اَفتونیوز| «روزی که کهگیلویه بزرگ را تحویل گرفتم» تکیه کلام سید محمد موحد در چند دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی است.

چنین ادعایی که فردی خود را مالک یک حوزه انتخابیه بداند، نه تنها پایه و اساسی ندارد، بلکه در تضاد محض با ساختار سیاسی و قانون اساسی جمهوری اسلامی است.

داوطلبی که در عرصه انتخابات پیروز میدان رقابت‌ها باشد و شرایط حضور در مجلس شورای اسلامی را پیدا کند، صرفا موکل مردم خواهد بود نه صاحب و مالک آن‌ها و حوزه انتخابیه‌شان.

اما تکرار این جمله که «کهگیلویه بزرگ را تحویل گرفتم» نشان می‌دهد، سید محمد موحد درطول ۳۶ سال حضور در رقابت‌های انتخاباتی و ۲۴ سال جلوس بر کرسی مجلس، هیچ‌گاه تلقی درستی از نقش نمایندگی و قانونگذاری نداشته است. رفتار و گفتار او در طول چهار دهه گذشته نشان داده که موحد بیش از همه، یک نقش اجرایی و عبور از قانونگذاری و نظارت برای خویش قائل بوده است.

پرسشی که پس از رصد چهار دهه‌ای حضور موحد در صحنه انتخابات پیش می‌آید این است که آیا جناب سناتور در طول ۳۶ سالی که هوای نمایندگی در سر داشته، حتی یکبار نیز قانون اساسی و قوانین عادی مربوط به نقش پارلمانی را مطالعه نکرده است؟

این موضوع که نمایندگان در آستانه رقابت‌های مجلس دوازدهم با امر و فرمان رهبری نسبت به دخالت درعزل و نصب‌ها نهی شده‌اند را شاید موحد در قالب آموزه ارشادی و مولوی تعبیر کنند و مثل هبوط حضرت آدم، امر و نهی را امری ارشادی بداند.

موحد در ظاهر، در بیانیه‌اش برای حضور در عرصه انتخابات، خود را پیگیر اندیشه سیاسی و الهی امام و رهبر انقلاب معرفی کرده است. اما این موضوع را نادیده گرفته که در هیچ کجای اندیشه ولایت امر که منظومه جهانی دارد، بر چینش قبیله‌ای مدیران و فامیل‌اندیشی اشاره نشده است.  

با وجود این‌که امروز کهگیلویه بزرگ در یکی از نامطلوب‌ترین دوران‌های خود از نظر سطح توسعه‌یافتگی به سر می‌برد، اما به نظر می‌رسد اصرار نماینده کنونی همچنان بر چینش قبیله‌ای فرمانداران، بخشداران و دیگر مدیران سطوح اداری است.  

امروز شهروندان این حوزه انتخابیه، بدعهدی  نماینده‌ای را نظاره‌گر هستند که لباس روحانیت و مرجعیت دینی بر تن دارد، اما رفتارهای سیاسی و پارلمانی‌اش نسبت چندانی با این لباس ندارند.  

متأسفانه شرایط به جایی رسیده که اکثریت ائمه جمعه حوزه کهگیلویه بزرگ از رفتار قبیله‌اندیشانه‌ی جناب موحد نگران هستند و در خطبه‌های جمعه و جماعات، و در تذکر  و توصیه‌های کلی، نگرانی خویش را با مردم در میان گذاشته‌اند. گرچه شأن ائمه جمعه فراتر از گروه‌های سیاسی است و درچهارچوب رقابت‌های احزاب سیاسی اصلاً ورود نمی‌کنند، اما نسبت به عدول از اندیشه سیاسی امام و رهبر انقلاب حساسیت خاصی دارند.

شهروندان و آحاد مردم نیز حق دارند از موحد سؤال کنند مگر شما وزیر کشور یا استاندار هستید که بدآموزی سیاسی را تکیه کلام خویش قرارداده‌اید؟

با وجود این‌که موحد گاهی اصرار دارد که بگوید در ادوار گذشته، اولاً ثانیاً ثالثاً، رابعاً، خامساً و ... چه‌ها که نکرده‌ام و شما نمی‌دانید، اما با نگاهی به نطق‌های او می‌توان گفت چند سطری نیز در نقش نمایندگی و قانونی او دیده نمی‌شود. گویی تمام اقدامات و فکر و ذهن او در پیشنهاد عزل و نصب‌ها خلاصه می‌شود.  

در انتخابات ۱۴۰۲، با توجه به تحولات گفتمانی که در کهگیلویه بزرگ رخ داده، اکثریت قاطع مردم، تصمیم نهایی خویش را درصندوق انتخابات اعلام می‌کنند و هر آن‌چه را خیر و صلاح خود بدانند با مشارکت فعالانه بر آن اصرار می‌ورزند.