افتونیوز - وقتی چند سال پیش مردم گچساران و باشت به طعنه می‌گفتند که نمی‌خواهیم همین «واو» کهگیلویه و بویراحمد هم باشیم و تا حدی سودای جدایی از استان نیز در سر داشتند با انتخاب نماینده ای قوی این ورق برای آنها برگشت.

غلامرضا تاجگردون که از این حوزه به مجلس رفت و تا حدی ارتباطات قوی با سیاسیون کشوری نیز داشت و همزمان نیز دولت همراه و همفکر نیز بر سر کار آمد یکه تاز میدان شد و در همان آغاز کار با پافشاری بر انتخاب موسی خادمی به عنوان استاندار استان، قدرت خود را به رخ کشید.

البته تا حدی طبیعی نیز بود. بزرگواری و زارعی دو نماینده دیگر استان همراه دولت نبودند و این مجال، فرصت بی نظیری در اختیار تاجگردون گذاشت. مهمترین در همان آغاز با انتصاب دو نیروی منصوب به خود در دو معاونت مهم استانداری، شروع پرقدرتی داشت. حسن نوروزی به معاونت برنامه ریزی (و بعدا سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان) و فتاح محمدی نیز به عنوان معاون سیاسی استاندار از مهمترین افرادی بودند که با اشاره تاجگدون احکام خود را گرفتند.

پس از این دو معاونت مهم، دستگاههای مهم و اثرگذاری مثل آموزش و پروش، جهادکشاورزی، آب و فاضلاب، راه و شهرسازی و ... یکی پس از دیگری به تسخیر تاجگردون و مدیران گچسارانی رسید. حتی در برخی از ادارات کل که مدیرانی از دیگر حوزه های انتخابیه استان نیز منصوب می شد این رضایت تاجگردون بود که اصل کار بود و مابقی فقط بروکراسی اداری.

کار به جایی رسید که یکی از هنرمندان به طعنه همان «واو» معروف را در یک کاریکاتور، بزرگتر از «کهگیلویه» و «بویراحمد» ترسیم کرده بود که حکایت از اثرگذاری و قدرت بلامنازع نماینده این حوزه در تصمیم‌گیری‌های استانی داشت. مسایل بودجه ای و اعتبارات فوق تصوری که به گچساران رفت و وزرا و مدیران کشوری که مستقیم به گچساران می رفتند شاید در ابتدا جار و جنجال‌هایی را در پی داشت اما به مرور این موضوع عادی شد. (هر چند این موضوع خارج از بحث اصلی این مطلب است اما برای آشنایی برخی خوانندگان به قدرت تاجگردون در آن زمان فقط اشاره ای به آن شد)

موضوع آن قدر شور شد که برخی رسانه ها به شدت به خادمی استاندار وقت و دیگر نمایندگان انتقاد کرده و موضوع توازن منطقه ای در چینش مدیران را خواستار شدند.

اما در بر همان پاشنه نچرخید!

کار به جایی رسید که حتی فرماندار گچساران از نیروهای دیگر مناطق استان انتخاب شد کاری که در دوران تاجگردون تقریبا غیرممکن بود.

با رد اعتبارنامه تاجگردون و انتخاب حسینی پور به عناون نماینده این حوزه، حداقل انتظار آن بود که همان توازن منطقه ای در توزیع مدیریتهای استانی دیده شود موضوعی که استاندار [گچسارانی] نیز به کرات آن را در جلسات عنوان می کرد.

با انتصابهایی که در سطح استان در روزهای گذشته صورت گرفت برخی از مدیران که منسوب به گچساران بودند از صحنه مدیریت استان حذف و جایگزین آنها عمدتا از دیگر نقاط استان انتخاب شدند.

این موضوع باعث طنز و شوخی و حسادت و حتی حقارت! در فضای مجازی برای گچسارانی‌ها شد. به گونه ای که برخی از کاربران، انتصابها را شمرده و مثل نتیجه بازی فوتبال آن را اعلام می‌کنند. یکی نوشته بود تا فعلا گچساران 13 بر صفر از دو حوزه دیگر عقب افتاده است! موضوعی که در زمان تاجگردون تقریبا غیرممکن و یا از محالات بود.

یا برخی از مدیریتها نظیر دانشگاه علوم پزشکی که گزینه اصلی ریاست آن یک گچسارانی بوده و هست با ایجاد جو رسانه ای و هیاهوی منطقه ای و قومی، استاندار و نماینده را در موضع ضعف و لاک دفاعی قرار داد و در همین یک موضوع هم تا کنون نتوانسته اند با اقتدار و محکم تصمیم بگیرند.

حال استاندار و نماینده گچساران و باشت که هر دو از یک منطقه هستند تحت فشار همشهریان خود هستند که چرا وضعیت مدیریتی از آن دوران طلایی و وفور به این دوران خشکسالی و عسرت رسیده است!

استاندار در موضوع انتصاب مدیران کل تقریبا مثل بقیه صرفا یک تماشاگر بوده و گاها از طریق رسانه‌ها در جریان تغییر مدیران کل قرار می‌گیرد و این ضعف بزرگی است که در همین دوره کوتاه مدیریت احمدزاده همگان آن را فهمیده‌اند.