اَفتونیوز| هوشنگ صدفی در یادداشتی نوشت؛ بودن یا نبودن مجلس در راس امور؛ مسئله این است . مهم نیست نطق نماینده ای از مجلس قطع شود یا اجازه نقد و نظر درباره مجلسی که در راس امور کشور بوده پیدانکند. مهم تسری تصمیمات انحصارطلبی در تمامی شیوه های حکمرانی است. شاید هم منظور رئیس مجلس شورای اسلامی ؛ از طرح مفاهیم حکمرانی نوین؛ همین بستن دهان نمایندگان مردم هست.

خوب چه لزومی دارد نماینده مجلس در باره مسائل مملکت ؛ وزارت خانه ها ؛ حقوق مردم و عدالت اجتماعی سخن بگوید ؛ خود حاکمان جدید در باره همه چیز و همه وجوه کشورداری می توانند حکم برانند ؛ رادیو ؛ تلویزیون ؛ رسانه های انحصاری هم پشت آنها را گرفته اند . سخن گفتن از قانون اساسی و قانون نظارت بررفتار نمایندگان ؛ شاید سخن بیهوده یا باشد چون اصولا گوش شنوایی برای شنیدن سخنان نیست چرا که تمامی تریبون ها دربست در اختیار انحصارطلبان قدرت هست و صدالبته صدای اینان بلندتر از صدای مردم ومنتقدان است.

تاسف آور اینکه مجمع نمایندگان آذربایجان شرقی با ۲۱ نماینده راست و چپ در مقابل این ستم ناروا سکوت کرده اند آن وقت انتظار دارند فردای انتخابات مردم این ساکتان به عدالت و آزادی را دوباره یک راست بفرستند بهارستان. فرقی ندارد چه ۲۱ نماینده مجلس آذری زبان به این نوع حکمرانی نو اعتراض کنند یا ۲۷۰ نماینده منصف و معتقد مجلس شورای اسلامی به این نوع رفتار تبعیض آمیز که مصداق زیر پاگذاشتن اصول قانون اساسی است معترض بشوند یا نشوند. باز تصمیم گیرندگان حکمرانی نو؛ در مجلس یا پشت درهای بسته؛ تکلیف را یک سره کرده اند.

سخن گفتن از قرآن و اصول قانون اساسی که ریشه در فقه اسلامی و قرآن کریم دارد شاید تاثیر مثبتی در این مقال نداشته باشد. این سخنان را نه برای نمایندگان که قسم خورده قانون اساسی در مجلس شورای اسلامی بوده اند بلکه برای قاطبه مردم منصف می نویسم چون افکار عمومی بهترین محکمه؛ برای تشخیص سره از ناسره است حال حاکمان حکمرانی کنند یانه ؛ اصلا مهم نیست. مهم وجدان مردمی است .
خداوند در آیه ۱۳۵ سوره نساء می‌فرماید: "ای کسانی که ایمان آورده‌اید! قیام به عدالت کنید! برای خدا شهادت دهید، اگر چه این گواهی به زیان خود شما، یا پدر و مادر و نزدیکان شما بوده باشد! ....
طبق اصل ۸۴و۸۶ و ماده ۹ قانون نظارت بر رفتار نمایندگان مجلس شورای اسلامی؛ " نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی دراظهارنظر و رأی خود کاملاً آزادند و نمی توان آنها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کرده اند یا آرائی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود داده اند تعقیب یا توقیف کرد. چرا که نمایندگان مجلس شورای اسلامی در مقابل قانون و مردم قسم خورده اند :" ....... تعهد می‌کنم که پاسدار حریم اسلام و نگهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشم. همچنین ودیعه‌ای که ملت به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم، و در انجام وظایف وکالت، ‌امانت و تقوا را رعایت نمایم و همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پایبند باشم، ......».

مهم سخن گفتن یا نگفتن نماینده مردم در مجلس نیست؛ مردم خوب و بد را از هم تشخیص می دهند ؛ این روزها تریبون های رسمی دولت ؛ مجلس و سایر دستگاه های حکمرانی ؛ در میان مردم آگاه آن چنان جایگاه و مقبولیتی ندارد به فرض هم روزنامه تندروی شهرداری؛ از بستن دهان منتقدان در مجلس؛ ( که باید در راس امور باشد) حمایت کند؛ چه توفیری دارد ؛ نشریه ای که برای حیات و ممات ؛ دست در جیب مردم کرده؛ حالا از بستن نطق نماینده مجلس دست افشانی کند؛ مهم نتیجه بازتاب این نوع رفتارهای حکمرانی نو درجامعه است.حکمرانانی که بیشتر دوست دارند منتقدان ؛ روزنامه نگاران, وکلا؛ دادخواهان و قس علیهذا درقبال ستم های ناروا و ناصواب در جامعه سکوت کنند.
چه خوش سخن گفت؛ شیخ لِسانُ‌الْغِیْب و تَرجُمانُ الْاَسرار؛ حافظ ماندگار :
گفت آن یار کز او گشت سرِ دار بلند
جُرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد