برگترین دستاوردِ دانش، میراث و دانشنامه ما ، برای نسل های آینده شبکه ملی اطلاعات و اینترنت است. اینترنت همچون دریاست ، سرشار از داشته های آموزنده ، که هر روز بر دارایی آن افزوده می گردد. میدانیم در کشور کسی با فضای مجازی مشکلی ندارد مطالبه و حقِ اظهارنظرِ قشر عظیم از جامعه ایرانِ اسلامی این پرسش و سوالات می باشد که چرا باید دیتا بیس فضای مجازی ما دست کسانی باشد که قسم به نابودی ما خوردند!؟ چرا عزم‌ها برای تحقق این هدف مهم آنچنان که باید جزم نیست و چرا حالا که برخی مسئولان سودای مشابهت و تبعیت از برخی کشورها را دارند، در این زمینه نیم‌نگاهی به تجربه و اقدامات سایر کشورها ندارند؟ اساساً ما از چه چیزی عقب هستیم و چرا عقب هستیم؟ اصلاً شبکه ملی اطلاعات چه چیزی هست و چه چیزی نیست؟ در این زمینه چه اطلاعاتی به مخاطب داده شده و کجا را از او پنهان کرده‌ایم؟ چرا ما درباره موضوع «شبکه ملی اطلاعات» علاوه‌بر شبهه کارشکنی و کم‌کاری، با دروغ‌های بزرگ و عمدی و ارائه گزارش‌های نه‌چندان دقیق مواجه هستیم و اساساً چرا همواره تا سخن از این موضوع می‌شود، به‌جای پرداختن به مزایای آن، شروع به بیان معایب، آن‌هم در جهت دادن آدرس غلط به مخاطبان می‌کنیم؟ مگه حضرت آقا اینقدر تاکید نمی کنند بر شبکه ملی اطلاعات، مگر قانون ۵توسعه(اگر اشتباه نکنم) بر توسعه شبکه ملی اطلاعات تاکید نکرده؟ چرا دولتمردان(ادوارِ مختلف) اینقدر به شبکه های خارجی علاقمنداند و پهنای بی حَد مرز در اختیارشون قرار میدهند اما شبکه های داخلی چون سروش، ایتا و... باید بخاطر عدم داشتن پهنای باند سرعتشون اینقدر پایین باشه؟ چرا باید دیتا بیس تلگرام که اینقدر مشوق تحریک، آشوب، فساد، فحشا و .... بوده (از نحوه بمب دست ساز تا هزار تهدید دیگر) با اینکه سرور اصلیش در اروپا است اینطور سرعت بالا دارد اما سروش و ایتای ما اینقدر پایین!! مگر دلیلی جز این دارد که چند طبقه از برج را در اختیار دیتابیس پایه تلگرام گذاشتند با اون پهنای بیکران!؟ ناکارامدی را به هیچکس نسبت نمیدهیم، جز خودِ دولتمردان (خاصه دولتِ قبل). شبکه ملی اطلاعات شبکه‌ای متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی با مدیریت مستقل کاملاً داخلی، شبکه‌ای حفاظت شده نسبت به اینترنت و شبکه‌ای با امکان عرضه انواع محتوا و خدمات ارتباطی سراسری برای آحاد مردم با تضمین کیفیت، باید در دستور کار قرار گرفته و پیاده‌سازی می‌شد. این یک نیازِ اساسی برای ایرانِ قوی شدن در مسیر تحققِ گامِ دوم انقلاب می باشد و نکته‌ای که ضرورت تحقق آن سبب شده بود در اواخر سال ۱۳۸۴(دولت آقای روحانی)بحث آن با هدف کاهش وابستگی به شبکه جهانی اینترنت مطرح و همان سال هیئت دولت مقرر کند که شبکه ملی طی سه سال به بهره‌برداری برسد و طراحی‌های کلی شبکه نیز انجام شود. اما بلعکس از طرف آن دولت کاملاً بایکوت شد و مضاف بر آن بوجود آورنده آنتروپی هایِ منفی در همه ابعاد اجتماع گشت و ولنگاری های فجازی بیش از پیش شروع به زایش نموده اند!! با این اوصاف برای آن دسته از بزرگواران که منتقد هستند عرض می شود که بزرگترین فیلتریگ در کشورِ کدخدا (شیطان بزرگ)و اروپاست و من باب اینکه این شبکه ها(غیره ملی) چه مشکلی دارند : کانال های ضد انقلاب و فراخوان های آشوب با آموزش های بمب سازی سال ۹۶ را فراموش نکنیم! شبکه های خارجی در اصل خوبند اما نه اینطور رها شده که همه جا را نشانه رفتند و آماده ی شلیک هستند(در این جنگ نرم و فضای مجازی رها شده). البته قبول دارم که این فضا به تنهایی کارایی آنچنان ندارد، چون در کنار فضای مجازی *نفوذیان داخلی(گاندو)* هم هستند. پس ما نبایست گفتارِ نتانیاهو را یادمان برود که گفت: ما دیگر از لحاظ نظامی نمیتوانیم مقابل ایران بایستیم باید از راه دیگر وارد شویم(راه نفوذ فرهنگی)، ما ۲۵۰۰ شبکه فارسی زبان داریم. اینجاست که باید از فضا ترسید اینجاست که وقتی سندی مثل ۲۰۳۰ سند تحریم فرهنگی آموزشی و حذف ارزش ها توسط نفوذیان و دولتمردان در سکوت خبری امضا و ابلاغ میشه بعد از نشر خبر و مخالفت دلسوزان فرهنگ و انقلاب من جمله حضرت آقا کل فضا مجازی تلگرام و اینستاگرام پر میشه از حمایت از سندِ خودتحریمی_فرهنگی ۲۰۳۰ باید بحال توده مان گریه کنیم که اینطور هر روز دارند ارزش هایمان را نشانه میگیرند و از بین می برند؛ اما ما با این روشنفکری همچنان در حال سواری دادن به دشمنان اسلام و انقلاب ایم. *#مرتبط* رهبر معظم انقلاب از سال ۱۳۶۸ با تأسیس مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، حضوری فعال و تأثیرگذار در فناوری اطلاعات کشور داشته‌اند. این دوراندیشی ایشان در ۳۲ سال پیش قابل توجه است. همچنین در تغییر سیاست‌های سازمان تبلیغات اسلامی و بهره‌مندی از فناوری اطلاعات در این سازمان نیز توصیه‌هایی مهمی داشته‌اند. پس از آن و در تمام سیاست‌های ابلاغی، ایشان به تمام حوزه‌ها و از جمله حوزه‌های فرهنگی، دولتی و قضایی همواره لزوم استفاده‌ی حداکثری از فناوری اطلاعات و ارتباطات را گوشزد کرده‌اند. ایشان همچنین در دستورهای اکید خود به مجموعه‌ی مدیران کشور، همواره توجه به حوزه‌های مختلف فضای مجازی را به عنوان امری بسیار مهم و جدی در مکتوبات و تذکرهای شفاهی مشهود توصیه کرده‌اند. یکی دیگر از سیاست‌گذاری‌های مهم، تصویب سیاست‌های شبکه‌های اطلاع‌رسانی رایانه‌ای در سال ۱۳۷۷ است که رهبر معظم انقلاب آن را ابلاغ نمودند و هنوز بسیاری از بندهای آن شایسته‌ی توجه ویژه در این حوزه و بر زمین مانده است. علیرغم تذکرات مؤکد ایشان به نخبگان و دست‌اندرکاران، مدتی طول کشید تا دیگر نخبگان کشور به اهمیت این حوزه توجه عمیق‌تری داشته باشند. نصیب الله دیبا