افتونیوز - غلامحسین هادیانی نژاد به نام آنکه نیک زیستن را آموخت اگر بخواهیم تاریخِ نقشِ انسان را بر مبنای حفظ و احترام به محیط زیست تعریف کنیم، در یک تقسیم بندی کلی دو مقطع قابل تصور است: از آفرینش بشر تا اواسط قرن بیستم و از اواسط قرن مزبور تا کنون... در مقاطع گوناگون تاریخ، نوع بشر انواع حماسه ها، نفرت ها، شادی ها، تجارت ها، تولیدها، مهاجرت ها، ظلم ها ووو آفرید، اما هیچ کدام از این اعمال به اندازه هزارمِ نیمه دومِ قرن بیستم تا کنون، آسیب و ملال بر پیکرِ نحیفِ محیط زیست وارد نکرده است ! گویی انسان متاخر از تاریخ، ماموریت دارد تا رشته های میراثِ گذشتگان را پنبه؛ و پنبه هایِ نسلهای آینده را به آتش بکشد! انگار قطاری ست ترمز بریده در مسیر سقوط و در اختیار لکوموتیورانِ ناشی و مست! سوال این جاست، در نهایت چه کسانی باید محیط زیست را در این دهکده جهانی سر و سامان دهند و از شَرِ صاحب منصبانِ متعصب، نادان و نابخرد برهانند؟ مسلم است، انسانهایِ فهیم و خردمند که دل در گروِ حفظ محیط زیست دارند، آنهم به وسیله آشتی با صندوق رای... به عنوان مثال: پیمان پاریس در خصوص کاستن از انتشار گازهای گلخانه ای، توسط نمایندگان ۱۹۵ کشور در دسامبر ۲۰۱۵ در پاریس به تصویب می رسد و در نتیجه یک امید و ذوق جهانی در سراسر گیتی ایجاد میکند؛ اما در چشم به هم زدنی کدخدایِ نالایقی به نام دونالد ترامپ توافق پاریس را که محصول ده ها سال مبارزه و مذاکره اکثریتِ ساکنانِ دهکده جهانی برای تعالیِ محیط زیست بود، مچاله می کند...! چرا؟ زیرا در یک تصمیم احساسی، متعصبانه و تا حدودی نژادپرستانه، مردم آمریکا فردِ پپولیستی به نام ترامپ را بر مسندِ تصمیم گیری نشاندند و حاصلش شد یک بی نظمی جهانی در حوزه محیط زیست که بشر امروز در سراسر جهان باید تا نسلها تاوانِ عوارض آن را بپردازد... حال اگر بخواهیم این مثال را به مقیاس های کوچک تر و محدود تر مانند یک شهر یا روستا تعمیم دهیم؛ به وضوح خواهیم دید که: اگر در انتخاب اعضای شورای شهر افراد ناتوان را صرفا بر مبنایِ تعصب و قوم گرایی انتخاب کنیم، چیزی خواهد شد شبه پاره کردنِ عهدنامه پاریس؛ و در این صورت: هم در حق خودمان و هم در حق آیندگان خیانت و خُسران کرده ایم... امیدوارم در روز انتخابات به جای اهل کام و ناز، اهلِ دل، دانایی و اندیشه را در صندوق رای برای چهارسال تصمیم گیری هایِ حساس در شورای شهر، به امانت بگذاریم. به قول لسان الغیب حافظ شیرازی: اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی غمی تمنای درنگی دیگر در تفکر... *عضو کمپین پاسداشت طبیعت و کاندیدای شورای ششم شهر یاسوج