اَفتونیوز| فضای انتخاباتی گچساران و باشت تا همین ماه گذشته بسیار ثابت و یکنواخت تلقی می‌شد. از سال گذشته گفته می‌شد در صورت تأیید شدن صلاحیت غلامرضا تاجگردون، تکلیف انتخابات روشن خواهد شد. پس از اعلام صلاحیت تاجگردون خیال بسیاری از افراد راحت شد. اما ماجرا در این‌جا تمام نمی‌شود. گرچه ‌صلاحیت ساسان دلاویز احراز نشده بود، اما پس از اعتراض به رأی اولیه شورای نگهبان، خبر آمد که او نیز تأیید صلاحیت شده است.

پس از حضور دلاویز در انتخابات،ماجرا پیچیده‌تر می‌شود. به یک باره بسیاری از اصولگرایان به دلاویز پیوستند. از سید قدرت حسینی گرفته تا علیمراد جعفری در یک ائتلاف عجیب، جانب دلاویز را گرفتند تا برای نخستین بار دو رقیب بر سر یک رقیب مشترک، با هم متحد شوند. اتحادی که تصور آن نیز برای خود این دو، دور از ذهن بود.

به نظر می‌رسد حالا اصولگرایان گچساران و باشت، در صدد هستند آخرین شانس خود را امتحان کنند. تنها فرصت اصولگرایان گویا همین ائتلاف‌های موقتی و شکننده برای به زمین زدن رقیب اصلاح‌طلبشان است.

داستان آن‌جا جالب‌تر می‌شود که بدانیم تاجگردون در سال ۱۳۹۸ نسبت به دور قبل‌تر یعنی سال ۱۳۹۴ ریزش رأی داشته است. او در ۱۳۹۸ که با رد اعتبارنامه‌اش نتوانست به مجلس راه پیدا کند، ۳۸ هزار رأی کسب کرده بود. بنابراین پیش از این‌که مالک شریعتی و زاکانی و دوستانشان به جان تاجگردون بیفتند، خودش دچار ریزش رأی شده بود.

 سید قدرت حسینی ۲۰ هزار، علیمراد جعفری ۱۶ هزار، زینل‌زاده نیز ۸ هزار رأی داشت. دو نفر نخست به دلاویز پیوسته‌اند. گفته می‌شود همین روزها نیز زینل‌زاده به دلاویز می‌پیوندد و به همین خاطر است برخی زینل‌زاده را بمب جدید دلاویز معرفی می‌کنند. البته محمدباقر شریفی سکوت کرد و از انتخابات کنار کشید. اما چون دلاویز و شریفی هر دو اصولگرا هستند، در نهایت رفتن شریفی به نفع دلاویز تمام می‌شود.

ولی تنها اصولگرایی که وارد بازی دلاویز نشده، ریحان محمدپور است. گفته می‌شود تعاملاتی نیز بین این دو انجام شده، اما هیچ‌کدام حاضر نشده‌اند به نفع رقیب کنار بروند.

تا این‌جای کار هنوز بخشی از واقعیت پنهان مانده است. بخش جالب‌تر داستان این است که بدانیم برخی می‌گویند در تهران، مالک شریعتی و زاکانی و همدستانشان، دلاویز را شیر کرده‌اند که علیه تاجگردون، خروش کند. دلاویز همان است که تا پیش از این در تهران، خود را خواهرزاده‌های تاجگردون معرفی می‌کردند تا با انتساب خود به تاجگردون، به منافعی برسند. دلاویز تاکنون هویت سیاسی خاصی برای خود تعریف نکرده است. شروع کار او با خاتمی اصلاح‌طلب بود. در دوران احمدی‌نژاد رشد کردند و حالا نیز از همیشه اصولگراترند. این بی‌هویتی سیاسی، پاشنه آشیل دلاویز است. به همین خاطر است که تمامی این ائتلاف‌ها علیه تاجگردون حتی اگر به نتیجه هم برسند، شکننده و ناپایدار خواهند بود و به زودی از هم می‌پاشند.

با جمیع این موارد می‌توان گفت انتخابات به آن سرراستی گذشته که پیروزی تاجگردون را قاطع می‌پنداشتند، نیست. از طرف دیگر، نمی‌توان گفت تلاش‌های دلاویز و دوستانشان هم حتما به نتیجه می‌رسد. فضای انتخابات پیچیده‌تر از بازی انتخاباتی چند هفته پیش است.

برخی از حامیان دلاویز با حساب سرانگشتی او را خطر جدی برای تاج گردون میدانند اما مفقوده تحلیل آنها رویش ها و استقبال های گسترده از تاج گردون است که مرزهای چپ و راست، قشقایی و لر، باوی و بویراحمد را درنوردیده است.

این اتحاد استراتژیک شاید بتواند کمی معادلات را تغییر بدهد اما توانایی مسدود سازی موجی که به سمت تاج گردون روانه شده است را ندارد.