اَفتونیوز _ سعید بخشوده : خبر کوتاه بود و غافلگیر کننده، سجادرزمجویی خواننده خوش صدا و مردمی استان در انفجار منزل مجروح شد. همین یک جمله لازم بود تا تمامی سایتهای استان و پیج های اینیستا و واتس آپ پر شود از تصاویر این خواننده محبوب و خوش سیما.. وضعیت و استوری های مجازی مردم و صنوف مختلف پر شد از آوازهای غم بار استاد سجاد رزمجویی و شرایط به گونه ای پیش رفت که اسم رزمجو که به ترند اول اینترتی و یوتیوپی تبدیل شد. چند روزی گذشت و شرایط رو بهبهود نرفت و مانند همه اتفاقات ناگوار استان محروم و بدون امکانات پزشکی ما خانواده ودوستان مجبور به انتقال وی به شهر شیراز شدند. راستی فکرش را نکرده بودم این همجواری ما با استان فارس و شهر پرامکانات شیراز هم نعمتی است برای مردم خسته و رنجور ما. پیشرفت علم پزشکی و تلاش همه جانبه پزشکان هم نتوانست مجروح هفتاد درصد سوخته ما را نجات دهد و باز هم خبر کوتاه بود و اینبار وحشتناک تر. استاد سجاد رزمجور به علت جراحات و درصد سوختگی بالا به رحمت ایزدی پیوست. صدای اه و ناله از تمامی کوی و برزن بلند شد به گونه ای که اتفاقی به خانه مادر وارد شدم و دیدم که هر سه خواهر و مادرم چشمانشان اشکبار است و اینجا بود که قدرت موسیقی و صدای آسمانی خواننده ای لر زبان را دیدم، راستی چرا ما لرها اینقدر مظلوم و محروم و عاطفی هستیم؟ مسیر شیراز به سپیدان شاید در عمرش چنین ترافیکی را ندیده بود و چه استقبالی شد در شهر اردکان، علیرغمی که فیلمها کوتاه بودند اما لیاقت مردم سپیدان به تصویر کشیده شد. درود بر شرف مردم با غیرت این خطه، همسایگی چنین هم نعمت دیگری است. برای سومین بار پیام کوتاه بود، تشییع هنرمند هم استانی، چهارشنبه و تمام همین چند حرف لازم بود تا لرها و مردم استانهای همجوار بطرف یاسوج روانه شوند تا با هنرمندی وداع کنند که شاید یکبار هم او را از نزدیک ندیده بودند، لذا قدرت هنر و صدا باز هم به رخ جهانیان کشیده شد. جمعیت فوج فوج و مانند جوی آب از تمام نقاط استان و کشور سرازیر شدند و دریایی ساختند که بدون اغراق تاکنون سابقه نداشت و جالبترین نکته تجمع امروز این بود که همه خود را داغدار و صاحب عزا میدانستند، براستی علت اش چه بود؟ و اما منظور این نوشته، باز هم مثل همیشه خبرهای مهم را مردم از زبان بی بی سی و اینترنشنال شندید و صداسیمای میلی ما رفوزه شد در صورتی که این دو غول رسانه ای درگذشت هنرمند فقید ما را قبل از سیمای استان اعلام و تسلیت گفتند. خیلی از مردم در منوی شبکه های تلویزیون و رسیورهایشان نامی از شبکه دنا نیست و شاید ماه ها بگذرد و کسی شبکه محلی خود را نگاه نکرده است و توجهی به برنامهایشان نمیکنند. در ادامه، نمایندگانی که در روزهای انتخابات برای پیرزن و پیرمردهای متوفی آن زمان کاروان تشکیل میدهند و خود را زودتر از صاحب عزا به قبرستانها و مراسم میرسانند کجا بودند؟ آیا هنر و هنرمند برای سیاسیون و مجمع نمایندگان ما مهم نیستند و چرا این قشر بی ادعا و مظلوم که برای دلخوشی مردم آوازی یا موسیقی مینوازند از دیدگاه آنها آفت محسوب میشوند؟ آیا شادی و آوازی که لحظه ای دل انسانی را خوش کرده برای این صاحبان قدرت سنگین است یا تسلیت به خانواده هنرمندان از جایگاهشان میکاهد و به اعتبارشان لطمه میزند. در استان ما هنر و هنرمند مظلوم واقع شده و هیچکدام به حقشان نرسیده و جایگاهشان بجز در دل مردم پایین است. راستی مسئولان ما این موج جمعیت را ندیدند و اگر دیدند شرکت این عزیزان را در مراسم، دهن کجی به خودشان میدانند؟ بیش از بیست سال است که رزمجو و رزمجوها در صدا و سیمای ما بایکوت شده اند براستی چرا؟ راستی مدیحه سرایی و نوحه خوانی رزمجویی برای سرور و سالار شهیدان و شاگرد مکتبش سردار سلیمانی هم همراه با طرب بوده است که پخش ان مسئولین را به وحشت انداخته و لحظه ای آنرا پخش نکردند؟ چرا به نوای مذهبی خواننده ای لر زبان و خوش صدا اهمیت نمیدهند؟ براستی این قشر زحمتکش هنری اگر از هنرشان در راه امرار معاش استفاده نکنند دست به چه کاری بزنند؟ آقایان نماینده و مسئول تحلیلتان از شرکت اینهمه آدم چیست و چرا به خود نمی آیید؟ تاکنون به این فکر کرده اید استاد سجاد رزمجویی چه رسانه ای در زمان زنده بودن داشت و تبلیغاتش از کجا بود که این همه انسان با تفکرات متفاوت و شاید متضاد را دور هم چمع کرد؟ فکر نمیکنید شاید، شاید، علت اینهمه اشتیاق حضور مردم بی توجهی شما به مرگ یک هنرمند مردمی است؟ ومیخواستند درس بزرگی به شما بدهند تا بار دیگر در مخالف مسیر مردم نباشید؟ دردها و گفته ها زیاد است و گوشهای شنوا کم لذا به همین اندک اکتفا میکنم.