اَفتونیوز| همزمان با بحث های رأی اعتماد به وزیران پیشنهادی دولت جدید یادداشت حاضر به قلم محمد بهرامی نماینده مردم بویراحمد، دنا و مارگون و نایب رئیس کمیسیون انرژی‌ مجلس شورای اسلامی در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته است:

 بیا که نوبت صلح است و دوستی و عنایت
به شرط آن که نگوییم از آن چه رفت حکایت

دولت چهاردهم به سبب ضرورت‌های انکارناپذیر جامعه ایران، دولت وفاق ملی بر پایه وحدت و یکدلی سیاسی و اجتماعی است. دولت جدید از دل یک حادثه‌ تراژیک ملی بیرون آمده که به شکلی نمادین، نشانگر شرایط حساس ایران در عرصه مدیریت داخلی و وضعیت پیچیده خارجی است.

  نحوه مواجهه مردم با انتخابات، اهمیت این وفاق را بیش از هر زمان دیگری در تاریخ ایران بعد از انقلاب، بر ما تحمیل می‌کند. چرا که مردم مهم هستند و برآوردن مطالبات آنها نیازمند شکل بی‌سابقه‌ای از همدلی و همگرایی سیاسی در دولت، مجلس و دیگر ارکان قدرت است. 

  «حکم‌رانی خوب» به سبب تجربه ناشی از اصطکاک میان نیروهای سیاسی در چند دهه گذشته، در ایران کم رنگ شده است و اکنون فرصت بازآفرینی آن است.

 این شکل از چیدمان سیاسی درون کابینه، از بهبود وضع مدیریت کشور خبر می‌دهد. برای رسیدن به این هدف، باید هر چه زودتر دولت جدید شکل بگیرد تا هم از هدر رفت زمان طلایی احیا کاسته شود، هم سیاست‌های اجرایی برای اداره کشور به عرصه عمومی بیاید. 

  اکنون با پذیرش تنگناهای اقتصادی و اجتماعی از یک طرف و هجمه‌ تحریم‌های ظالمانه و فشار بین‌المللی از سوی دیگر، باید به سمت انسجام دولتی برویم که هم بتواند مطالبات جامعه را عملی کند، هم پیوند خود با نهادهای درون ساخت سیاسی را ترمیم و از قبل مستحکم‌تر نماید. چرا که دولت چهاردهم از «خاکستر و خلأ مشارکت» بیرون آمده است و باید چون ققنوسی با عملکردی تاریخی، نااطمینانی را از اقتصاد، سیاست و جامعه بگیرد و التهاب‌های روابط خارجی را التیام بخشد. 

آقای پزشکیان بیش از هر رئیس‌جمهوری، مورد حمایت مقام معظم رهبری است. این یک فرصت تاریخی برای طیف‌های حاضر در صحنه سیاست است. رئیس‌جمهور، البته به تکرار بر اجرای قانون و سیاست‌های کلی نظام تاکید کرده تا این پیام را آشکار کند که آمده است گره از مشکلات مردم و نظام باز کند.

 حرکت کم تکانه‌ی کشتی دولت جدید، در میان تلاطم امواج سهمگین بحران‌ها و‌ ابرچالش‌های امروز جامعه از جمله ناترازی‌های آب، انرژی، مالی و ... تنها در یک صورت میسر است که وفاق و همدلی نه فقط در شعار که در عمل به بهترین حالت، شکل بگیرد و دولت جدید کارش را آغاز کند. 

 مردم به عنوان مهمترین رکن استقرار نظام سیاسی، اکنون دولت جدیدی را مستقر کرده‌اند تا این پیام را نیز مخابره کنند که ساختار اجرایی جدید باید کمترین تنش را با دیگر ارکان قدرت و البته با قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی داشته باشد. از سویی آنها توقع دارند، واگرایی سیاسی چه در عرصه داخلی و چه خارجی به همگرایی وحدت‌بخش و منفعت‌آور بدل شود.

کابینه پزشکیان اگر فراجناحی نباشد، جناحی نیست. او در انتخاب وزرا و مسئولان بر ملاک‌ توانمندی،‌ تخصص و سوابق مرتبط تاکید کرده است تا اولین رئیس‌جمهوری باشد که برای معنا بخشیدن به وفاق و همدلی با رقبای خود درون دولت، روح‌ تازه‌ای در کالبد سیاست ایران بدمد. تا هم مخالفان خود یعنی اصولگرایان را با سطح جدیدی از تساهل غافلگیر کند، هم پایگاه فکری خود یعنی اصلاح‌طلبان را با سیاست تازه‌ای از دولت‌داری در شکل‌دهی و اداره کشور آشتی دهد. چرا که مهم‌ترین اصل در وفاق ملی این است که دیگری غیر از خودت هم باشد. که  اگر چنین نباشد، منجر به شکست خواهد شد. 

 اکنون اصلاح‌طلبان به عنوان صاحبان دولت و اصولگرایان به عنوان یاوران واقعی دولت، فرصتی تاریخی دارند تا دست رئیس‌جمهور و وزرای پیشنهادی‌اش را به گرمی بفشارند و با رای اعتماد اکثریت یا تمامی وزرای پیشنهادی‌، دور تازه‌ای از سیاست‌ورزی خردمندانه و ملی را پیش‌ بگیرند. چه آنکه همگان بر اختلاف نگرش در اداره جامعه و حتی فهم متفاوت از مفاهیمی مثل آزادی، استقلال، رفاه و امنیت و ... آگاه هستیم.

 مراد از دولت وفاق ملی در شرایط اکنون ایران این است که تمام جریان‌های موجود فرصت نمود پیدا کند که این دولت چنین فرصتی به همگان داده است. چنانچه رئیس جمهوری در تبلیغات انتخاباتی خود وعده داد تا نسیم امید، بر آتش التهاب بوزد و روح جامعه را تازه کند و ایرانیان در دولت وفاق ملی، شاهد حل مشکلات و چیرگی بر ابرچالش‌ها باشند و گام مهمی در راستای برطرف کردن  واقعی و حقیقی معضلات ملی برداشته شود.

 امید است برای کامیابی ایران، چه در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی و چه در صحنه داخلی، نمایندگان مجلس، برای سامان بخشی نطام اجرایی کشور، وزرای پیشنهادی دولت را با رای خود روانه وزراتخانه‌ها کنند تا بیش از این کشور از مدیریت بخش‌های مختلف عقب نماند و ساختار حکمرانی در اندیشه بهترین نسخه از مدیریت ایران باشد.