سیاست پژوهان در اجماعی کلی؛ سیاست را به صورت مبارزه برای قدرت، مورد توجه قرار می دهند و تعریف می کنند.

برپایه‌ی این تحلیل، افراد به منظور تعقیب منافع خودپرستانه‌ی خویش در عرصه‌ی سیاست مشارکت می‌کنند.

تحت این شرایط پرسش‌های اساسی در حوزه‌ی سیاست، بحث بر روی چه کسی؟ چه چیزی؟ چگونه؟ چه زمان؟ خواهد بود.

این رویکرد عملا سیاست را به ورای چهارچوب‌های محدود سازمانهای حکومتی می‌کشاند.

برخی سیاست‌شناسان به منظور اجتناب از نواقص و کمبودهای تعاریف نهادی و مبارزه بر سر قدرت، سیاست رابه صورت فرایند همسازی منافع تعریف می‌کنند یعنی بر این باورند که افراد به این دلیل وارد سیاست می‌شوند تا طیف وسیعی از ارزش‌ها را در حداقل زمان ممکن تعقیب نمایند. این در حالی است که برخی از کنش‌گران سیاسی به دنبال منافع خودپرستانه و انحصاری خویش باشند، سایرین ممکن است یک سلسله اهداف خیرخواهانه نظیر برابری، عدالت، محیط زیست سالم و جز اینها که کلیه افراد جامعه را در بر می‌گیرد دنبال کنند. بدین ترتیب سیاست می‌تواند به صورت فعالیتی در یک فرایند مذاکره، بحث، اقناع، چانه‌زنی، مصالحه و سازش تلقی شود که افراد ضمن تعقیب اهداف گوناگون، منافع و ارزش‌های خاصی را حفظ و ترفیع می‌بخشند.

از طرفی بسیاری از مسائل در کهگیلویه باعث می‌شود تا خارج از چهارچوب‌های آکادمیک و پیش‌بینی شده شاهد یک سری از حوادث و موضوعات اجتماعی باشیم.

مهمترین موضوع در کهگیلویه‌ی بزرگ در بحث سیاست و انتخابات، قوم‌مداری می‌باشد که  باعث می‌شود تا تعریف همسازی منافع در سیاست، اهمیت خود را از دست بدهد و بالاخره آنکه به سادگی نمی‌توان شرایط و مقتضیات فعالیت‌های سیاسی را در کهگیلویه‌ی بزرگ، در چارچوب خاصی طبقه‌بندی و تحلیل کرد.

این در حالی است که سیاست‌مداران کهگیلویه از ابتدا تاکنون با تمام ابعاد سیاست از جمله علوم جامعه‌شناسی و تجمیع و همگونی، نخبگان، چرخش و جریان، انسجام، رفتار جمعی، روانشناسی و ناهمخوانی و جنبش اجتماعی و اقتصاد و توسعه و فرصت‌های توسعه‌ی صنعتی بیگانه و غافل بوده‌اند.

بارزترین نمونه‌ی این سیاست‌های اشتباه که در هجوم پروپاگاندای شانتاژ به ثبت رسیده، رفتار  هاشمی‌پور در انتخابات ۹۴ شمسی بود که به سردار سازندگی معروف گردید. این در حالی است که حاج عدل در تعاریف آکادمیک، دست به معامله زدند؛ زیرا ایشان به جامعه قول دادند که در صورتی که به من رای بدهید، من برای شما برخی پروژه‌ها را فعال خواهم کرد و این یک معامله با قیمت  مشخص بود، معامله‌ی اندیشه و آزادگی مردم در برابر حقوق ابتدایی آنان.

دولت‌ها و حکومت‌هایی که با مشروعیت بر مردم حاکمیت دارند وظیفه‌ی ذاتی و ساختاری دارند برای مردم شغل و رفاه و امنیت و... فراهم بیاورند تا مردم در فعالیت‌های مدنی از مشروعیت این دولت و حکومت‌ها دفاع کنند و در مناسبات مورد نظر حاکمان مشارکت کنند، فلذا به دلیل مسایل قومیتی و عدم آگاهی از حقوق مدنی خویش، برخی و گاهاً تمام سیاست‌مداران با اتوکراسی (خودکامگی) از وضعیت موجود در کهگیلویه سوءاستفاده می‌کنند و با وعده‌هایی پیرامون اشتغال و تغذیه و بهداشت و راه و رفاه، از جامعه بهره‌برداری سیاسی می‌کنند.

در کهگیلویه شاهد تاثیر جریان اصولگرایی در نیم قرن گذشته بوده‌ایم و این یعنی فرصت و فاجعه.

فرصت برای کسانی که به عنوان رجل سیاسی پا به عرصه‌ی انتخابات می‌گذارند و فاجعه برای جامعه.

چگونه می‌شود که یک جامعه با بافت فرهنگی متفاوت و قومیت‌های مختلف و استعدادهای انسانی خلاق، دچار یک انجماد فکری و احساسی می‌شود تا جایی که حاضر به گذار از یک تفکر ایستا نمی‌شود و در طول انقلاب تنها به یک طیف از جریانات سیاسی اعتماد کرده و هر بار نماینده‌ی پارلمانی‌شان را از یک جریان انتخاب می‌کنند؟؟

اینجا می‌توان تعریف کرد که کهگیلویه یک الگو بیشتر ندارد و سیاست‌مدارانی که این فرایند را مدیریت می‌کنند به خوبی به شناخت از این کهن سرزمین و مردمانش رسیده‌اند و به گونه‌ای مهره‌چینی می‌کنند که مردم کهگیلویه بر اساس یک باور قدیمی و پارادایم رفتاری، دست به انتخاب بزنند.

در علوم سیاسی این رفتارهای یکسان را انباشت می‌نامند زیرا دارای میراث‌هایی از مفاهیم و روش‌ها و کردمان است.

در کهگیلویه‌ی بزرگ، نمایندگان ادوار فاقد هرگونه تحصیلات آکادمیک مرتبط بوده‌اند. در ۳۰ سال گذشته تنها سه فرد به مجلس رسیده‌اند که اکنون همان سه شخص برای تصاحب مجدد کرسی بهارستان هم رقابت تنگاتنگی دارند و هم عرصه را بر دیگران تنگ کرده‌اند. وقتی در سه دهه‌ی گذشته، انتخاب مردم افرادی با تحصیلات حوزوی و فاقد تحصیلات (آکادمیک) بوده است، نخبه‌گان از تصمیم‌گیری عقلانی ناامید شده‌اند و میدان در دست عده‌ای کاسه‌لیس و لابی‌گر و منفعت‌طلب، دست به دست شده است و این افراد باعث گمراهی بیشتر جامعه و طرد شدن و محو شدن نخبگان علمی و توانا شده و کهگیلویه را در مسیر سقوط و شرایط فعلی قرار داده‌اند.

نماینده‌ی منتخب کهگیلویه می‌بایست متخصص‌ترین باشد تا بتواند در جهت‌گیری‌ها مستقل و آگاه عمل نماید.

در طول تاریخ کهگیلویه برای این سرزمین، ننگی به یادگار مانده است که نماینده‌ی یک تمدن قدیمی در بلاد شاپور با فناوری بیگانه بوده و در استفاده از فناوری دچار سردرگمی شده است. در این سرزمین مردم را محروم و فقیر نگاه داشتند تا با پرکردن شکم‌ها، اندیشه‌هایشان را غارت کنند و با معامله‌ی اثر انگشت با پول یا شغل یا.. سرمایه‌های میلیاردی‌شان را بیشتر کنند و مردم را در جهل نگاه دارند.

مردم‌شناسی که از ریشه‌های علوم سیاسی می‌باشد در کهگیلویه کارکرد معکوس دارد.

مردم کهگیلویه نیاز به قیم ندارند و اخیرا هر پدرخوانده‌ای در کهگیلویه با تشکیل زنجیره‌ای از شعبان بی‌مخ‌های مدرن در فضای مجازی تلاش دارند تا بر فضای اجتماعی استیلا یابند و مجددا رانت و فساد و قراردادهای مگا میلیاردی و انحصارگرایی را به دست بیاورند.

یعقوب درویشیان نازمکان

(مطلب منتشر شده نظر نویسنده است و انتشار آن در سایت افتونیوز به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نمی‌باشد)