اَفتونیوز| برندسازی یا برندینگ فرآیندی است که در آن شما نام برند خود را برای مخاطبین معنا می کنید و برندسازی به طورکلی یعنی تلاش برای رسیدن به معروفیت و محبوبیت..

هرگاه اسم و لوگوی یک برند برده می‌شود همه افراد جامعه یک ذهنیت از این برند در حافظه دارند و دیگر نیازی به توضیح اضافه نیست.

اما  برندسازی  در انتخابات نیز از مسائل مطرح است و در سطح وسیعی با شنیدن نام کاندیدای انتخاباتی مواضع و نگرش های وی برای ما یادآوری شود.

در انتخابات امسال استان کهگیلویه و بویراحمد افراد جدیدی برای ورود به عرصه نمایندگی نام نویسی کرده اند که جای تحسین دارد اما این افراد برای معرفی خود به کل حوزه انتخابیه برنامه خاصی ندارد صرفا بنابه شیوه قدیمی تبلیغات رزومه از خود و عموما توسط وابستگان قومی نشر می دهند که نه تنها روش مناسبی جهت شناخت مردم نیست بلکه فرد را در اذعان عموم مردم فردی محدود به قوم یا دسته خاص معرفی میکند.

اینکه ارسال متون تبلیغی بر عهده نزدیکان یک فرد و اصول شخصی فعال در زمینه رسانه باشد اما ارسال دست نوشته یا رزومه ی کارهای پیشین یا جلسات نمیتواند یک کاندیدا را معرفی کند و شخص باید با حضور هدفمند در فضای رسانه معرفی جامعی از خود ارائه دهد و در فضای اینستاگرام ،توئیتر ،واتس آپ و رسانه های خبری با حضور حرفه ای خود و اندیشه اش را در معرض دید مردم قرار دهد .

این شیوه حضور چهره به چهره میان مردم شاید سال ها طول بکشد تا همه بتوانند کاندید مورد نظر را بشناسند و حتی برای دور آینده هم فرد جز اندک نامی چیزی ندارد.

در شهرستان کهگیلویه در کنار ابر کاندیدای مانند موحد، هاشمی، بزرگواری و مژدهی شاهد حضور نجات نیا، دهبانی و سعادتیان هستیم.

چهار کاندید شاخص آنچنان نامی برای خود دست و پا کرده اند که می‌توان از آنها بعنوان برند انتخاباتی یاد کرد اما سه کاندید دیگر تاکنون نتوانسته در مسیر برندینگ حرکت کرده و خود را با شعار و معنای خاصی معرفی کنند.

دهبانی با وجود پیشینه مشخص سیاسی نه موضع گیری خاصی دارد و نه در قالب مشخصی حرکت می کند، خلاصه عملکرد انتخاباتی وی در یک محافظه کاری مفرط خلاصه می شود.

فرزاد نجات نیا  نیز هر شش ماه در یک مسولیت جدید قرار میگیرد، بدون اینکه هر کدام از این مسولیت ها باهمدیگر ارتباط مشخصی داشته باشند، علارغم اینکه وی سومین حضور انتخاباتی خود را تجربه می کند همچنان  برنامه مشخص ملموسی ندارد.

فرد سوم سعادتیان که چند ماهی است نام او بر سر زبان ها افتاده است، وی تا اینجا کار صرفا بر مبنای خواستگاه قومی حرکت کرده و خود را محدود به این دایره خاص کرده است.

برنامه انتخاباتی وی تا اینجای کار محدود به چند کلیپ عکس و ترانه های لری حماسی خلاصه شده است.

در حوزه بویراحمد و دنا چهار  کاندید شاخص داریم( روشنفکر، بهرامی، منتظریان و زارعی) که در کنار آنها افراد دیگری مانند خرامین، مقدم، آراوند و...مطرح اند.

در بویراحمد نیز شرایط مانند کهگیلویه پیش می رود و افرادی مانند  مقدم با وجود روزمه شهرداری و خرامین بعنوان چهره دانشگاهی تاکنون مبنای  و رویکرد خاص انتخاباتی را در پیش نگرفته اند.

در گچساران و باشت نیز با توجه به مختصات خاص آن علاوه بر تاج گردون که تکلیف مخالفان و موافقان با وی مشخص است دیگر کاندیدا دارای بک گراند خاص انتخاباتی نیستند و افرادی مانند علیمراد جعفری علارغم حضور در مجلس و زینل زاده با روزومه مدیرکلی اداره کار و شهرداری گچساران مواضع شفاف انتخاباتی با دستورالعمل مشخص نمی باشند.

نکته پایانی،  نداشتن برنامه و راهبرد خاص، صرفا  مختص کاندیدای نو ظهور و جدید نمی باشد، بلکه کاندیدای با تجربه و با سابقه استان در شهرستان های مختلف،  اغلب برنامه و هدف معینی را مطرح نکرده و نمی کنند و هر دوره با شعارهای تکراری وارد صحنه می شوند و حتی قادر به آسیب شناسی شکست های دوره های پیشین خود  نیستند و صرفا با جمعی افراد تهی، بی محتوا و تکراری  مجدد اعلام حضور می کنند.