اَفتونیوز _ یادداشت ارسالی مخاطبان : طبق قانون، تبلیغات قبل از انتخابات تخلّف است، اما بدترین حالت ممکن در این دست تخلف قانونی، خانه گردی روستا به روستا و شهر به شهری است که باب شده و از سوی برخی نامزدها تمامی هم ندارد. نامزدهایی که در ظاهر اهداف خود را شایسته سالاری یا انتخاب صحیح می دانند و برای شان قبولی در این دوره ها اهمیت زیادی ندارد، در اقدامی خودخواهانه و به دور ازشرایط حاکم بر شهرها و وضعیت بحرانی شیوع کرونا، به خانه های شهروندان برای جمع آوری رای راهی می شوند و به طور روزانه بازدید دارند، در اوج مرگبارترین بیماری سالیان اخیر که نه فقیر می شناسد و نه غنی، نه کاندید و نه رای دهنده! خانه گردی ها و سرکشی های بعضا بدون دعوت یکی از معضلات پُراشکالی است که متاسفانه در جای جای شهر رسم شده و همچون لکّه ای پاک نشدنی در هر دوره و برای دیگر داوطلبان نمایندگی به یادگار اجباری و ناگزیر باقی مانده است. این رسم نابجا و ناشایست علاوه بر تداوم امری غلط و ایجاد مزاحمت برای مردم کوچه و بازار، دامن زدن به بی قانونی است حتی اگر این قانون نانوشته باشد؛ اما بواقع عقلانی و منطقی است. نیاز چندانی به توضیح اینکه حضور در این عرصه سیاسی و مردمی و همچنین ملاک و معیارهای یک نماینده اصلح چه می تواند باشد؛ نیست، یا اینکه بهای رأیمان نباید به بهای سطحی و ناچیز  باشد؛ بر همگان مبرهن است. اما روی صحبت و سخنمان ملاک ''تشخیص'' اصلح بودن یک کاندیدای انتخاباتی است که به شورا می فرستیم. فرستادنی که با طوفان صدها نشست و هیاهو و جلسه، شایعه و حتی سردادن شعار  و خانه گردی همراه است اما بعد از آن به ناگاه با یک سکوت سرد همراه می شود؛ انگار که نه انتخاباتی بوده، نه اتفاقی افتاده و قرار بوده چه انتظاراتی برآورده شود. شخصی که سلامت شهروندان را مدنظر قرار نداده و برای جمع کردن رای دست و پا میزند، قطعا نمی تواند گزینه مناسبی برای نمایندگی باشد. به کجا چنین شتابان؟! آنقدر دست و پا زدن ها برای کرسی شورایی که در واپسین روزهای فعالیتش ابراز شرمندگی کنید و برای دور بعد خانه گردی را از سر بگیرید؟ جدای از اینکه بسیاری از شرایط اصلح بودن یا نبودن یک فرد برای شورا از جمله احترام به حقوق شهروندی، امانت داری، رصد مداوم مطالبات شهروندان، صداقت در رفتار و عملکرد، عمل به وعده ها، آگاه و متخصص در مسائل شهری و اجتماعی و … را می دانیم اما آنچه باید یادآوری و گوشزد شود در نظر گرفتن مصلحت مردم و شهر است که متاسفانه این روزها زیر چکمه های آهنین برخی کاندیدا که تلاش می کنند از این ماراتن جا نمانند و به همه خانه ها سرک بکشند، له شده است. ملاک و معیار اصلح نه شهری و روستایی و وابستگی فامیلی و محلی است، بلکه شناخته شدن به پاک دستی، حُسن شهرت، متواضع و خادم شهروندان بودن، راست گویی و عمل به قانون در هر شرایط و با هر سلیقه و در هر جایگاهی است، اما متاسفانه امروزه به هیچ کدام از این معیارها توجهی نشده و با جان مردم بازی می کنند، خودشان و تیم و دار و دسته شان به خانه های مردم وارد می شوند و بیماری را خانه به خانه می چرخانند. اگرچه این رویه غلط به خواست های مردم هم برمیگردد، رسمی که تقاضا کم ندارد! در دوره پنجم انتخابات شورای شهر یاسوج ۱۲۵ نفر کاندید اعلام حضور کردند، تقریبا تمام این افراد جهت سرکشی به خانه های مردم رفتند، بی آنکه به روز و شب و وقت و بی وقت بودن حضورشان توجه کنند! بسیاری از میزبانان از این رفت و آمدها راضی بودند و اگر یکی از کاروان مراجعین جا می ماند به جرم بی اعتنایی و عدم کسب اجازه حضوری از تک تک مردم، رای نمی گرفت و از قافله جا می ماند! اما رفته رفته دید و بازدیدها زیاد شد و مردم خسته، این یکی می آمد و آن یکی می رفت! یکی قران به دست و دیگری کادو در جیب و آن دیگری با وعده استخدام در شهرداری و واحدهای زیرمجموعه!!! اگرچه شرایط عادی بود اما خستگی ها و مزاحمت ها بسیار، اما اینبار کروناست و مردم وحشت زده از دیدار با حتی اعضای درجه یک خانواده، شکایت به کجا ببریم! همه این سخنان و گفته ها نه از باب تذکر بلکه از حیث یادآوری و بازخوانی است تا دیگر بار برخی شهر و روستا را عرصه جولان خانه گردی و وعده دادن های توخالی و قول پست و سِمَت دادن های پوشالی و در یک کلام بی تقوایی برای گرفتن چند رأی ناقابل نکنند و مردم را چهار سال در دام چند نفر مُرید و یک نفر مُراد نیندازند. در پایان از کاندیدای محترم شوراهای شهر و روستا در استان استدعا داریم پاشنه در خانه های مردم را نلرزانید و عامل توزیع و گسترش ویروس کرونا به جان و خانه مردم نشوید.