اَفتونیوز|  گروهی از کسانی که ردای نمایندگی مجلس و رسیدن به صندلی سبز بهارستان را در سر دارند درست در آستانه انتخابات به بهانه آشنایی با دغدغه و مشکلات مردم ،مجلس را رها کرده و بدون هیچ عذر موجهی به خاطر اهمال کاری خود در جلسات صحن علنی مجلس و کمیسیون های مربوطه حاضر نبوده و معلوم نیست کجای این استان پهناور فقر و نیاز و نقطه ضعف مردم را نشانه رفته تا با تظاهر به حضور پر رنگ خود در حوزه های انتخاباتی، مردم و مدیران و‌مسئولان را با خود همسو نمایند اما آنچه که واضح و مبرهن است غیبت های اخیر نمایندگان در ماه های منتهی به انتخابات رنگ و بوی انتخاباتی دارد چرا که گروهی از نمایندگان برای جانماندن از کورس رقابت انتخاباتی به بهانه های مختلف حضور بیشتری را در حوزه های انتخاباتی داشته و متاسفانه کمتر در جلسات مجلس وقت میگذارند.

اما پیرو غیبت های نمایندگان بر روی صندلی سبز بهارستان و در نهایت ضایع شدن حقوق عموم مردم قطعا مسئولین باید در راستای مطالبه گری مردم به دنبال پاسخ هایی برای چنین پرسش های باشند :

۱_ مگر وظایف نمایندگان در سال چهارم و بهتر بگوییم ماه های منتهی به انتخابات تغییر کرده است ؟

۲_ مگر نه این است که مدیران و مسئولان کل کشور با ممنوعیت فعالیت در ستاد های انتخاباتی صرفا ملزم به ارائه عملکرد خود به نماینده متبوع برای ارزیابی میزان کارآمدی آن مقام مسئول و همچنین بازخواست مدیران بی کفایت هستند پس این افراد تاثیر گذار مسئول استانی در این جلسات شبانه و پنهانی چه میکنند  ؟

۳_ مگر نه این است که خط قرمز هیئت نظارت مجلس، بهره برداری نمایندگان از بیت المال و اموال دولتی و عمومی برای تبلیغات شخصی ست ؟ پس چرا ساز و کار حقوقیه شفاف و‌خاصی برای سنجش عملکرد نمایندگان و به تبع آن بازخواست یا مجازات نماینده خاطی وجود ندارد ؟

۴_ چرا از این همه جلسات پنهانی و شبانه که به بهانه رفع مشکلات فلان منطقه برگزار می‌شود هیچ آمار و اطلاعاتی در راستای مشکلات مردم به صورت رسمی به دولت و مردم ارائه نمی‌شود؟

۵ _ مگر طبق قانون رقابت همه کاندید های شرکت کننده نباید در بستری از عدالت صورت پذیرد؟ آیا استفاده از این جلسات نوعی تبعیض و امتیاز ویژه برا نماینده نیست؟

۶_ حضور نماینده در جلسات محلی و غیبت در مجلس چه حقی از این مردم تضییع میکند؟ مگر غیر از این است که رفتن به جلسات محلی یعنی دادن حق مردم در ازای چند رأی انتخاباتی ؟

زمانی که مجلس برای تصمیم گیری در مورد مسائل کلان کشور وارد بحث های حساس و دقیق میشود و حضور نمایندگان به عنوان وکلای مردم در جایگاه تقنین و نظارت، واجبترین مسئله قلمداد می‌شود و از طرفی تشکیل جلسه علنی با حداقل تعداد مورد نیاز و در نتیجه عدم رأی آوردن یک لایحه و یا طرح و رأی آوردن موضوعی که به صلاح کشور نیست ضررهای جبران ناپذیری به مردم تحمیل می‌کند چرا که یک نماینده واقعی با حضور به موقع در مجلس این فرصت را دارد که با رایزنی و چانه زنی برای شهرش اعتبار و امکانات تحصیل کند.

و در نهایت اینکه نه تنها فرهنگ انتخاب ما ضعیف می‌باشد بلکه اختلافات و درگیری های زیادی پیش میآید که یک نماینده راهی مجلس شود اما وقتی به مجلس راه پیدا کرد از او مطالبه گری نمی‌کنیم و پاسخ نمی‌خواهیم نماینده باید خالق کارهای عام المنفعه باشد که همه از آن بهرمند گردند اما متأسفانه نه تنها عملکرد ضعیف نمایندگان باعث ته نشین شدن این شهر در آمار و جداول کشوری گردیده بلکه عقب ماندگی و مطالبات معوق ،کماکان تلاش بیشتر نمایندگان و پیگیری دلسوزانه مسئولان را برای ارتقای جایگاه این شهر می‌طلبد.