اَفتونیوز| در نشست شورای برنامه‌ریزی کهگیلویه و بویراحمد که با حضور رئیس جمهور و برخی از وزرای دولت سیزدهم برگزار شد، هر سه نماینده استان دست به ایراد سخنانی زدند که تحلیل آن‌ها در نوع خود جالب توجه است.

گفته‌های قدرتمندان و سیاستمداران از آن‌رو که ارتباط مستقیمی با منافع عمومی دارند، قابلیت ارزیابی و تحلیل زیادی دارند. چرا که با تحلیل این سخنان، می‌توان به موضع آن‌ها در خصوص چگونگی تأمین منافع عمومی دست یافت؛ وگرنه تحلیل سخنان افراد به خودی خود اهمیت چندانی ندارند.  

در این نشست، مهدی روشنفکر چراغ اول را روشن کرد؛ وی با تشبیه کهگیلویه و بویراحمد به «استان گنج‌ها و رنج‌ها» از همان ابتدا، با قرار دادن خود و به تبع آن استان در موضع ضعف، سخنان خود را شروع کرد. همان حرف‌های تکراری که از فرط تکرار، شیره‌شان کشیده شده و از حیز انتفاع ساقط شده‌اند؛ «کهگیلویه و بویراحمد 25 درصد نفت، 10 درصد آب‌های سطحی و یک درصد خاک کشور را به خود اختصاص می‌دهد و همچنین این استان معادن بی‌نظیر و نیروی انسانی خلاق و متعهد زیادی دارد و سرزمین گنج‌ها زیبنده آن است اما با این وجود کهگیلویه و بویراحمد از محرومیت فقر و نداری رنج می‌برد».  

روشنفکر به درستی این موارد را بیان کرده، اما تأکید مداوم بر رنج‌ها به عادی‌سازی رنج می‌انجامد. گویا مهدی روشنفکر و یا مشاورانش که متن‌هایش را می‌نویسند، از دانش جامعه‌شناسی و تحلیل متن، چندان برخوردار نیستند؛ که اگر بودند در سخنرانی‌های متفاوت آنقدر این رنج‌ها را پررنگ جلوه نمی‌دادند. چندی پیش نیز در نشست با یکی از مسئولین کشوری، از پیری زودرس دختران زیلایی گفته بود.

او ابتدا از مواهب استان می‌گوید، اما در نهایت، با استفاده از حرف اضافه‌ی «ولی»، جملات خود را با «رنج فقر و نداری» به پایان می‌برد.  

او به اینجا بسنده نمی‌کند و در ادامه، با ارجاع به آمار، بیان می‌کند که این در این استان، 160 هزار نفر عضو کمیته امداد هستند. در واقع روشنفکر می‌خواهد بر موضع خود در فقیر نشان دادن استان پافشاری کند، به همین خاطر است که دست به دامان آمار و رقم می‌شود.  

وی در ادامه با اظهار شرمندگی در مقابل مردم، چند قدم جلوتر می‌رود تا عمق محرومیت اینجا را نشان دهد. گویی او از پایین به بالا به رئیس جمهور نگاه می‌کند؛ نه در مقام یک نماینده مجلس که باید مطالبه‌گر حقوق مردم باشد. او همچنین بود و نبود فرودگاه یاسوج را یکی می‌گیرد و در پایان برای راه‌آهن یاسوج نیز مرثیه‌سرایی می‌کند.  

روشنفکری که به گفته برخی، از دل یک محرومیت تاریخی برآمده تا محرومیت‌زدایی کند، در همین سطح بازنمایی محرومیت درمی‌ماند؛ اما این بار با چاشنی «آه و ناله»، آن‌هم در یک جلسه رسمی که باید از موضع قدرت، از رئیس جمهور و تیمش مطالبه‌گری کند.  

حتی زبان بدن روشنفکر و شیوه استفاده او از دستان و میمیک صورتش نیز نشان دهنده همین موضع از پایین به بالا بود. این در حالی است که نماینده بویراحمد، دنا و مارگون در چنین جلسه‌ای باید حداقل یکی از مطالبات این حوزه انتخابیه را در دست می‌گرفت و با توضیح جزئیات و چند و چون آن خواستار رفع مشکل می‌شد.  

سید محمد موحد نماینده کهگیلویه بزرگ، بر خلاف روشنفکر، آن‌چنان با تندی صحبت می‌کند که گویی مسئله و یا مسائلی او را عصبانی و برآشفته کرده است. هیجان او در ادای کلمات تا حدی است که گاهی رشته کلام از دستش درمی‌رود. گاهی صدایش آنچنان بلند می‌شود که کم از فریاد بر سر پسربچه‌ای که کار اشتباهی کرده، ندارد.

هر چند روشنفکر در سطح کلیات باقی ماند و جز کلی‌گویی چیز چندانی نگفت، اما موحد چند پروژه را نام برد و خواستار رفع مشکلاتشان شد. اما باز هم همچون روشنفکر، هیچ راهکاری برای برون‌رفت از مشکلات ارائه نداد.  

موحد از برنامه‌‌ریزان سفر رئیس جمهور گلایه می‌کند که چرا شهرستان‌های کهگیلویه و چرام از مسیر سفر حذف شده‌اند و کسی از وزراء به این دو شهرستان با این همه جمعیت سفر نکردند. او در ادامه از اوجی وزیر نفت می‌خواهد به این‌ شهرستان‌ها سفر کند. اما جالب این‌جاست که بعد از اتمام سخنان نمایندگان، اوجی و رئیس جمهور هیچ اشاره‌ای به سخنان موحد نمی‌کنند و با عدم پاسخ و اعلام موافقت یا عدم موافقت با موحد به راحتی این درخواست موحد را نادیده می‌گیرند.

مخاطب ممکن است با خود بیندیشد، فریادهای موحد عملاً نتیجه‌ای دربرندارند و مسئولین، بی‌توجه از کنار آن می‌گذرند.  

وی در ادامه گفت: احداث سد آبریز حق مردم کهگیلویه بزرگ است که امیدوارم در دولت عدالت محور این مهم انجام بگیرد. موحد ماه‌ها سد آبریز را رها کرده بود و در مورد آن حرفی نمی‌زد، تا این‌که برخی رسانه‌ها از احتمال معامله آبریز با بکارگیری چند نیرو در شرکت نوشتند. پس از این بود که موحد دوباره لب به سخن گشود و فریاد آبریز را در مجلس زد؛ شاید آن‌هم از جنس همین فریادی بود که در نشست شورای برنامه‌ریزی زد که رئیس جمهور و وزرا آن را نادیده گرفتند.

اما نکته جالب‌تر آن‌که موحد در کنار مطالبه جاده پاتاوه – دهدشت، از جاده تَشان به لنده و لنده به جاده پاتاوه - دهدشت گفت و عنوان کرد که این پروژه‌ها مجوزهای لازم را دارند و در ادامه خواستار تحرک بیشتر در این پروژه‌ها شد. گفتنی است موحد چندی پیش عنوان کرده بود که جاده لنده به تشان مجوز ماده 23  را ندارد؛ اینکه چگونه در این نشست تغییر موضع داد و حرف گذشته خود را نقض کرد نیز از دیدنی‌های نشست با رئیس جمهور بود.

البته موحد همین رویه را در گذشته نیز داشته است؛ چندی پیش در حضور وزیر کشور نیز همین‌گونه هیجانی و با صدای بلند و غرا صحبت کرد. با در کنار هم قرار دادن تکه‌های پازلی که از این نشست و رفتارهای پیشین موحد جمع شده می‌توان این فرضیه را مطرح کرد که ممکن است موحد پیش از این نشست رایزنی‌هایی داشته که احتمالاً به نتیجه نرسیده‌اند.

از سوی دیگر به نظر می‌رسد عدم سفر رئیس جمهور وزار به کهگیلویه و چرام، آن‌چنان فشاری به موحد آورده، که نشانه‌های آن را در رفتار و گفتار او می‌توان دید.  

اما بر خلاف موحد و روشنفکر، سید ناصر حسینی‌پور نه تنها کلی‌گویی نکرد بلکه اختصاصا با آمار و ارقام دست روی نکات مهمی گذاشت.

وی در نقش موکل مردم ظاهر شد و با نگاهی مطالبه‌گرایانه از دولت، گفت: «دولت وقتی نتواند برای ۵۰ میلیارد به بیواتانول کمک کند نمی‌تواند با پیشرفت ۱۷ درصدی تمامش کند».

وی با همین رویکرد مطالبه‌گرایانه ادامه داد: «ر حال حاضر صندوق توسعه بازنشستگی آینده سازان می خواهد با ۲هزار و ۵۰۰ میلیارد بیواتانول امام زاده خان احمد را بخرد بفرمایید ۱۷ درصد را با ۴۰۰ میلیارد همین صندوق به ایمیدرو بدهد و با ۲ هزار و ۱۰۰ میلیارد این کارخانه را بسازد».

حسینی‌پور حتی عالی‌ترین مقام استان را به‌خاطر سد شیو نقد می‌کند: «استاندار فراموش کردند در مورد سد شیو بفرمایند که این سد می تواند از ۸ میلیارد و ۳۰۰ میلیون روان آب ۱۴ میلیون و ۵۰۰ هکتار از زمین های باشت تا گچساران را آب دهد و ۷۵۰۰ هکتار در حوزه ممسنی استان فارس را نیز می دهد».

دیگر صحبت‌های سید ناصر در مورد عوارض آلایندگی، راه‌آهن اقلید، پتروپالایشگاه، و رونق اقتصادی و اشتغال‌زایی همگی دال بر مسأله‌محوری او داشت.

در حالی که موحد و روشنفکر راهکار نداشتند، حسینی‌پور اتفاقا علاوه بر نقد، راهکار نیز ارائه داد.

حتی تن صدا، شیوه ادای کلمات و میمیک صورتش نشان دهنده تسلطش بر اوضاع اقتصادی و اجتماعی گچساران و باشت بود.

گفتنی است تحلیل بالا، صرفاً مربوط به نشست شورای اداری کهگیلویه و بویراحمد در حضور رئیس جمهور است و چندان کاری به پیش و پس از این نشست ندارد. اما با تحلیل همین گفته‌ها می‌توان به شمایی کلی از رویکرد و موضع نمایندگان استان پی برد.