افتونیوز - گروه اجتماعی در روزهای اخیر بار دیگر  شاهد پخش تصاویری خشن و وحشتناک از نزاع های دست جمعی در سطح خیابان های شهر یاسوج بودیم . درگیری هایی میان جوانان با سلاح های سرد و گاهی گرم که باعث بروز ناامنی و خدشه دار شدن احساسات بخش هایی زیادی از جامعه شده است. بررسی و تحلیل این اتفاقات نیازمند کار و تحقیق گسترده و عمیق جامعه شناختی و روان شناسی  است و از عهده یک مطلب کوتاه خارج است.

آسیب های اجتماعی معلول عوامل بسیاری در مکان و زمان های مختلف هستند و نمی توان انگشت اتهام را تنها متوجه یک فرد و یا سازمان و نهاد دانست. هر چند در طول سال ها و دهه ها برخی ها تلاش داشته اند کل مشکلات فرهنگی و به تبع آن برخی آسیب های این حوزه و آسیب های اجتماعی را متوجه نهادها و دستگاه های فرهنگی دولتی نمایند و پیش و بیش از هر چیزی مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد را مقصر جلوه دهند. ولی بر کسی پوشیده نیست اگر قرار بر پیدا کردن مقصر باشد علاوه بر فرهنگ و ارشاد اسلامی بسیاری های دیگر نیز مقصر هستند.

در آخرین نشست شورای فرهنگ عمومی استان که با حضور اعضاء برگزار شد بار دیگر شاهد این شکل از اتهام زنی از سوی ستار هدایتخواه این بار به مجموعه آموزش و پرورش استان بودیم . هر چند وی آن چه را زارع پور کوتاه بودن دیوار آموزش و پرورش در مقابل انتقادات هدایتخواه خوانده بود بیان اظهار نظر خوانده بود نه حمله .

هدایتخواه اما در آن نشست گفت : "مهم‌ترین دستگاه فرهنگی در کشور آموزش و پرورش است که می‌بایست وظایف خود را به خصوص در حوزه تربیتی آن‌چنان که در سند تحول بیان شده انجام دهد و متاسفانه به دلیل انجام ندادن همین وظایف بوده که شاهد آسیب‌های اجتماعی بی‌شمار در جامعه هستیم.

وی در ادامه با انتقاد از گزارش مدیرکل آموزش و پرورش استان در نشست شورای فرهنگ عمومی گفت: گزارشی که در خصوص گرایش به رشته‌های آموزشی و همچنین پوشش تحصیلی و مسائل دیگر حوزه آموزشی بیان شد ربطی به حوزه تربیتی، پرورشی و فرهنگی ندارد بلکه صرفاً مربوط به حوزه آموزشی است و نیازی نیست در نشست شورای فرهنگ عمومی مطرح شود".

این اظهارات اما با واکنش هادی زارع پور مواجه شد و در پاسخ هدایتخواه گفت : شما دیواری کوتاه تر از آموزش و پرورش پیدا نکرده اید.

در این مطلب در پی راستی آزمایی این اظهارات نیستیم که قطعا نمی توان آموزش و پرورش و یا مجموعه فرهنگ و ارشاد استان را تنها مقصرین آنچه آسیب های بی شمار اجتماعی خوانده می شود دانست.

نباید از یاد برد که بخش عظیمی از حوزه فرهنگ خارج از این دو نهاد و بویژه در بخش هایی است که امثال ستار هدایتخواه یا دارای مسئولیت بوده اند و  یا همچون شورای فرهنگ عمومی کماکان مسئولیتی دارند ولی در این گونه جلسات در مقام منتقد و معترض ظاهر می شوند و هیچ مسئولیتی را نمی پذیرند.

ستار هدایتخواه سال ها عضو پر نفوذ کمیسیون فرهنگی بوده است و در طول سال ها در تشکل ها و مجموعه های بزرگ فرهنگی دارای جایگاه و نفوذ بوده است.

در این میان نباید از نقش مهم صدا و سیما به عنوان طویل ترین و پر امکانات ترین دستگاه فرهنگی غافل شد. دستگاهی که حداقل در استان تاکنون گزارش دقیقی از عملکرد و اندازه تاثیر گذاری آن ارایه نشده است.

همچنین نهاد نماز جمعه و ائمه جمعه نیز بعنوان بخش هایی مهمی از دستگاه های فرهنگی هستند و ارتباط مستقیمی با اتفاقات فرهنگی و اجتماعی در سطح جامعه دارند.

البته اگر بخواهیم بپذیریم که ریشه بخش زیادی از این آسیب ها در فرهنگ و بی توجهی متولیان و دستگاه های فرهنگی است نمونه فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و به مهجوریت و مظلومیت این حوزه کافی است . دستگاهی که حتی کلمه تعطیلی مطلق برای بیان شرایط دو سال اخیر آن در استان کفایت نمی کند و از این تعطیلی، غم انگیزتر بی توجهی مسئولین و نمایندگان مجلس به پیگیری وضعیت آن است که چنین شرایطی به هیچ وجه پذیرفتنی نیست. حتی اگر تهران در این مورد تعلل دارد باز کوتاهی استاندار و نمایندگان مجلس محرز است که برای انتقال شرایط این نهاد وقت و توجیه کافی ارایه نمی دهند.