اَفتونیوز| بیش از چهار ماه از سفر سید ابراهیم رئیسی به استان می‌گذرد. در همان زمان چه قبل از سفر که همه چیز چون روز روشن بود که قرار نیست از کانال  سفر اتفاق خاصی برای استان بیفتد و چه بعد از سفر نیز سهم استان از آن استقبال مردمی «هیچ مطلق» بود . البته هزاران نامه مردم نیز جمع آوری شد و یک امتیاز به پای مدیران استانی برای آن استقبال باشکوه ثبت شد . استقبالی که اکثرا مردم آمده بودند تا نامه هایشان را تحویل دهند تا شاید گره هی از مشکلاتشان گشوده شود.

در آن سفر با کلی شوق و هیاهو تنها یک کارخانه قدیمی و از رده خارج شده افتتاح مجدد شد تا سهم استان از قطار توسعه در کشور به یک «پیچ مهره» جدید هم نرسد.

بعد از آن سفر رئیس جمهور هر هفته به یکی دیگر از استان ها و یا مناطق کشور سفر می کند که آخرین مورد سفر وی به استان گلستان بود.  سفری که با افتتاح و کلنگ زنی پروژه های بزرگ و بیشماری همراه بود. حال سوال این است چرا باید در دولتی که شعارش رفع محرومیت ها و عقب ماندگی است باز هم هیچ اتفاق و گشایشی در استان رخ ندهد و بعد چرا مدیران و نمایندگان استان به جای مطالبه گری و پیگیری طرح و برنامه جدید واقعیت ها را پنهان و سعی می کنند همه چیز را گل و بلبل جلوه دهند.

البته دلیل که روشن است گل و بلبل جلوه دادن همه چیز به جهت القا کارآمدی خودشان و ماندن بیشتر بر صندلی مدیریت است . کما اینکه کل زد و بندهای مدیریتی در استان نیز حول همین موضوع است و نمایندگان و مدیریت ارشد استان با همین نگاه حل مشکلات استان و مقولاتی همچون توسعه و رفع محرومیت ها و توجه به پروژه های زیرساختی را رها کرده اند و به عزل و نصب این و آن دلخوش کرده اند.

سفر به استان گلستان و سایر استان‌ها نشان می‌دهد که قبل از هر سفر تا چه اندازه برای سفر و مطالبه‌گری از سفر برنامه‌ریزی صورت می‌گیرد اما در سفر به استان ما، کل هنر مدیران هم‌استانی همراهی مقامات بر سر تنگ‌سرخی است که اساسا مردم استان نسبت به این سد بدگمان و ناراضی هستند.

سفر و مدیریت سفر تدبیر و بلندنگری می‌طلبد وقتی در استان مدیران و مسئولان صرفا از عیان شدن مشکلات واقعی فرار می‌کنند و کل توانشان صرف پنهان کردن واقعیات است مشخص است واقعیات و مشکلات انعکاسی به بیرون نخواهند داشت‌.

قطار پیشرفت در دولت سیزدهم با مدیران و نمایندگان فعلی به استان ما نرسیده است همان‌گونه که در واقعیت نیز هیچ ریل قطار و حتی یک جاده درست و استانداردی از این استان نمی‌گذرد و تا مادامی که استان با بحران‌های زیرساختی روبرو است صحبت کردن از پیشرفت و توسعه یک خیال خام است.

هر چند این روزها بازار نظریه‌پردازی و شعاردهی نامزدهای انتخابات برای شق‌القمر کردن در امر توسعه گوش عالم را کر می‌کند ولی کیست نداند که این وراجی‌های رسانه‌ای حتی ارزش شعار بودن را نیز ندارند.