اَفتونیوز| با وجود تعاریف متنوعی که برای رسانه وجود دارد اگر بخواهیم تعاریف کلی ارائه کنیم می توان گفت :هر ابزار ،روش و وسیله ای که برای ارتباط به کار برود .

ماموریت رسانه رساندن حرف ها ،پیام ها و دیدگاه های یک فرد یا مجموعه به افراد گروه یا مجموعه های دیگر است و به همین دلیل یکی از کارکرد های اصلی رسانه ایجاد ارتباط است.

با توجه به تعاریف هر فرد می تواند یک رسانه باشد و به نسبت مخاطبین تحت پوشش خود قدرت رسانه ای خواهد داشت .

رسانه هر چه قدرتمند تر (از منظر تولید محتوا و مخاطبین) باشد تاثیر بیشتری بر ساخت دنیای پیرامون ما خواهد داشت و به طور کلی رسانه ها تار و پود زندگی اجتماعی ما را می سازند .

در دنیای امروز رسانه ها تاثیر شگرفی بر روابط بین انسان ها و فرهنگ سازی دارند و روز به روز بر تعدد رسانه ها و اصحاب رسانه افزوده می شود و این نشانگر لزوم افزایش سواد رسانه ای در بین مردم و بلاخص مسئولین است .

باید پذیرفت خبرنگاران و سایت های خبری به نسبت تولید محتوا، مخاطبین و قدمت از قدرت بیشتری نسبت به افراد عادی در زمینه رسانه برخوردار هستند و قطعا تاثیر شگرفی بر فضای رسانه ای جامعه خواهند داشت .

وقتی وضعیت رسانه و سواد رسانه ای را در سطح استان و میان مسئولین استانی و نمایندگان استان بررسی می کنیم در ابتدا همه انتقاد پذیر و واقف به تاثیر رسانه هستند اما پس از کندو کاو متوجه می شویم تعریف آن ها از رسانه صرفا انعکاس کارهای انجام شده و پرهیز از نقد و پرسش و پاسخ است و حلقه ی گم شده سواد رسانه ای در میان مسئولین استانی به چشم می خورد که سبب فاصله میان مسئولین و نمایندگان از اصحاب رسانه شده است . باید پذیرفت که همه ی انسان ها کامل نیستند و یک مدیر هم ممکن است سواد رسانه ای لازم را نداشته باشد اما به حکم قرآن امر مشاوره در هر زمینه ای لازم است و مشاور رسانه ای می توانست این کمبود را برطرف سازد البته مشاور رسانه ای که بداند کجا ،چگونه و با کدام لحن باید به منتقدین پاسخ داد.

اما رویکرد مسئولین استانی و نمایندگان استان به جای افزایش سواد رسانه ای یا انتخاب مشاور رسانه ای بدعتی جدیدی تحت عنوان هوادار بوده است حال این هوادار ممکن است دوست،فامیل یا عضو تشکیلات باشد و وظیفه دارد مقابل هر نقد یا پرسش از فرد موضع بگیرد و به دیگران برچسب بزند یا هر انتقادی را نقشه ی دشمن و رقیب بداند و حلقه ای امن برای نماینده یا مسئول بسازد که از تیر نقد در امان باشد و از طرفی عملکرد فرد را در نزد خودش فارغ از نقد بداند و زمینه ی تصحیح عملکرد و رشد را از نماینده و مسئول بگیرد ، حال این رسانه های آتش به اختیار به لحاظ حقوقی اطلاعاتی جهت بیان ندارند و وظیفه ی خود را صرفا دفاع و مقابله با حملات انتقادی می دانند و حق زیر و رو کردن زندگی شخصی هر منتقدی را دارند چون جز دفاع مطلق چیزی مهم نیست و بازدهی معکوس این دفاعیات را نمیتوانند ببینند.

این بدعت نوظهور در استان عشیره ای روز به روز بیشتر می شود تا سرانجام چون حباب بترکد و دود آن به چشم مسئول و نماینده برود و هیچ کس هم مسئولیت وضعیت ایجاد شده را بر گردن نمی گیرد . فاصله ی میان منتقدین با مسئول یا نماینده روز به روز بیشتر می شود و به طبع آن از اجتماع مردم و صدای رسای مردم نیز فاصله می گیرند و اطرافشان را افراد چاپلوس آتش به اختیاری می گیرد که جز تعریف دادن چیزی برای ارائه ندارند .

یک فرد دارای سواد رسانه ای نه صدای منتقد را خفه نه به منتقدی حمله و نه نقدی را بی سبب می داند و در دل هر نقد پیشنهادی می جوید ،فرد دارای سواد رسانه ای می داند هر نقد را کجا،چگونه و با چه زبانی پاسخ دهد که مدیریت درستی انجام داده باشد .

فلذا مسئولین و نمایندگان به جای آمار اشتباه،فرار از پاسخگویی و ایجاد حلقه ی امن برای خود به سمت انتخاب مشاورین درست و زبده گام بردارند و ارتباط صحیح و درستی با اصحاب رسانه و متتقدین داشته باشند و بدانند زبان نقد متفاوت است اما هر نقدی در دل خود درس ها و پیشنهادات بیشماری دارد که در واکنش های غیرکارشناسی گم می شود و نمی توان به درستی از آن استفاده کرد و نتیجه اش می شود از دست دادن فضای رسانه ای و درنتیجه دور شدن هر چه بیشتر مسئول و نماینده از مردم .

من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

مریم پارسا