اَفتونیوز _ کهگیلویه و تاریخ کهنش،نام آوران و سردارانش،از آریو برزن تا شهیدان فراوانش ازجمله: زرین،پناهی و شیرودی،تا فرزندان و نخبگانش اگرجه وسعتی کوچک داشت ولی آوازه اش بزرگ بود آوازه ای به درازای تاریخ. در هر شهر و دیاری اسم کهگیلویه که بر زبان جاری می شد از استعداد و توانمندی جوانان فرهیخته اش داستانها می سرودند. اما افسوس و هزار افسوس که تعصبات کور دهه های گذشته که چندین سال به فراموشی سپرده بودیم،بار دیگر رخ نمایان کرد و آوازه این دیار کهن را متاثر وغمناک کرد،تا جاییکه عرق شرم بر چهره فرزندان کهگلیویه را در هر نقطه از ایران اسلامی نمایان ساخت. چه افسوس و حسرت خورده ایم از وقوع این حوادث تلخ(در جای جای استانمان)، کامها تلخ وزهرآلود شد وقتی در فضای مجازی صحنه های برج علی شیر و دیگر جاهای استان دست به دست می گشت و همه چنین سوال می کردند:پس نخبگان ، بزرگان و مسئولین امنیتی کجای این حوادث شوم بودند که لکه ننگی بر تارک این سرزمین کهن نمایان شد.؟" بی شک تعصبات کور ،محکوم و نکوهیده است،ولی ابراز تاسف و تاثر وزانوی غم دربغل گرفتن، مشکلی را حل نخواهد کرد و همه نخبگان و فرهیختگان و متولیان دو موضوع مهم فرهنگ و امنیت ،ضمن پاسخگویی به افکار عمومی در خصوص ضعف سیاستگذاری های گذشته نسبت به آسیب شناسی وجلوگیری از وقوع اتفاقات تاثر برانگیز برج علی شیرها و نزاع های خیابانی یکی دو سال اخیر در شهرهای استان(وامصیبتا که در مرکز استان ومراکز شهرستانها وهمه جا) که باعث مخدوش کردن چهره استان شده است پرداخته و اقدام موثری در پیشگیری از وقوع چنین حوادثی به عمل آورند؟؟؟؟!!!! بدیهی است که در وقوع پدیده های اجتماعی (بخصوص خشونت ها) هیچ وقت نمی توان دنبال یک علت خاص بود بلکه علل مختلف دست به دست هم داده تا یک پدیده اجتماعی ناهنجار ظهور و بروز کند، به عقیده نگارنده علت العلل همه این حوادث ضعف فرهنگی و تعصبات کور عشیره ای است ولی در جامعه مدرن امروزی که در دور افتاده ترین نقاط روستایی تلفن همراه و فضای مجازی دهکده جهانی را بوجود آورده نهادهای فرهنگی ، امنیتی و سیاسی چه پاسخی برای این فوران مجدد وشدید تعصبات کور دارند؟ بی شک در یک آسیب شناسی جامعه شناختی سیاسی، سه گروه باید بیش از همه پاسخگوی افکار عمومی بوده و به فکر بازنگری اساسی در سیاستها و خط مشی های خود باشند : اولین گروه که باید پاسخگو باشد صدا و سیمای استان ، آموزش و پرورش،دانشگاه و مراکز اموزش عالی استان می باشد که پاسخگوی عملکرد خود در عرصه فرهنگ سازی ناموفق خود باشند.البته صدا و سیمای استان باید و قاعدتا پاسخگو تر باشد که چه اقداماتی جهت همگرایی قومی ،رشد و تعالی اجتماعی،فرهنگ پذیری و فرهنگ سازی مردم استان انجام داده است ؟مثلا یک اشتباه بزرگ صداوسیما نمایشهای ایلی وفشنگ وتفنگ وبردن جوانان به صحنه های جنگها وخونریزیها بعنوان سمبل شجاعت وشهامت ایلی می باشد...این کارها چه نفعی وچه نتیجه ای بجز دامن زدن به عصبیت وتشویق وتحریض جوان بسوی تفنگ و....در بر دارد؟! گروه دوم که باید پاسخگوی افکار عمومی باشد نهادهای انتظامی و قضایی استان است . اگر چه پرسنل زحمت کش این دو نهاد شبانه روزی خدمت می کنند ولی اگر یک آسیب شناسی جامعه شناختی شود شاید مهمترین مشکل در این دونهاد استفاده از نیروهای بومی در حوزه انتظامی و دستگاه قضا باعث باشد زیرا معذورات عشایری، قومی و مصلحت سنجی های هم تباری، همسایگی، هم شهری و... گاها جای اعمال قانون و نهادینه کردن فرهنگ مدنیت که مهمترین رکن آن حاکمیت قانون است می گیرد،زیرا یقینا استفاده از نیروهای غیر بومی در این دو نهاد می تواتست با نهادینه کردن قانون به جای مصلحت اندیشی ها طایفه ای و قومی امروز شاهد چنین صحنه های تلخ و نگران کننده نباشیم. سومین گروهی که باید پاسخگوی افکار عمومی و تلخ کامی مردم شریف کهگیلویه وتمام استان باشند سیاسیون بویژه نمایندگان اداور مجلس هستند،زیرا بخش زیادی از اتفاقات این روزهای کهگیلویه بزرگ ریشه در فقر و بیکاری افسار گسیخته این دیار کهن دارد. جوانان مستعدی که از کوچکترین امکانات اولیه زندگی محروم هستند، نه صنعتی و نه فضای کسب و کاری، نه محلی ومحملی برای امرار معاش و نه فضای فرهنگی و ورزشی مطلوبی جهت تخلیه انرژی جوانی شان ،طبیعی است که انرژی های ذخیره شده جوانی به جای کار و تلاش و کوشش صرف نزاع های خیابانی و چوب و چماق و قمه کشی گردد. سیاسیون کهگیلویه بویژه نمایندگان ادوار چه پاسخی برای این تلخ کامی هایی که اولین نبود و آخرین هم نیست ، دارند؟ کدام ظرفیت توسعه پایدار را در شهرستان بنا گذاشتند؟ کدام سیاستگذاری را به سر منزل مقصود رساندند که امروز جوان کهگیلویه ای توان و انرژی جوانی اش را صرف تحقق اهداف آن سیاست ها نماید.طرح های ناموفق پتروشیمی و سیمان کلاچو،عدم توسعه پایدار و متتاسب منطقه به دلیل انتخاب خط مشی های نادرست،سیاسی کاری به جای سیاستگذاری مناسب و عدم ایجاد فضای کسب و کار باتوجه به آمایش سرزمینی و پتانسیل های بومی مانند توریسم و گردشگری، کشاورزی و دامداری و... که خود نیاز به ساعت ها بحث و بررسی دارد از مهمترین علل عقب ماندگی استان بویژه شهرستان کهگیلیویه است که سیاسیون بویژه نماینده های ادوار باید پاسخگو باشند.؟ در آخر اینجانب به عنوان فرزنددردمند وغمزده استان و کهگیلویه بزرگ ضمن ابراز تاسف و تاثر از این حادثه تلخ و حوادث مشابه در یک سال اخیر که در سایر شهرهای استان به وقوع پیوسته ،از همه بزرگان،علما و روحانیون نخبگان،سیاسیون ،فرهنگیان وفرهیختگان دانشگاهی و..... استدعای عاجزانه دارم همه همت خود را به کار گیرند تا این حادثه شوم وحوادث مشابه در همین نقطه خونین که هست تمام وپاک شود و تلاش کنند تا چنین حادثه تلخی تکرار نشود . علی دژمان فرزند کوچک کهگیلویه