اَفتونیوز| جهانگیر ایزدپناه روزنامه نگار و فعال اجتماعی در یادداشتی نوشت؛ بدون شک زنده یاد عطا طاهری بویراحمدی یکی از شخصیتهای برجسته فرهنگ وادب  استان کهگیلویه وبویر احمد وهمسایگان لر زبان آنها است.  در کتاب ارزشمند کوچ کوچ و سایر نوشته هایش علاوه بر انعکاس زندگی وفرهنگ وآداب ورسوم  این دیار بخوبی می توان تاریخ وسرگذشت تاریخی  شان را دریافت . طاهری با بیان  وتجسم صحنه هایی اززندگی مردم وهمچنین طبیعت سرشار از زیبایی  این مرزو بوم غنی اما بنا حق  محروم  شده ، آئینه تمام نمایی را  پیش روی جامعه شناسان وفرهنگ پژوهان قرار میدهد و علت های توسعه نیافتگی این استان  سرشار از منابع طبیعی را در خلال نوشته هایش  بخوبی می توان دریافت.

موفقیت زنده یاد طاهری در آثارش را می بایست  1-- درشناخت وعلاقه اش به علم وفرهنگ  وآداب ورسوم مردم زاد وبومش،2--  موقعیت خانوادگی اش  که وی را گاهی در جوار و گاهی دربطن کانونهای اصلی قدرت وبزرگان منطقه ومجالست وتصمیم هایشان قرار میداد  3--- حافظه واستعداد شخصی وی در بخاطر سپردن همه رویدادها وحوادث دوران زندگی پر فراز وفرود ش  4-- پیوند وارتباطش با هردوبخش بوبراحمد علیا و سفلی و کهگیلویه 5—اطلاع از وضع سراسری ایران ونشست وبرخاستهایش با مقامهای حکومتی وشخصیتهای غیرحکومتی وجامعه شهری، دانست .

گرچه زنده یاد کی عطا طاهری با بزرگان وخوانین  نشست و برخاست و قوم و خویشی نزدیک داشت اما در لابلای  نوشتارهایش بخوبی می توان به اختلاف بین زندگی فلاکت بار توده مردم  در مقایسه با رفاه  و کبکبه و دبدبه و رفاه خوانین پی برد.

 پیچش هنرمندانه قلم زنده یاد طاهری بگونه ایست  که نه کدورت خاطرونه رشته قوم وخویشی اش با بزرگان و خوانین را  می گسلد  و نه هم از بیان فقر و درد و رنج مردم  که در واقع خوانین  مسبب  بخشی  از این رنجهایند  چشم پوشی میکند.  این شیوه نگارش  معمولا کار بزرگان  مصلحت اندیش است که ضمن رعایت همه جوانب پیوندها و انتظارها  باز هم به بیان  گوشه ای  نه چندان عیان از واقعیت ظلم  و ستم مقتدرین زمانه  خویش می پردازد.  همین مصلحت اندیشی استکه محبوبیت ومقبولیت و احترامش را در بین  همه اقشار مردم منطقه رقم میزند. از چنین نویسنده و شخصیت برجسته  فرهنگی با همه محذوریت ومعذوریت ها وچشمداشتهای جامعه ایلی عشیره ای  نباید بیش از این انتظار داشت . موقعیت  اجتماعی  و پیوندی زنده یاد طاهری  ونوع رسالت فرهنگی ادبی  اش  را نباید با کسانی مقایسه کرد که مستقیم به سیاست می پردازند و میخواهند ریشه های فقر ورنج و درد مردم و عدم توسعه استان را بررسی و نقد کنند که درنتیجه قلم شان تیز تر و تند تر از  مرحوم طاهری بر آن طرف قضیه می تازد ( بر  همان طرفی که رشته قوم وخویشی زنده یاد کی عطا با آنها و پرهیزاز گسستش مانع آن میگردد)

همه این دیده اغماض را نباید عیب یا محافظه کاری نوشتار زنده یاد کی عطا پنداشت. بلکه این   تفاوت بین اهل فرهنگ ونویسندگی با اهل سیاست  هم  هست که رسالت شان مبارزه مستقیم با ریشه ظلم و ستم است.  ضمنا باید تفاوت بین جامعه مدرن و شهری و مناسبات مردم دیگر استانها را با مناسبات جامعه عشیره ای _ قبیله ای ما و پایبندی ها به خویشاوندی و سنن گوناگون را هم در نظر داشت. تجربه  نشان داده است که  کسانی  که اهل سیاست و مبارزه مستقیم با بی عدالتی اند اگر قادر به درک  تفاوت بین جامعه مدرن شهری  با  جوامع سنتی ایلی عشیره  نباشند  گرچه تلنگری بر تابوهای ناصواب ذهنی جامعه سنتی عشیره ای ما میزنند اما بعلت عدم ظرافت بیان در دست یابی به اهداف خود  موفقیت چندانی کسب نمیکنند  

 باید یاد آورشد که سیر توسعه و دگرگونی در زندگی  ما  می طلبد  با مدارا و نرمش و بیان ظریف حقایق  در  نقد و چالش  مسببین  گذشتهِ عدم توسعه و عدم پیشرفت کهگیلویه وبویر احمد و تعصب و خرده فرهنگ بجای مانده ازتاثیر آن دوران  بکوشیم.  بعضی  معیارهای ارزشی یا  بهتر است بگوییم  ارزش متوهمانه ما همچون جنگها و مناسبات و نوع حاکمیت های گذشته ما  نه  ارزش بلکه  مغایر با ارزش و مانع توسعه وترقی  اند. با این حال بر گذشته گان زیاد نباید خرده گرفت  اما  اکنون سعی بر ادامه پاسداشت وتعصب ورزیدن بر همان شبه ارزشهایی که در واقع مغایر ارزش بوده اند کاریست بس خطا و ناسازگار با سیرترقی وتحول  است.

از گذشته ها پند بگیریم اما آنچه امروز لازمه ترقی ماست  روحیه حق طلبی  و طلب  بودجه  ورسیدگی هرچه بیشتر از سوی حاکمیت و مسئولین فعلی برای توسعه و پیشرفت استان است زیرا این توسعه زیرساختها و پیشرفت اقتصادی و بهبود زندگی و آموزش است که افکار و بینش و دانش و آگاهی  مردم را متحول میسازد.