اَفتونیوز| در این یادداشت دو بخشی قصد داریم به مهمترین آسیبی «قومیت گرایی افراطی در انتخابات» بپردازیم.

در واقع  این روزها بیش از پیش، ذهن فرهیختگان هم‌استانی درگیر انتخابات قومیتی (ککاگری) شده است، نگارنده این سطور مدعی است، تا پیش از ورود «غلام‌محمد زارعی» به صحنه انتخابات با حضور امثال «سیدباقر موسوی» و «ستار هدایت‌خواه» روح جریانی و حزبی در شهرستان حاکم بود اما با حضور او و در ادامه «مهدی روشنفکر» عنصر قومیت جایگزین سیاست شد.

اما فضای قومیت‌زده به شکل کنونی از کجا زایده شد و به وجود آمده؟ آیا موضوع منحصر به شهرستان بویراحمد است یا سایر نقاط نیز درگیر آن شده‌اند، بدیهی است که بخشی از این ماجرا نتیجه تضعیف تحزب‌گرایی در سطح ملی است اما این همه ماجرا نیست و در این باب قصد داریم به سهم «غلام‌محمد زارعی» در این بخش  و «مهدی روشنفکر» در بخش بعدی اشاره کنیم.

برای حضور در صحنه سیاست و جریان‌سازی نیازمند گفتمان منسجم است، گفتمان‌ها جنبه‌های سلبی و ایجابی دارند که در واقع باید و نبایدها را تعیین می‌کنند.

در مرحله بعدی از دل هر گفتمانی تشکیلات و جریان سیاسی شکل می‌گیرد که با گذشت زمان این گفتمان نیازمند به بازتولید و ادامه حیات دارد.

تا قبل از ورود زارعی به صحنه سیاست، او بیشتر در پی دست و پا کردن اسم و رسمی بود و چندان هدف ورود به مجلس نداشت، چرا که از شرایط مالی مطلوبی برخوردار بود و میل داشت از قِبل آن، به نفوذ سیاسی بیشتری دست پیدا کند.

اما در سال ۱۳۸۲ همزمان با کشور اصلاح طلبان  بویراحمد مانند سیدباقر موسوی و علی مندنی‌پور نیز به صورت گسترده ردصلاحیت شدند.

اینجا بود که بخت و اقبال بر شانه‌های زارعی نشست و اصلاح‌طلبان برای جنبه سلبی و شکست رقیب پشت سر زارعی قرار گرفتند. زارعی با گذشته اصولگرایی نمی‌توانست جذابیت و جنبه ایجابی برای اصلاح‌طلبان داشته باشد اما برای زهر چشم گرفتن از هدایت‌خواه مناسب بود.

سال ۱۳۹۰ با ریزش شدید آرا هدایت‌خواه، حمایت قاطع اصلاح‌طلبان و در سطح ملی فشارهای زیاد اقتصادی دولت احمدی‌نژاد به مردم سبب شد موجی برای زارعی و بر علیه هدایت‌خواه نماینده وقت بویراحمد ایجاد شود و در نهایت او به بهارستان راه پیدا کند.

اما مشکل از جایی شروع می‌شد که زارعی در طول حیات سیاسی‌اش چارچوب فکری مشخصی نداشت، در کارنامه او حمایت  از ولایتی، احمدی‌نژاد، روحانی و رئیسی دیده می‌شود که خود تعارضی آشتی‌ناپذیر است!

یکی از شانس‌های زارعی هم‌پوشانی آرای اصلاح‌طلبان در طایفه‌اش بود که سبب ورود او به مجلس شد اما وی هیچ‌گاه راضی نشد اصلاح‌طلبان به اتاق فکرش ورود کنند و از آنها صرفا در ایام انتخابات استفاده ابزاری کرد.

زارعی را می‌توان بنیان‌گذار اعظم و ارشد قوم‌گرایی و فامیل‌بازی در انتصابات و استخدام‌ها دانست، تا قبل از او در بویراحمد، فضای انتخابات در دوگانه چپ و راست، اصولگرا و اصلاح‌طلب خلاصه می‌شد اما  او یک ضد ارزشِ نوپدید را بنیان گذاشت.

ضعف عملکرد زارعی و فامیل‌بازی و عدم هم‌اندیشی با اصلاح‌طلبان و عقلای  جریان او در نهایت منجر به ریزش ۴۰ هزار رای او در انتخابات  ۱۳۹۴ شد و توانست انتخابات را در فاصله بسیار نزدیک و با حرف و حدیث فراوان ببرد.

ریزش آرای زارعی تا اندازه‌ای ادامه داشت که گفته می‌شود حتی سر و صدای ریش‌سفیدان و متنفذین هم طایفه‌ای او نیز درآمد  و آنها به زارعی گفته بودند ما در این سالها دارای چهارچوب و ریشه فکری در سیاست شهرستان بودیم، ما را اغلب به جریان اصلاح‌طلبی وصل می‌کردند اما به دلیل [فاقد چارچوب سیاسی جناب زارعی] نام نیک آنها در حال خراب شدن است.

در واقع آنها بر این باور بودند زارعی نه در مجلس و نه در شهرستان دارای چهارچوب مشخصی نیست.

«طایفه تیرتاجی در آن مقطع به شماتت رفتارهای زارعی پرداختند و خطاب به او گفته بودند، چون  چارچوب  فکری  مشخصی نداری ما را به دنبال خودت  به ستادهای مختلف و متناقض می‌کشانی، نتیجه ما دچار پارادوکس هویتی شده‌ایم،  انتهای همراهی با جنابعالی، به حقارت می‌رسد و به همین دلیل بزرگان و فرهیختگان این قوم به دلیل فهم و درک بالای سیاسی و بیشینیه مردمداری و نجابت این طایفه در بویراحمد راه خود را از او جدا کردند»

در نهایت شکست اتفاق افتاد  و او در سال ۹۸ با ۲۷ هزار رای چند ماه بعد از  سقوط  هواپیما دچار سقوط انتخاباتی شد.

نکته غیرقابل بخشش کارنامه زارعی در ماجرا سقوط هواپیمای تهران - یاسوج (آی آر تی) بود که  تاج‌گردون، عدل هاشمی و حتی وکیلی موضع صریحی گرفتند اما جناب زارعی در پستوهای ذهن خود به چیزهای دیگری می‌اندیشید.

زارعی همان اصول‌گرایی بود که پرچمدار اصلاح‌طلبان شد اما خود را مستقل معرفی می‌کرد، وی در انتهای عمر سیاسی‌اش از وزارت کشور به وزارت نفت رفت تا نشان دهد در مسائل «حرفه و شغل» نیز مانند سیاست حساب و کتاب خاصی ندارد و صرفا به انتفاع و بهره شخصی فکر می‌کند. زارعی را می‌توان نمونه تمام عیار بی‌ثباتی سیاسی دانست، سکانس پایانی زوال او نشستن در کنار خرامین و منتظریان در نشست شورای وحدت اصولگرایان بود.

مخلص کلام،  زارعی یکی از بانیان اصلی عبور شهرستان بویراحمد از سیاست و جریانات سیاسی و غوطه‌ور شدن در ککاگری و فامیل‌بازی سیاسی است که در نهایت ماحصلی به جز شکست، پوپولیسم، پر رنگ کردن مرزهای بویراحمد علیا و سفلی نداشت و امروز مسبب شدت گرفتن  بیش از پیش انتخابات قومیتی شده است.