اَفتونیوز| هوشنگ صدفی در یادداشتی به مناسبت روز خبرنگار نوشت؛  قرآن کریم؛ به قلم وآنچه که می نویسند سوگندمی خورد ومهم تر ازآن پیامبرمهربانی وعدالت توصیه کرده:« حق رابگو ودرراه خداازملامت هیچ ملالت گری نهراس.» بیراه نیست که ازمنظرحاکمان ؛ خبرنگارخوب؛ خبرنگارساکتی است که باروایت های سفارشی؛ به هیمنه و جاه و جلال اربابان زر، زور و تزویربدمد. امید که هیچ گاه اینگونه نباشد.

روزخبرنگار؛ تنهاروزی ازایام سال است که خبرنگاران ایرانی؛ لااقل درکلام مسئولان دولتی وغیردولتی ارج می یابند؛ هرچند درنوشته ای به مناسبت روزخبرنگار؛به واژه «خبرنگار عادل»برخوردم؛تاکنون کمتر با چنین کلید واژه ای ازسوی حکمرانان وحاکمیت؛ خبرنگاران موردخطاب قرارگرفته بودند.
خبرنگاران نیز مثل جامعه پژوهان ومحققان؛ موظفندبی کم وکاست وبدون مداخله دروقایع یا کنش های اجتماعی؛روایت های صادقانه وبی دخل وتصرف خودرا ازمسایل سیاسی؛اجتماعی واقتصادی بیان کنند حتی اگربه مذاق آنان خوش نیاید یا به واسطه این روایت هادربندوگرفتار زندان شوند.
برخی ازمدیران قوای سه گانه؛طی سنوات گذشته؛اغلب خبرنگاران رابا عناوین مختلفی ازجمله معاند؛مخالف؛جیره خوار؛منتقد؛ضدانقلاب؛ضد دولت وقس علیهذا نواخته اند؛شاید کمترخبرنگاری پیه این نوع واژه های زمخت و بعضا غیراخلاقی رانچشیده باشد؛ با این وجود؛ تنها عشق به روایت های صادقانه؛نگاه مردمی؛ حق گویی وخلوص نیت دربیان دردها ورنج های مردم باعث شده که با حکمرانان درحوزه های سیاسی؛اجتماعی واقتصادی چالش داشته باشند.
تجربه ۱۷۲سال حیات مطبوعات درایران نشان داده که خبرنگارجماعت یاباید به بدنه مردمی بچسبند وازدرد وآلام آنان بنویسند یا درسایه سارحاکمان خوش مشرب بچرخند وازنعمت دنیوی بهره ببرند!
روزخبرنگار درایران؛همیشه یادآور تقدیر قلم های جسور؛صادق ومردم داری بوده و هست؛ ازدوره شکل گیری مطبوعات درایران؛ تنهاصنف رنج کش مردم؛دربزنگاه های سیاسی واجتماعی؛ همین قسم ازروزنامه نگاران بی پناه بوده اندکه به خاطرجرم قلم زدن صادقانه ؛همیشه با تهدید ازسوی اربابان قدرت مورد نوازش قرار گرفته اند وچه بسا که تاوانش رابا زندان وسختی معاش وبیکاری پس داده اند.
خبرنگارجماعت اگرعافیت طلب بود رنج کارکردن درحوزه های رسانه ها را به دوش نمی کشید ودرگوشه ای دنج وآرام؛با قوت لایموت به گذران زندگی می پرداخت و ازدشنه؛دشنام ؛شلاق وزندان رهابود و گاه گرفتار مدیران بله قربان گو نمی شد.
خبرنگارعادل؛درکنارعناوین شغلی دیگری چون قاضی؛ حاکم؛ روحانی؛ نماینده مجلس؛ حکمران؛ پلیس؛ بازجو؛ وزیر؛ وکیل و ده ها عنوان عادل درجامعه مطلوب؛ قابل تعمق است.به فرض محال خبرنگاری عادل باشد ولی حکمرانان عادل نباشند بی تردید خبرنگاران دچارخسران می شوند.
قرآن کریم؛ به قلم وآنچه که می نویسند سوگندمی خورد ومهم تر ازآن پیامبرمهربانی وعدالت توصیه کرده:« حق رابگو ودرراه خداازملامت هیچ ملالت گری نهراس.»
بیراه نیست که ازمنظرحاکمان ؛ خبرنگارخوب؛ خبرنگارساکتی است که باروایت های سفارشی؛ به هیمنه و جاه و جلال اربابان زر، زور و تزویربدمد.
امید که هیچ گاه اینگونه نباشد.
مفهوم خبرنگاری دراین شعرپرمعنای حافظ لسان الغیب تجلی پیدا کرده:"
گفت آن یارکزاوگشت سرداربلند
جرمش این بودکه اسرارهویدا می کرد....

*روزنامه نگار