اَفتونیوز| اگر گریزی به مسائل و ضرورت های کهگیلویه و بویراحمد بزنیم، در چند سال اخیر به کرات مساله صیانت از منابع آبی و استیفای حقابه کهگیلویه و بویراحمد مطرح شده است، این گزاره بعد از احداث سد هایی مانند (چمشیر)، (تنگ سرخ) و (مارون یک) مطرح شد. در واقع بحث بر سر ِ سدهایی است که در استان ما احداث شده اما عملا ما حق بهره برداری و بهرمندی  از منابع آبی آنها را نداریم و  در ادامه با کارشکنی های صورت گرفته داخلی و خارجی علیه (سد  آبریز) و حمایت های نامتعارف صورت گرفته  از احداث (سد خرسان۲) امروز این مطالبه و نهضت آب استان وارد فاز تازه ای شده است.

در حقیقت، با هر سیاست مدار و سیاست گذاری، لازم و ضروری است که در جهت احقاق حقوقِ مردم کهگیلویه و بویراحمد گام برداشته شود.

اما به انتخابات ریاست جمهوری برگردیم، جایی که سه گزینه اصلی بر روی میز است سعید جلیلی، محمد باقر قالیباف و مسعود پزشکیان.

دو گزینه ابتدایی( قالیباف و جلیلی) حداقل در بحث منابع آبی استان کهگیلویه  و بویراحمد آزمون خود را پس داده اند.

سعید جلیلی که برنامه ریز و تئوری پرداز  پشت پرده دولت شهید رئیسی بود، اغلب وزارت خانه ها در  دولت در قُرق تیم جلیلی بود، به گونه ای که دیروز شاهد بودیم منصوری معاون اجرایی دولت عملا استعفا داد و رئیس ستاد جلیلی شد، حال بحث ما این است در دو سفر رئیس جمهور به استان، اعضای هیئت دولت، در فرودگاه، نشست خبری، شورای اداری، کلیه شهرستان ها مطالبه سد آبریز را شنیدند، حتی خود رئیس جمهور در فرودگاه در جمع خبرنگاران اذعان داشت که ما امروز هر جا رفتیم در خصوص همین “سد آبریز” به ما گفته شد، در سفر وزیر کشور  نماینده کهگیلویه اظهار داشت گاو میش های شادگان را بر ما مقدم میدانند، در ادامه و در حین برگزاری مراسم کنگره شهدا با حضور معاون اجرایی رئیس جمهور، استاندار و نماینده ولی فقیه در استان، از دولت به دلیل بی توجهی به (مطالبه سد آبریز) گلایه کردند، به گونه ای که آیت الله حسینی صراحتا اعلام کردند: شکایتم را به دفتر رهبری میبرم.

 در سفر رئیس قوه قضاییه به استان، نماینده ولی فقیه گفت ما از دولت برای حمایت سد آبریز کاملا ناامید شده ایم.

شخص استاندار آقای احمد زاده، بارها از آبریز حمایت کرد، احداث سد خرسان را ظالمانه خواند و عنوان کرد اگر ما از سد تنگ سرخ حقابه نداشته باشیم با احداث آن همکاری نمی کنیم اما این دولت کوچکترین توجهی به مطالبات مردم و حتی خود استاندار نکرد، دولتی که صفر تا صد صحنه پرداز آن سعید جلیلی بود و تئورسین آنها در استان یعنی ستار هدایت خواه تاکنون کوچکترین حمایتی از (منابع آبی استان) نداشته و در آرمان شهر خیالی خود سیر می کند!

محمد باقر قالیباف دیگر کاندید انتخابات ریاست جمهوری حداقل یک بار خود شخصا به استان آمد و کشاورزان کهگیلویه با جمعیت زیاد و پوستر و بنر به استقبال او رفتند و نماینده کشاورزان، نامه و طومار را به وی تحویل داد و کلیه جزئیات سد را برای وی تشریح کردند، در ادامه همسر آقای قالیباف در چند مرحله به کهگیلویه آمد و به طرق مختلف مسائل آبی استان با وی درمیان گذاشته شد، روشنفکر نماینده پیشین بویراحمد و موحد نماینده کهگیلویه بیشترین حمایت ها را از قالیباف در مجلس بعمل آورند اما یا نمایندگان از وی نخواستند  یا وی محلی به (مسائل آبی استان) کهگیلویه و بویراحمد نزاشت، در نهایت  قالیباف نیز کوچکترین حمایتی از مطالبات آبِ استان نداشت و امروز ما هستیم و زنان گوجه چینی که جان خود را روزانه در جاده بهبهان از دست میدهند.

اینک با همه این تفاسیر، مسعود پزشکیان گزینه [خارج از مرکز و کویر]  از دل حاشیه و یکی از استان های مرز نشین برخواسته و می گوید که قصد دارد حامی آن گروه ها و استان های محرومی باشم که صدای آنها شنیده نشده است، باشم، وی از اساس میل به  مرکز زدایی دارد و دست بر قضا افرادی همچون تاجگردون، افشانی، وکیلی، بهرامی و خادمی را در کنار خود دارد.

 در این میان می‌توان با یک دیپلماسی موثر مشروط به توجه جدی به مطالبات آبی استان از مسعود پزشکیان حمایت کرد، چرا که حداقل تجربه دو ساله نیم اخیر نشان داده که مطالبات آب ِ استان برایشان اهمیت ندارد و برای نمونه تنها برگ های برنده در بحث سد آبریز همان مجوزهای تخصیص آب و محیط زیست است که در دولت روحانی داده شده است.

بدیهی است که در این مقطع  حساس باید برای منافع جمیع مردم و مصلحت عمومی کهگیلویه و بویراحمد  فعل سیاسی داشت و از  نهضت آب استان بعنوان یک مطالبه عمومی حمایت کرد و در این میان از گزینه ای حمایت کرد که بتواند حداقل به بخشی از آیت مطالبات عمومی پاسخ دهد.