اَفتونیوز| یکی از شاخص‌های سنجش جایگاه دانشگاه‌ها، ارتباطات بین‌المللی آن‌هاست که به‌طور کلی دو بعد دارد. دانشگاه‌ها یا از طریق پژوهش و زیرمجموعه‌های آن و یا به‌وسیله تبادل دانشجو با نظام جهانی علم تبادلاتی برقرار می‌کنند.

دانشگاه یاسوج سال‌هاست که از نظر پژوهش، جایگاه مناسبی در نظام جهانی پیدا کرده و ارتباط چندانی به رؤسای دانشگاه در دوره‌های مختلف نداشته و اعضای هیئت علمی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بار آن را به دوش کشیده‌اند. اما حالا رئیس جدید دانشگاه برای تکمیل بخش دیگر این معادله، اقدام به جذب ۷۰ دانشجوی خارجی عمدتا عراقی کرده است. اقدامی که هر طور به آن نگاه کنید ممکن نیست بتواند تحول مطلوبی در وضعیت دانشگاه یاسوج ایجاد کند.

از یک طرف موجب شده بسیاری از دانشجویان تحصیلات تکمیلی کف‌خواب شوند و شب‌ها را در نمازخانه به شکل بسیار نامطلوبی بگذرانند. از طرف دیگر به قیمت بی‌کیفیت بودن خوابگاه بخش دانشجویان ایرانی، بخش دانشجویان خارجی به بهترین شکل ممکن تجهیز شود.

اما داستان به همین جا ختم نمی‌شود. یکی از بزرگترین معضل‌هایی که اساتید، دانشجویان و کادر دانشگاه با این دانشجویان دارند، ضعف آن‌ها در زبان فارسی و انگلیسی است. اغلب این دانشجویان نه فارسی بلدند و نه تسلطی بر انگلیسی دارند. همین عامل موجب شده ارتباط با آن‌ها به سختی صورت گیرد.

معمولا دانشجویان خارجی، هنگام ورود به دانشگاه‌های ایران، یک سال را در مرکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان می‌گذرانند و در آنجا علاوه بر زبان فارسی، تاریخ و جغرافیای ایران نیز می‌خوانند. اما گویا در دانشگاه یاسوج همه‌چیز به یک‌باره رخ داده است و این دانشجویان بدون طی این یک‌سال مستقیم به کلاس‌های دانشگاه هدایت شده‌اند.

شاید عجله «بهادر کرمی» برای جذب هر چه سریع‌تر این دانشجویان به دانشگاه یاسوج و کسب عنوان دانشگاه بین‌المللی قابل درک باشد، اما نه با روشی که اکنون در پیش گرفته است. بدعت کرمی نه تنها موجب آوارگی دانشجویان شده بلکه اساتید را برای تدریس در وضعیت بسیار مشقت‌باری قرار داده است. همه این‌ها در حالی است که تبادل دانشجو معمولا باید با کشورهایی صورت گیرد که مرکز تولید علم هستند. همچنان این سوال مطرح است که تبادل دانشجو با کشوری همچون عراق و عمان و ... اساسا چه منفعت علمی‌ای می‌تواند به بار بیاورد؟

یکی از اساتید با تجربه دانشگاه یاسوج که تاکید داشت نام او فاش نشود در گفت‌وگویی با خبرنگار اَفتونیوز اظهار داشت: متاسفانه دانشجویان عراقی یک کلمه فارسی متوجه نمی‌شوند و انگلیسی را هم مطلقا نمی‌فهمند، واقعا برای ما دشوار است که حتی اسمشان را بپرسیم.

این استاد دانشگاه گفت، این دو ترم به اندازه ۲۰ ترم اذیت شدم، هنوز نفهمیدم فلسفه حضور این دانشجویان  چیست و کسی که نه فارسی را متوجه می‌شود و نه در حد یک کودک انگلیسی می‌فهمد چه کمکی می‌تواند به دانشگاه داشته باشد؟ وی اضافه کرد و  گفت: گاهی میل و اراده غیرمستقیمی وجود دارد و  از ما می‌خواهند به این دانشجویان نمره هم بدهیم!

حضور این دانشجوها با این شیوه عملا تیر خلاص به وضعیت دانشگاه‌های ایران در داخل و خارج است، تصور کنید فردی  سر کلاس حضور داشته باشد اما با این تفاوت که نه تو حرف اون را می‌فهمی و نه دانشجو حرف تو را !