افتونیوز - یادداشت مخاطبان

زمانی آیت الله جوادی آملی اصطلاح " دیوث سیاسی" را برای کسانی به کار برد که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی و یا سیاسی به روی کشور می گشایند و از غیرت اقتصادی و یا سیاسی برخوردار نیستند.

اما حالا می توان این کلمه را تعمیم بیشتری داد و به کسانی اطلاق کرد که از مجرای سیاست کاسبی راه انداخته اند و در آشفته بازار سیاسی هر روز به رنگ و حالتی هستند. سیاسیون و مدیرانی که در دولت قبل خود را اعتدالی و شیفته روحانی و واعظی معرفی می کردند اما با پایان آن دولت حالا خود را انقلابی و دوستدار شعارهای دولت جدید جا می زنند . جالب آن که همین گروه در هر دو دوره بیش از بقیه مدعی و پر سروصدا بوده و هستند. همین چرخش و پریشانی سیاسی به تنهایی کفایت می کند تا اعتبار و ظرفیت چنین افرادی مشخص شود که این گروه نه سیاسی اند و نه فهمی از کار، تخصص و تجربه دارند و تنها با نزدیکی به برخی نمایندگان و یا محافل قدرت و با گرفتن حکم های ستادی بعد از پایان بازی فرد پیروز قبل و زودتر از هر کسی در پی حفظ و یا ارتقا صندلی های قدرت و ثروت هستند.

شرافت سیاسی کلمه مصطلحی در سپهر سیاسی کشور نیست اما عکس آن یعنی بی شرافتی را امروز می توان به راحتی در رفتار افرادی دید که حتی حاضرند علیه روحانی و دولت قبل که خود در  آن دولت مسئولیت داشتند شعار دهند تا با فریب و یا نزدیکی به نمایندگان و یا هم بر اساس شاخص های کهنه منطقه گرایی برخی از مناصب مدیریتی را فتح نمایند.

تکلیف این مناصب دیر یا زود مشخص خواهد شد و دولت ها یکی بعد از دیگری می آیند و میروند اما تجربه نیروهای تا دیروز اصلاح طلب و حالا انقلابی در چارچوب دولت سیزدهم به عنوان یک عبرت در خاطره ها خواهد ماند.

نمی توان در چنین فضا و جوی به نمایندگان و استاندار توصیه ای داشت که این بزرگواران نیز نشان داده اند در تشدید و تقویت این فضا موثر بوده اند و هیچ اراده ای از یاسوج تا تهران برای مدیریت این موضوع دیده نمی شود.

در دولت قبل نیز بیشترین انتقاد و اعتراضات به روحانی و دولتش از همین زاویه بود که افراد غیر همسو با تغییر نقاب خود را اعتدالی و اصلاح طلب جا زده اند و هیچ تعهدی به دولت و شعارهای آن ندارند ولی گوشی به این نصایح بدهکار نبود تا سرانجام آنچه نباید پیش می آمد آمد و همچنان شاهد ادامه همان بازی و بازی دو نبشی های سیاسی بویژه در کهگیلویه و بویراحمد هستیم .