اَفتونیوز| یادداشت دریافتی:  چیزی تا دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی نمانده است. هر یک از نامزدهای انتخاباتی، برنامه‌هایی ارائه داده‌اند، برخی نیز تنها به همان شعارهای کلیشه‌ای اکتفا کرده‌اند و آن‌ها را در همان قاب عکس‌هایی می‌بینیم که دهه‌های گذشته، سایر نامزدها را در آن قاب می‌دیدیم. فردی نشسته پشت میز، خودکار در دست، خیره به افق و نمایی از پرچم کشور در پشت سر او قرار دارد. گویا قرار نیست هیچ خلاقیت دیگری از سوی این افراد دیده شود.

اما در این میان، مجتبی اندرزیان در قد و قامتی متفاوت با سایر نامزدهای انتخاباتی ظاهر شده است. اندرزیان با وجود این‌که برای نخستین بار نامزد انتخابات شده، خیلی زود توانست جایگاه محکمی در افکار عمومی کهگیلویه برای خود دست و پا کند و از آن چهره‌ی نسبتا ناشناخته‌ی چند ماه گذشته، تبدیل به یکی از چهره‌های مهم استان شود.

راهی که اندرزیان رفت را سایر نامزدها نیز می‌توانستند طی کنند، اما چرا اندرزیان توانست و دیگران نتوانستند؟ پاسخ به این سوال را می‌توان از چند جهت بررسی کرد. از یک سو می‌توان شخصیت و ویژگی‌های شخصی و رفتاری خود اندرزیان را دخیل دانست. اندرزیان جوان است و زبان نسل جوان را به خوبی می‌فهمد. ظاهرش علاوه بر آن‌که مورد پسند نسل جوان است، مورد رضایت دیگران نیز هست. اما گسترش پایگاه اجتماعی او دلایل دیگری نیز دارد. اندرزیان زبان رسانه‌ها را بلد است و می‌داند چطور از این ظرفیت استفاده کند.

در حالی که بسیاری از نامزدهای انتخابات به همان متون سفارشی اکتفا می‌کنند و با پرداخت مقداری وجه، انتظار به‌به و چه‌چه دارند، چیزی که از اندرزیان بیشتر دیده شده، انتشار یادداشت‌هایی از سوی خود اوست. اندرزیان بیش از آن‌که برایش بنویسند، خود می‌نویسد و منتشر می‌کند.

اما یکی دیگر از دلایل استقبال از او که اتفاقا مهمترین وجه کار او نیز هست، برنامه‌هایی است که برای توسعه کهگیلویه‌ی بزرگ ارائه داده است. اغلب نامزدهای انتخاباتی بر روی پروژه‌های تکراری که معمولا نتیجه‌ای نیز در بر ندارند تأکید می‌کنند، اما اندرزیان دست بر روی ظرفیت‌هایی برای توسعه گذاشته که کمتر دیده شده‌‌اند. ظرفیت‌های مفقوده توسعه کهگیلویه شاید بیش از ده‌ها مورد باشند، اما اندرزیان به درستی، گردشگری را مرکز ثقل توجه خود قرار داده است. بلاد شاپور کهگیلویه که روزی تبدیل به مکانی برای بی‌خانمان‌ها شده بود و گاه و بیگاه‌ خبری آتش‌سوزی در گوشه‌ای از آن به گوش می‌رسید، از زمانی که تولیت آن به اندرزیان رسیده، دیگر کمتر خبری از آسیب‌هایش به گوش می‌رسد. حالا دیگر بلاد شاپور ثبت جهانی شده و به تدریج نقش پیشران اقتصادی کهگیلویه را ایفا خواهد کرد. این مکان تاریخی که تا همین چند وقت پیش قرار بود توسط برخی از پیمانکاران دور تا دور آن مسدود شود تا در انزوا قرار گیرد، با مدیریت اندرزیان، تبدیل به بخشی از حیات شهری کهگیلویه شده است. اندرزیان معتقد است بلادشاپور باید بخشی از حیات شهری باشد، اما تخریب نشود. با همین ایده، می‌توان حدس زد که او اهل مرز کشیدن بین این مکان و آن مکان نیست و بین گروه‌های مختلف، تمایز قائل نمی‌شود.

مجموع این عوامل است که اندرزیان را به نقطه امروز رسانده است. حالا دیگر می‌توان به این سوال پاسخ داد که چرا اندرزیان توانست، ولی دیگران نتوانستند.