اَفتونیوز| یکی از اساتید دانشگاه یاسوج یادداشت انتقادی را در خصوص وضعیت این دانشگاه، در اختیار این پایگاه خبری قرار داده است.

 در این یادداشت آمده است:

 از ابتدای شکل‌گیری دولت سیزدهم توسط هشتمین رئیس‌جمهور ایران، نگرانی‌ها در خصوص ترکیب ضعیف هیئت دولت روزبه‌روز فزونی یافت. شاید بتوان به جرأت گفت از میان اکثر وزرای کم‌تجربه این دولت، تنها انتخاب وزیر علوم، تحقیقات و فناوری بود که به‌خاطر داشتن وجهه علمی و شخصیت خاص پژوهشی، امیدآفرین جلوه می‌نمود.

دکتر محمدعلی زلفی‌گل چهره­ای علمی، دانشمند و شناخته‌شده بود که در ادوار مختلف توانسته بود محبوبیت عام و خاص را جلب نماید. از اعتماد مجلس به وی دیری نپایید که زمزمه‌ها در مورد عنایت خاص جناب وزیر به رفقا و دوستان قدیمی در وزارت‌خانه و دانشگاه‌ها به گوش می‌رسید. بخت و اقبال دوستان هم‌رشته‌ای برای رسیدن به کرسی‌های مدیریتی بیشتر شده بود. بهادر کرمی از دانشگاه یاسوج از جمله این افراد بود.

دکتر بهادر کرمی عضو هیئت علمی گروه شیمی دانشگاه یاسوج، هم‌کلاسی دوره کارشناسی دکتر زلفی‌گل، کسی بود که بالغ بر بیست سال برای رسیدن به صندلی ریاست دانشگاه یاسوج جنگیده بود و درواقع دانشگاه یاسوج یک بدهی به کرمی داشت و باید پرداخت می‌شد. زیرا بهادر کرمی در این بیست سال از هیچ تلاشی  برای رسیدن به این جایگاه فروگذار نکرده بود! حال باید بپرسیم آیا کرمی در بخش عمده‌ای از اختلاف‌ها، حواشی، بداخلاقی‌ها و موج‌های منفی بر علیه رؤسای سابق دانشگاه، نقش داشت؟ آیا فردی که در سنوات گذشته همواره از یک حس "خود گزینه پنداری" برای رسیدن به ریاست دانشگاه رنج برده بود و در این مسیر با هر دولت و هیئتی هم‌رنگ شده بود؟

ایجاد دوقطبی و چندقطبی در دانشکده و دانشگاه به قصد یارگیری و تخریب چهره‌های شاخص علمی و توانمند دانشگاه، ماحصلِ تلاش‌های وی در دوران گذشته بوده‌ است؟ استفاده از قدرت مدیریتی در اشاعه و بروز رفتارهای غیر آکادمیک، ویژگی بارز ایام اخیر بوده است؟ کیست که نداند چه کسانی و با چه نسبت‌هایی و با نفوذ وی، در دوران ریاستش هیئت‌علمی شده‌اند؟!

حافظه تاریخی اعضای هیئت‌علمی و کارکنان دانشگاه یاسوج فراموش نکرده است که با دستور مستقیم وزیر دولت اصولگرای وقت، محمدمهدی زاهدی، وی مجبور به استعفا از معاونت آموزشی شد!

یقیناً نکات ظریف متن استعفای معاون آموزشی وی در سال گذشته، گویای روشنی از تمامیت خواهی و لگدمال شدن عدالت آموزشی توسط رئیس دانشگاه یاسوج و روحیه و اخلاق مدیریتی وی می‌باشد.

بدون شک انتخاب کرمی توسط رفیقی که دست بر قضا وزیر شده بود، یکی از بحث برانگیزترین و تلخ‌ترین انتخابها در دانشگاه یاسوج تاکنون بوده است.  

جناب وزیر، با وجود رفتارهای غیرآکادمیک، این نحوه انتخاب مدیران در دانشگاه یاسوج  را می توان در صدر بدترین انتخابها دانست!

کرمی پس از انتخاب، گویی بر مرکبی چموش و بی‌رقیب نشسته بود که سونامی مدیریتی خود را رقم زد. او با وجود همه اقدامات، نتوانست خصیصه‌های خود را پنهان کند.

اما سوال؛ آیا دکتر زلفی‌گل از آمار مهاجرت اعضای هیئت علمی و یا به بیان روشن‌تر فرار این قشر از جامعه دانشگاه یاسوج که به خاطر سوء مدیریت رئیس دانشگاه رخ داده است اطلاع دارند؟؟

آیا از رفیق خود خواهند پرسید که جایگاه اساتید مجرب، انقلابی و دلسوز در تشکیلات تصمیم‌ساز دانشگاه یاسوج کجاست؟؟

وضعیت اسفبار دانشگاه یاسوج در حوزه‌های فرهنگی به دلیل استفاده از تفکرات کهنه و آزمون پس داده، امروز به مصیبتی جانکاه تبدیل شده که خوابگاه­های دانشجویی را به کانونهای افسردگی و زوال اعتقادی و معنوی بدل نموده است!

پس آقای وزیر و یا آقای رفیق؛ چگونه ممکن است فردی با وجود این‌همه سوابق روشن! مورد اقبال رفیق قدیمی خود قرار گیرد و علی‌رغم مخالفت‌های درون دانشگاهی، به‌عنوان رئیس دانشگاه انتخاب و همچنان با وجود اعتراضات شدید، بر ماندن وی اصرار شود؟!