طی چند وقت اخیر عشایر گچساران با مشکلات فراوان همراه بوده که به تیتر یک رسانه ها کشوری و استانی و شهرستانی(بعضا رسانه های خارجی و معاند) تبدیل شد. به همین دلیل گفتگویی اختصاصی با محسن طیبی یکی از یکی از نمایندگان شورای عشایری گچساران و از فعالین این منطقه داشتیم. به عنوان سوال اول از ایشان خواستیم یک معرفی از عشایر منطقه داشته باشند و بیوگرافی عشایر شهرستان را به ما بدهند. [video width="720" height="900" mp4="/imgpost/2022/01/InShot_۲۰۲۲۰۱۰۲_۱۴۰۵۲۹۳۲۱.mp4"][/video] افتونیوز: مشکلات یک سال اخیر عشایر را بیان کنید. طیبی: در یک سال اخیر در جامعه عشایری مشکلاتی بود و با پیگیری هایی انجام شده رفع شده اند بعضی از مشکلات هم همچنان بر قوت خود باقی است. یکی از این مشکلات جاده دسترسی روستای پاکوه است که قبلا توسط پیمانکاری خاکبرداری شد اما متاسفانه متوقف شد. امسال پروژه به مناقصه رفته و قول مساعد هم جهت شروع مجدد پروژه گرفته ایم. در همین بارندگی ها که ممکن است خطرات بسیار جدی داشته باشد. اگر از اورژانس امام زاده جعفر پرس و جو کنید خواهید فهمید که چندین صحنه تصادف در این جاده ثبت شده البته خسارت جانی نداشته است. ایستگاه پمپاژ مساله بعدی است که حدود دو فصل است کشاورزان به علت نبود پمپ و مشکلات به وجود آمده در ایستگاه پمپاژ نتوانسته اند کشت کنند. قطعا اداره اب زحمت کشیده و باید از استان پیگیری شود و بودجه اش تامین شود. از پاکوه تا سراب ننیز قطب کشاورزی است و بیشترین بازدهی را داریم نتوانسته ایم کشت تابستانه و زمستانه داشته باشیم و اداره آب هم هشدار داده است که در فصل زمستان در صورت کشت خسارت با اداره آب نمی باشد. امرار معاش این منطقه یعنی از پاکوه تا سراب ننیز به همین ایستگاه پمپ بستگی دارد. این مساله فقط محدود به یک کشاورز نیست و تراکتور دارها، بذرفروش ها، کارگران درو و بسیاری دیگر هم از این راه امرار معاش می کنند و ما حدود یک سالی است از این موضوع بهره ای نبرده ایم. موضوع بعدی موضوع خدمات عشایری به عشایر پاکوه و سیچانلو است. امور عشایر با این بهانه که در روستا خانه دارید می گوید شامل خدمات عشایری نمی شوید و اگر خدمتی هم می شود لطف است. ما از قدیم الایام عشایر بوده ایم اجداد ما عشایر بوده. باید عشایر باشیم و عشایر هم می میریم. این یوردهای ما از زمان اصلاحات ارضی به ما واگذار شده و ما سیاست واگذاری را از طریق مراجع قضایی پیگیری می کنیم و قطعا به نتیجه خواهیم رساند. و از ادارات مربوطه خواهشمندیم در صورت جواب نهایی مراجع قضایی از هرگونه واگذاری پروانه پروانه چرا و مرتع در روستای پاکوه خودداری نمایند. مساله بعدی مساله آنتن دهی موبایل در روستای پاکوه است که با وجود شرایط کرونایی و برگزاری کلاس ها به صورت مجازی یک معضل بزرگی است. خیلی از دانش آموزها به دلیل محدودیت اینترنت و آنتن دهی ضعیف در منازل، برای حضور در کلاس های آنلاین به بالای تپه ها می روند. ما دکل داریم که فعال نیست و نیاز به گیرنده داریم و چون می خواهند سه روستای پاکوه، کلاغ نشین و ماهور باشت را باهم پوشش دهند دچار مشکل شده ایم. اگر در مناطق عشایری آنتن دهی داشته باشیم، وقتی سرقتی و یا مساله ای پیش آید به سرعت اطلاع رسانی می شود و می توان با پاسگاه هماهنگی را انجام داد تا به سرعت وارد عمل شوند.   منطقه عشایری ما یعنی پاکوه و سیچانلو، پروانه چراهایی که ۴۰ سال پیش نقل مکان کرده اند و ابطال هم شده و حتی صاحبان این پروانه ها فوت شده اند، الان به یکباره پروانه ها در سال ۱۴۰۰ تمدید شده و به غیر بومی ها فروخته شده است. در قانون منابع طبیعی آمده است که هیچ شخصی نمی تواند یک پروانه بخرد حتما باید دو تا پروانه چرا داشته باشد تا بتواند در ان منطقه ساکن شود. لطفا این را توضیح بدهید که ما هم نمی دانیم چگونه است. می گویند قانونی امد که همه پروانه ها باید تمدید شود که ما هم پروانه همه را تمدید کردیم. در صورتی که ما سال های قبل داشتیم اگر عشایر ظرف دو سال به منطقه خودش نمی آمد، پروانه اش باطل می شده و به عشایر همجوارش داده اند و نه به غیربومی. از نظر من از این روستا به روستای دیگر غیر بومی است و حتما نباید غیر از استان باشد. وقتی در خود منطقه عشایر کوچ رو وجود دارد و خودش هم بابت امرار معاش، زمین های دیگران را اجاره می کند، چرا به عشایر همان منطقه واگذار نکردند؟ مساله دوم این است که می گوییم نیروی بومی جذب کنند. در صورتی که ایستگاه پمپاژ امام زاده جعفر در زمین های ماست و ۳ نفر نیرویی که در انجا کار می کردند همگی از اهالی پاکوه و ماهور باشت بودند ولی متاسفانه هر سه نفر را اخراج کردند و از نیروهای باشت یا از جاهای دیگر جذب کردند. ما این همه به پتروشیمی اعلام می کنیم که نیروهای بومی به کار بگیرید، ولی ایستگاه پمپاژ در منطقه ما قرار دارد ولی خود ما نمی توانیم در آنجا کار کنیم. در بحث آبرسانی به عشایر باباکلان، همانطور که مستحضرید با توجه به شرایطی که قبلا اداره آب و فاضلاب روستایی و شهری ادغام شده بودند، قراردادها و تفاهم نامه هایی بین امور عشایر و آب و فاضلاب روستایی مبنی بر آب‌رسانی رایگان به عشایر البته با اخذ هزینه سوخت بود و همین روال هم در سال‌های گذشته بود. اما متاسفانه چون آب روستایی و شهری ادغام شد و تا زمان حل این مشکل، عشایر منطقه دچار آسیب شد. حدود ۲۰ روز طول کشید تا این مساله حل شد. ان شاالله دستورالعملی باشد تا سال‌های آینده به مشکل برنخورند. مساله بعدی در مورد منطقه هلیگان است. در چارچوب قانون تفاوت روستا و عشایر کاملا مشخص است. روستایی هر تعداد گوسفند که دارد می‌تواند برای چرا تا حد مرز مشا روستایی برود و بعد در روستا مستقر شود و نمی تواند در منطقه دیگران چادر بزند و مدعی شود که عشایر است. من تمام مناطق عشایر را گشته ام و می گویند مناطق پاکوه و سیچانلو شامل خدمات عشایری نمی شود. چرا؟ چون که ما به شما باغ دادیم روستایی هستید و شما را دیگر ما روستایی فرض می کنیم. چگونه می شود به عشایری که خودشان رفته اند. دیده اند و یادداشت کرده اند هیچ گونه خدماتی به آنها ارائه نمی شود. ولی چرا به همینها اجازه می دهد که در صورتی که روستا نشین هستند اما بیش از ده کیلومتر آن طرفتر در یوردهای عشایری اتراق کنند و کسی هم جوابگو نباشد. ما درمورد مساله هلیگان فقط دور خودمان می چرخیم. کسی که کمی از قانون سر در بیاورد متوجه می شود که ما دور خودمان می چرخیم. چارچوب عشایری مشخص است. نگرانی ما الان این است که در این روزهای بارانی خواهران و مادران عشایری ما یک چادر بالای سرشان ندارند. آیا کسی هست درک کند که یک زن عشایری در این سرما، چه می کند. امیدواریم همه جوانب را بررسی کنید ما به جز حق چیزی نمی خواهیم ولی در این یک هفته بارندگی عشایر را حمایت کنید تا تکلیفشان مشخص شود. در پایان آقای طیبی بیان کرد؛ آنقدر عشایر در شرایط بحرانی قرار گرفت که به نظرم درد عشایر را مگر آن که سپاه عشایر و رئیس سازمان امور عشایر بداند. عشایر پشت و پناهی ندارد. عاجزانه درخواست کمک می کنم که اگر به فکر عشایر خودشان هستند سریع وارد عمل شوند. گاهی مسائلی پیش می آید که باید سریع وارد عمل شد. خواهشمندم در چنین مواردی سریع وارد عمل شوند تا عشایر بیشتر از این آسیب نبیند. عده ای سودجو هم در شبکه های مجازی به باز پخش هایی هدفمند از حوزه عشایری گچساران پرداخته اند که دیدگاه عشایر را نسبت به مسئولین گچساران بد کرده است. خواهشمندیم هر چه زودتر پیگیری شود تا چهره گچساران و مسیولین آن زیر سوال نرود.