اَفتونیوز| حجت‌السلام سیدعلی‌محمد بزرگواری بعد از دو دوره حضور در مجلس شورای اسلامی رسما اعلام کرد که در انتخابات دهم شرکت نخواهد کرد و عرصه را به جوانان خواهد سپرد؛ همه از آن حرکت به نیکی یاد کردند و چه آن زمان و چه بعد‌ها این خداحافظی از قدرت به عنوان نشانه‌ای از عدم تعلق و دلبستگی به قدرت در اذهان مرور می‌شد.

البته تردیدی نبود که بزرگواری در آن دوره شانسی برای موفقیت ندارد چرا که این احساس وجود داشت که موحد قصد بازگشت به صحنه را دارد. حتی اگر موحد نمی‌آمد عدل هاشمی‌پور در آن زمان شرایط بسیار خوب و مطلوبی داشت و شانسی برای سایر رقبا باقی نمی‌گذاشت.  

اما به نظر می‌رسد وی این بار هم به تشویق گروهی از نزدیکان‌اش که سالهاست در معادلات قدرت حذف شده‌اند و مهم‌تر از سر لج رقبای کهنه کار به صحنه آمده است.

او پیش از این در جمع هواداران‌اش گفته بود «من رفتم که میدان باز شود و اگر همین فردا، آقایانی که نماینده بودند، امضاء کنند که دیگر در انتخابات شرکت نمی‌کنند و میدان را به جوان‌ها بدهند، من هم حاضرم. امّا اگر قرار باشد آقای موحد بعد از ۷۳ سال سن، کاندیدای انتخابات مجلس باشد، من هم هستم و حاضرم با آقای موحد رقابت کنم»

اینگونه، بزرگواری به یکباره از نماد ترک قدرت به یک کاندیدای قدر تبدیل شد.

رابطه پر از تیره و تار بزرگواری و موحد بر همگان آشکار است اما دوستی بسیار نزدیکی میان بزرگواری و عدل هاشمی‌پور تا پیش از این در ظاهر وجود داشت و در طول سال‌های گذشته کمتر پیش آمده است که بزرگواری مدعی هاشمی‌پور شود. اما در عوض او علیه موحد زیاد موضوع‌گیری داشته است. موضع‌گیری‌هایی که هر چند در رسانه‌های  وابسته به موحد پاسخ‌های تکراری و دکوری داده می‌شد.

وی با وجود مهاجرت به قم هیچ‌گاه رشته‌های پیوند خود را به کهگیلویه قطع نکرد و به خیلی از  مسائل روز استانی واکنش نشان می‌داد و  هنگامی سخنی بر خلاف مصالح عمومی بود با صدای رسا فریاد میزد و کنار مردم قرار می‌گرفت، برای جابه‌جایی مرز پادوک اولین نفر و تنها نفری بود که صدایش را بلند و فریاد زد خاک را بخشیدند و اما امروز معادلات تغییر کرد.

در ماه‌های اخیر ماجرا تا جایی پیش رفت نوک پیکان تیم بزرگواری حتی به هاشمی‌پور نیز رحم نکرد و او را در کنار موحد غصب کننده عملکرد بزرگواری نامیدند.

اکنون پرسش این است که روحانی‌ی که هیچ‌گاه آرام و قرار نداشت و در خصوص مسائل مختلف موضوع گیری می‌کرد چگونه سکوت پیشه کرده است؟

بزرگواری حتی در ابتدای اعلام کاندیداتوری با جلسات علنی و اظهارات صریح و بی‌پرده شروع به کار کرد اما به یکباره جلسات عمومی خود را به سمت نشست‌های محفلی و خاص و خصوصی و دیدارهای چهره به چهره برد.

تغییر تاکتیک انتخاباتی بزرگواری  با یک چرخش نامانوس همراه بوده که سبب شده فاصله و شکاف زیادی بین بزرگواری که تا پیش از این می‌شناختیم با بزرگواری امروز می‌بینیم وجود داشته باشد.

برخی هواداران بزرگواری در شرایط غرور و تحکم خود را می‌بینند و از پیش، خود را برنده انتخابات پیشرو می‌دانند.

اما امروز خبر خاصی اطراف بزرگواری شنیده نمی‌شود و این تغییز تاکتیک نشان می‌دهد حلقه‌های دیگری پشت صحنه فعالیت بزرگواری در حرکت‌اند و احتمالا این گروه تا آن اندازه روی وی نفوذ دارند که او را وادار به سکوت و ریاضت کرده‌اند!

حال باید دید سکوت بزرگواری در نهایت یک تاکتیک انتخاباتی است یا غرور ِ پیروزیِ پیش از موعد؟!

اما سؤال پایانی و مهم‌تر این است: مردم کدام «بزرگواری» را دوست دارند و می‌پسندند؛ «بزرگواری» که تا پیش از می‌شناختیم یا «بزرگواری» که این روزها می‌بینیم؟