لر درآن رفته بود،جماعتی از لر تباران سخن بهاره رهنما را توهین به قوم لر تلقی کرده و با برافروختگی و عصبانیت واکنشهای تند نشان دادند و برخروشیدند و در رسانه ها پاسخ ها دادند و بهاره خانم هنرپیشه را زیر سوال بردند و در عوض نسبت به اوتوهین ها روا داشتند و ناسزاها گفتند و برخی هم تهدیدها نمودند به گونه ای که خانم رهنما از نگرانی لرتباران و توهین هایی که به او شده بود دل نگران شد و در واکنشی از خویش، از جمعی که سخن او را توهین آمیز دانسته اند پوزش خواست و سوگندخورد که به هیچ عنوان قصد توهین به قوم شریف لرنداشته است و حضورش درآن جمع را به خاطرکمک به یک دخترآسیب دیده لربیان کرد و نیز خود را لرتبار خواند. دراین جا سخنی دارم با لرتباران عزیز که خود افتخار هم تباری با آنها را دارم. نخست اینکه واکنش باید سنجیده و پس از جستجو و تحقیق لازم باشد.پاسخهای زودهنگام و احساسی پسندیده نیست. دوم اینکه چون خانم رهنما عذرخواهی کرد و سوگندخورد که قصدتوهین نداشته و سخن و قصدش چیزدیگری بوده و بد تعبیرشده،باید موضوع همانجا تمام می شد و کشش پیدا نمی کرد و در بوق رسانه ها نمی رفت و تبدیل به جنجال رسانه ای نمی شد. سوم اینکه اگراتفاقی افتاده باشد پاسخ باید سنجیده و بر موازین منطقی و اخلاقی و به دور از بد اخلاقی و توهین و ناسزا باشد. اگر پاسخ بدی و بداخلاقی،بدی و بد اخلاقی باشد،پس به قولی" فرق میان من و تو چیست" و این را باید به نیکی دانست که بداخلاق هرکس باشد بازنده است یعنی آن کس که بد اخلاقی پیشه کند،در میدان اخلاق و انسانیت شکست خورده است. آنها که به آن بانوی هنرمند فحاشی و توهین و تهدید روا داشتند، با این کارشان قوم شریف و دلیر و بزگوار لُر را زیر سوال برده اند. خانم بهاره رهنما یک هنرمند نام آشنا و یک بانوی ایرانی است و درمیدان هنر زحمت ها کشیده و کارها کرده است،بنابرین خُرد کردن شخصیت یک هنرمند ولو اشتباهی هم کرده باشد،ستوده و پسندیده نیست. چهارم عزیزان، بزرگ منشی و آزادگی و بلندهمتی در این است که صبور باشیم و به گونه ای عمل کنیم که که تحسین و آفرین خردمندان را از آن خود کنیم،که واکنش ما هرگاه سنجیده و خردمندانه باشد براصالت و بزرگ منشی تبار لر می افزاید. اینکه یک اظهار نظر شخصی و کم اهمیت را تابلو کنیم و ازآن فضا و جنجال بسازیم نتیجه مطلوبی در بر نخواهد داشت. پنجم بزرگواران قوم لر سالهاست که طعم محرومیت را چشیده و کلیپ هایی که ازگدشته ما خبرمی دهد همه حکایت از دردها و رنجهای دراز مدت ما دارد،زندگی درکوهستانها،گذرآبادی و احشام از گذرگاههای خطرناک و رودخانه های طغیانی،زنان بچه بر دوش به دنبال گله و گاهی بارهیزم به دوش و مردانی که شب و روز آرامش و آسایش نداشته اند و پیوسته خود و خانواده شان در رنج و بینوایی زیسته اند و کوچ و کوچ و درد و درد سرگذشت همیشگی آنها بوده است. مرادم ازبیان سرگذشت رنج آور قوم لر و گذشته های تلخ آنها که در دوران ما ادامه دارد و جمع زیادی از خانواده های این قوم بی ریا و ساده دل و پرتلاش هنوزهم روزان و شبان طعم فقر و نداشتن را مزمزه می کنند و بودجه هایی را که برای استانهای محروم و ازجمله استانهای لرنشین اختصاص می دهند، برای رفع نیازهایشان بسنده نیست و به ویژه جاده های خوفناک دراین استانها از نظرتصادفات و کشتارهای جاده ای بیداد می کند و بسا زندگیها را که تباه و نا بسامان می نماید. حرف اساسی این است ما که اهل غیرت و شجاعت هستیم،چرا حقمان را از راه درست ولی باشهامت مطالبه نمی کنیم تا از بیکاری و فقر و بی سر و سامانی نجات یابیم.چرا در برابرحقی که داریم زبان بسته و ساکتیم، اما یک جمله از یک خانم این همه افکار و احساساتمان را بهم می ریزد و خونمان را به جوش می آورد،به گونه ای که اختیارزبان خود را از دست داده ایم و رگ غیرتمان به جوش آماده و می خواهیم با توهین و فحاشی و تهدیدانتقام بگیریم.ما که غیرت و شهامت داریم چرا بادلیری و از راههای معقول و مناسب حقمان را نمی خواهیم و نمی گیریم؟ ما که غیرت و شهامت و تعصب داریم،چرا وقتی آقای تاجگردون نماینده برگزیده شهرستان گچساران را جمعی تنگ نظر در نهایت بی انصافی از نمایندگی مجلس کنار زدند،صدای هیچ یک ازما در نیامد و ناجوانمردانه این صحنه ناعادلانه را تماشا کردیم و دم نزدیم و ساکت ماندیم و بعضا کسانی با آن بی انصافان پر ادعا همداستان هم شدند؟ اگر دلیرمرد و اهل غیرت و تعصب هستیم،چرا وقتی که یک قانون را تنها برای برداشتن مهندس افشانی شهردار تهران ابزار و توجیه کردند،صدای اعتراض و حق خواهی مان با زبان منطق و خرد بلند نشد.قانونی که تنها مورد مصرفش حذف مهندس افشانی لرتبار از شهرداری تهران بود. ما که اهل غیرت و شهامت هستیم چرا در برابر رد صلاحیت های گسترده و هدفمند فرزندان این دیار و کشور همه لال شدیم و کسی از ما صدایی نشنید؟ چرا زمانی که جمعی از هم میهنان ما به گرانی بنزین و سه برابرشدن ناگهانی نرخ آن اعتراض کردند و پاسخشان را با گلوله و خشونت دادند و خانواده های بسیاری عزا دار و داغدار شدند،هیچ یک از ما فریادی برنیاورد و حرف حقی بر زبان نراند که حق مردم زجرکشیده و فقرزده گلوله نبود؟ چرا وقتی پدران ما در سمیرم و تنگ تامرادی و گجستان بدون دلیل عقل پسندی سربازان میهن را به ناحق کشتند و کارها کردند که نبایست می کردند،داوری به حقی نکردیم و به حال آن کشتگان دل نسوختیم و هنوز به کشتار سربازان میهن افتخارمی کنیم و آن را دلیل بر شهامت و افتخار و بزرگمردی گذشتگانمان می دانیم. چرا وقتی جمعی از میان ما به روستای کتا یورش بردند و مردمی را که هم کیش ما نبودند اما هم میهن ما بودند غارت و آواره کردند،رگ شهامت و جوانمردی مان به جوش نیامد و از آن جمع مظلوم دفاع نکردیم و مانع از بیداد و تجاوز به آنها نشدیم؟ حالا فقط زورمان به یک خانم هنرپیشه و تنها و بی یاور رسیده که برایش شاخ و شانه می کشیم و بدین گونه امنیت جانی و روانی یک بانوی ایرانی را که ناموس همه ماست،ازبین برده ایم.؟ البته این گونه کارها را هرگزنمی توان به قوم شریف و بزرگوار لر نسبت داد بلکه جمعی اندک اند که دست به چنین کارهای ناسنجیده زنند تا به پای همگان به حساب آید و به آبروی لرتباران شریف خدشه وارد شود و گر نه بیشترین مردم نژاده لر از بی انصافی و اهانت و مردم آزاری دور و بیزارند و خطاب بنده به آن گروه اندک است که بی مهار بتازند و هیاهوها به پا سازند و عاقبت نسازند و ببازند. ای قوم شریف و بزرگوار لرتباربه خود آیید و به دردها و نیازهای ریشه ای خود بیندیشید و در این عصر راه آزادی و آزادگی در پیش گیرید و در زندگی آن را بخواهید که به پیشرفت و رفاه و سربلندی شما بینجامد و دیگران بر جوانمردی و بزرگمنشی تان آفرین گویند و مهرتان را در دل بپرورند. وسلام.منطقیان ۹۹/۹/۱۸